Dialysecentra Suriname in trek bij vakantiegangers

Dialysecentra in Suriname raken steeds meer in trek bij buitenlandse dialysepatiënten die graag hun vakantie hier willen doorbrengen. Zo blijkt het nierdialysecentrum Diapura vanaf haar oprichting al aanvragen uit het buitenland te hebben gehad van dialysepatiënten die Suriname graag willen bezoeken, zonder de voor hen noodzakelijke dialysefaciliteiten te hoeven missen.

De meeste patiënten komen uit Nederland en de Antillen. Behalve Diapura behoren de Stichting Vakantiedialyse Suriname (SDVS), het Nationaal Nierdialyse Centrum (NNC) ook tot die centra, die vakantiedialyse mogelijk maken. Parmilla Isrie, hoofdverpleegkundige van Diapura Diakonessenhuis, zegt desgevraagd dat vanwege deze ontwikkelingen, nu speciaal voor vakantiegangers een aantal dialyseplekken wordt gereserveerd, zonder dat daarbij de dialyseplekken voor Surinaamse patiënten in gedrang komt.

Uit diverse internationale data is gebleken dat het aantal dialysepatiënten wereldwijd toeneemt. Zo blijkt bij sommige dialysecentra in Nederland de groep patiënten, die in eigen land op vakantie gaat en voor die periode in een ander centrum moet dialyseren, te verdubbelen. Ook het aantal patiënten dat naar het buitenland gaat met vakantie, groeit. Zij hebben er allemaal behoefte aan om, ondanks hun ziekte, normaal op vakantie te kunnen gaan.

Ideale optie
Vakantiedialyse vormt voor deze groep een ideale optie. Dat geldt zeker voor Razia Santoe (39). Bij haar werd 12 jaar geleden extreem hoge bloeddruk geconstateerd. Haar nieren functioneerden toen nog voor 75%. Door de jaren heen nam de nierfunctie echter af. Ongeveer drie jaar geleden vond de achteruitgang van de nieren in ijltempo plaats. Dat was de eerste keer dat over dialyse werd gesproken als reële optie. “Zelf had ik niet gedacht dat het zo snel zou gaan. Ik had gedacht dat het nog wel effe zou duren voordat ik op dat punt kom,” vertelt Santoe. Inmiddels dialyseert ze al twee en een half jaar.

Het nieuws dat ze moest dialyseren kwam in eerste instantie als een shock bij haar aan. Ze dacht dat het iets was dat alleen andere mensen overkwam. “En dan kom je op een gegeven moment toch op het punt dat je moet gaan dialyseren. En dat is dan wel heel moeilijk om te accepteren. Daar heb ik heel lang over gedaan.” In eerste instantie had ze een halskatheter. Voor zichzelf had ze bepaald dat ze niet op vakantie zou gaan, zo lang ze de katheter had. “Omdat je gewoon extra voorzichtig moet zijn als je de katheter hebt. Maar na een jaar kreeg ik een shunt en toen dacht ik: ‘Misschien kan het nu wel.’ Eigenlijk had ik met de katheter kunnen komen, maar het is een soort angst die je hebt. Toen ik de shunt had begon ik er over na te denken, maar toen was de vraag: waar ga ik op vakantie? En dan begint de zoektocht naar een geschikt dialysecentrum.