Hulde aan tot slaaf gemaakte voorouders

Tientallen personen hebben op zondag hulde gebracht aan de verdronken mensen die tot slaaf gemaakt zijn en de voorouders van de immigranten. Met de veerboot Maratakka is gevaren naar de samenvloeiing van de Suriname- en de Commewijnerivier om de ceremonie uit te voeren. “We gedenken iedereen die over deze wateren Suriname is binnengebracht,” deelt Ifna Vrede van de organisatie mee. “We weten allemaal dat niet iedereen voet aan wal heeft kunnen zetten.”

De offerande is onderdeel geweest van de ‘historische boottocht’. De organisatie, Nationale Commissie Herdenking Vrede met de Marrons 2015, is sinds september bezig met activiteiten rond ‘10 oktober 1760’, de dag waarop de kolonisten vrede hebben gesloten met de marrons. Het is ondertussen 255 jaar geleden geschied en heeft de commissie activiteiten tot en met december uitgestippeld. Leren over de geschiedenis van de tot slaven gemaakte voorouders was eigenlijk de kern van de boottocht. Maar naarmate de dag vorderde, schoof de bijzondere geschiedenisles naar de achtergrond. De vele culturele uitingen, artistieke presentaties en muzikale optredens hebben de overhand genomen. Vrede heeft de bezoekers meegedeeld dat er nog een moment zal zijn waarbij historicus Mildred Caprino haar presentatie zal vervolgen.

De waterceremonie is voor de tweede keer gehouden. Net als vorig jaar is de activiteit goed bezocht geworden. Er is bezonnen en gefeest op de veerboot. De cameralui hebben af en toe al filmend geparticipeerd in de activiteiten. De ‘winti's’ hebben zich af en toe ook gemanifesteerd. Met de nakomelingen van de slaven gaat het beter, zegt Vrede. “Het is een lange weg maar we zijn goed onderweg. We zijn bezig met de integratie en beseffen steeds meer dat we één zijn. Wij als marrons kunnen nu ook makkelijker onze weg vinden tussen de andere bevolkingsgroepen. Iets dat vroeger minder was.” Vrede hoopt dat de activiteit volgend jaar wederom georganiseerd zal worden. “Misschien hebben we dan een grotere boot nodig. We moeten in elk geval naar mogelijkheden zoeken om meer mensen te accommoderen.”

René Gompers