Verkiezingen politiebond strijd tussen generaties

De bond bij het Korps Politie Suriname (KPS) kiest op 9 november een nieuw bestuur. Het huidige bestuur onder leiding van John Telgt heeft formeel twaalf jaar leiding gegeven aan de bond maar zit al ruim 20 jaar aan. Er zijn twee kandidaat besturen voor de verkiezingen volgende week. Het ene bestuur wordt getrokken door de huidige secretaris, hoofdinspecteur Robby Ramdjiawan, het andere door onderinspecteur Dennis Kolf van Jeugdzaken.

Aftredend voorzitter Telgt zegt aan Starnieuws dat het huidige bestuur nu slechts uit vier mensen bestaat, waarvan er twee de pensioengerechtigde leeftijd hebben bereikt. “Het bestuur is dringend aan verjonging toe”, zegt Telgt. Zelf is hij al met pensioen. Dat geldt ook voor penningmeester Leroy Codogon. Volgens Telgt zijn het bestuur en de leden het er volledig over eens zijn dat er verkiezingen moeten komen.

Kandidaat-voorzitter Kolf stelt dat er van een echte strijd tussen de twee mogelijke besturen geen sprake is. “Het worden vredige en ontspannen verkiezingen. Wie wint mag gerust rekenen op ondersteuning vanuit het andere kamp. Een dispuut voor bestuursverkiezingen kunnen we niet gebruiken binnen het korps”, zegt Kolf. Het is de tweede keer dat hij een gooi doet naar het voorzitterschap van de bond. “Als ik de geluiden zo hoor dan hoef ik mij niet terug te trekken”, antwoordt Kolf op de vraag hoeveel kans hij maakt om Ramdjiawan te verslaan. De kandidaatstelling is volgens Kolf heel spontaan en vredig geschied.

De verkiezingen bij de politiebond worden niettemin gekenmerkt door het karakter en geaardheid van de twee verschillende kampen. De groep Kolf en zijn achterban bestaan veelal uit jonge politiemannen en -vrouwen die behoren tot de laatste generaties politiemensen die een andersoortige ontwikkeling hebben meegemaakt. De groep van Ramjiawan kan meer gezien worden als de harde kern politiemannen met ervaring die er andere denkbeelden op nahouden dan de jongere generatie. Kolf zegt hierover voorlopig zijn mening niet te willen geven. “Dat is eigenlijk minder belangrijk. Waar het om gaat is dat we een eenheid zijn. Eigenlijk hebben we iedereen nodig. Maakt niet uit hoe er over vraagstukken wordt gedacht”, zegt Kolf.