Schrijfster Astrid Roemer wint P.C. Hooftprijs 2016

De P.C. Hooft-prijs, de belangrijkste literaire onderscheiding in het Nederlands taalgebied, wordt volgend jaar toegekend aan de Surinaams-Nederlandse schrijfster Astrid Roemer. Het is voor de eerste keer dat de prijs naar een Surinaamse auteur gaat.

Roemer (68) krijgt de prijs waaraan een bedrag van 60 duizend euro is verbonden, volgend jaar mei uitgereikt voor haar proza. Ze debuteerde in 1974 met de boeken Neem mij terug SurinameDe gekte van een vrouw (1982) en de trilogie Gewaagd leven,‘Lijken op liefde en Was getekend (1996-’98).

Filmmaakster Cindy Kerseborn die vorige week de documentaire De wereld heeft gezicht verloren over Roemer presenteerde, laat vanuit Parijs weten dat ze dolgelukkig is met het nieuws. In de eerste plaats voor Roemer zelf maar ook voor geëngageerde schrijvers in het algemeen. ‘De laatste jaren kiest de jury van de P.C. Hooftprijs andere accenten. Roemer is de eerste zwarte vrouw in Nederland die een grote literaire prijs krijgt. En volkomen terecht. Ze is in staat geweest om politiek-maatschappelijke thema’s als de positie van de vrouw, de liefde tussen vrouwen, de verhouding tussen Suriname en Nederland in haar romans en gedichten te verwerken.’

Roemer leidt al jaren een teruggetrokken bestaan en is lastig zo niet onmogelijk te bereiken voor de buitenwereld. De laatste tijd woont en werkt ze vanuit een klooster bij Gent in België. Kerseborn, die Roemer al vanaf eind jaren ’80 volgt, had gisteravond contact met de schrijfster over de toekenning van de prijs. ‘Astrid ziet het als bekroning op haar werk. En ook als erkenning voor haar moeite om gevoelige onderwerpen aan te snijden. Als vrouw die zo lang in afzondering heeft gewerkt, zal ze alle aandacht niet schuwen, verwacht ik. Maar ze blijft wel voorzichtig.’

Nu Roemer de P.C. Hooftprijs krijgt, komt er ongetwijfeld ook aandacht voor de documentaire die Kerseborn over haar maakte. De film is met de voorgaande delen over Edgar Caïro en Frank Martinus Arion de laatste in haar drieluik over grote schrijvers uit de West. ‘Mijn documentaire over Roemer is niet geschikt voor de bioscoop. Daar is-ie te literair voor. Er wordt voorgedragen uit haar dichtbundels die ze vanaf de jaren ’70 tot nu toe maakte. Maar misschien kunnen we een serie korte afleveringen maken waarin ze vertelt over leven en werk. Aan materiaal geen gebrek.’

Diederik Samwel