Indonesische ambassade sluit wekelijkse Iftars af

Ambassadeur Dominicus Supratikto van Indonesië in Paramaribo heeft zaterdagavond de Iftar bijeenkomsten op de ambassade afgesloten. Naast de religieuze betekenis van samen ontvasten en bidden, is de Iftar ook een sociale bijeenkomst. “De ambassade staat open voor eenieder. Het maakt het geheel levendiger om samen te zijn met familie, vrienden en de gemeenschap”, zegt Supratikto aan Starnieuws. Het Ied-gebed wordt ook dit jaar op de ambassade gehouden.

In tegenstelling tot voorafgaande jaren heeft de ambassade deze Ramadan elke zaterdagavond een open Iftar gehouden. Naast het personeel, hier woonachtige Indonesiërs, besturen van verschillende moskeeën, kwamen ook individuele Surinaamse moslims op bezoek. Supratikto heeft eerder als diplomaat in Japan gewerkt, waar gedurende de hele vastenmaand dagelijks een Iftar op de ambassade werd gehouden. “We hebben dit idee overgenomen en zijn voor 2015 met de zaterdagavonden gestart.” Door de week komt het personeel bij elkaar thuis over de vloer of bezoeken zij verschillende moskeeën, vertelt Siti Asiyah, diplomaat op de ambassade. Voor de wekelijkse Iftar heeft het personeel voor de verschillende snacks en maaltijden gezorgd, terwijl de ambassade de laatste avond de maaltijd verzorgde.

Na het ontvasten in de tuin, lopen de moslims de open zaal binnen voor het eerste avondgebed, de maghrib. De 12-jarige Justin Mangoendinomo uit Tamanredjo doet ook mee. Hij heeft in verleden enkele dagen gevast, geoefend en ervaring opgedaan en van het jaar doet hij volledig mee. Ik stimuleer de kinderen om volgens de leer van de Islam te leven en hij is in de pubertijd wat enkele verplichtingen met zich brengt ” zegt zijn vader. Justin ervaart het vasten als prettig en niet zwaar. “Ik slaap veel en heb alleen niet gevoetbald, anders zou ik sneller dorst kunnen krijgen.” Ook de vele uren achter de computer en games spelen heeft hij deze weken achterwege gelaten.

Cultuur versus religie
Sinds de diplomatieke banden tussen Suriname en Indonesië bestaan, is Supratikto de tweede Indonesische ambassadeur die geen islam belijd, maar een rooms-katholieke gelovige is. Hij is ruim zeven maanden in Suriname en voelt zich helemaal thuis tussen alle religiën. Ook binnen de eigen familie kent hij een diversiteit hierin. “Over het behoud van de Javaanse traditie, cultuur, waarden en normen versus belijden van de religie, is hij vrij nuchter. “Toen de islam stroming Indonesië binnenkwam, hebben de islam missionarissen Javaanse cultuur elementen gebruikt, zoals een belangrijke wajang-‘puppet’ om het nieuwe geloof ‘over te dragen en begrijp baar’ te maken.” Tradities zijn geadopteerd door religie, geeft hij aan en vertelt dat als rk-gelovige, zijn familie ook alle Javaanse rituelen in acht neemt bij een overlijden. “Tijdens christelijke vieringen nodigen wij onze moslim broeders uit en omgekeerd doen zij dat op Islam feesten.”

De Indonesiër Firmansyah Abdul Hamid woont al 3 jaar in Suriname. Hij werkt voor de Turkse organisatie Stichting Rozentuin en onderwijst in de islamleer. De organisatie beheert een internaat. “Wij hebben creoolse, Javaanse en Inheemse jongens en leren hen om een beter mens te worden en geven hen richting in de islam.” De jongens worden donderdag naar huis gestuurd om Ied Ul Fitre met hun familie te vieren. Abdul Hamid ervaart de Iftars op de ambassade als prettig, “zo hoort het en je kunt erna ook communiceren met andere”. De beleving van de islam is niet anders dan wat hij kent in Indonesië. “De regels zijn hetzelfde, maar ik zie wel cultuur invloeden van andere Surinamers, zoals in de kleding en het eten. Door het tijdsverschil vast ik hier een uur langer.”