SVZ bij 99 jaar: Meeleven met patiënten niet veranderd

Antoinette Vincentia Behr-Carbière ontvangt, via emeritus Wilhelmus de Bekker, de zegen van de Almachtige. Behr is de eerste baby die in het Sint Vincentius Ziekenhuis (SVZ) is geboren. Het ziekenhuis, dat zijn deuren opende in 1916, is vandaag 99 jaar geworden. Behr wordt in september ook 99. De jaardagen zijn herdacht met een eucharistieviering in de kapel van SVZ.

“Zoals je ziet is wat wij produceren van beton,” grapt algemeen directeur Manodj Hindori. “De eerste baby die we hebben gekregen, was een meisje en ze is nog steeds in ons midden.” Hindori haalt aan dat er veel veranderd is in 99 jaren. “De leiding, de uniformen, de systemen, zijn enkele dingen die veranderen en of zich aanpassen. Wat niet verandert, is de zorg, het meeleven met de patiënten. Dat zal de volgende 100 jaar zo blijven, het kan alleen maar zo doorgaan en verbeteren.”

De eerste steen voor de bouw van het ziekenhuis, een initiatief van de Zusters van de Liefde uit Tilburg, Nederland, is in 1914 gelegd. Een maand later werden de werkzaamheden vanwege de eerste wereldoorlog stopgezet. Met donaties uit Nederland en Suriname is de instelling afgebouwd in 1916. Voorzitter van de raad van toezicht van het ziekenhuis, Humphrey Schurman, merkt op dat de Zusters van de Liefde op goede grond hebben gezaaid. “Dat werk is tot nog toe met dezelfde liefde voortgezet. Het ligt aan ons om dat zo te houden. We moeten allemaal gaan nadenken over hoe we de kwaliteit van de zorg gaan verbeteren, nadenken over welke apparaten en welke mensen nodig zijn om dat te garanderen.”

Hindori geeft aan dat met de kerkdienst de aftrap is gedaan voor activiteiten naar het komende jubileumjaar. “Wij houden het sober, maar dat betekent niet dat 100 jaar SVZ onopgemerkt voorbij zal gaan. Er komt een jubileumboek, een speciale postzegel, een muziek cd en een wandelloop.” Behr heeft na de dienst samen met De Bekker en Schurman een banier bij de ingang van het ziekenhuis onthuld. Behr geniet van de dag. “Ik dacht dat ik niet zou komen want ik had wat pijn. Ik ben er dus wel. Ik ben mijn moeder erg dankbaar dat ze dit ziekenhuis heeft gekozen om mij ter wereld te brengen. Ja, het is goed. We zijn bijna even oud.”