Binnenland en de politiek (deel 3-slot)

In deel drie van deze artikelenreeks, zal ingegaan worden op de politieke
ontwikkeling van de aan het binnenland gerelateerde partijen en wel van 2010
tot heden. Laat mij alvast eenieder die tot nu toe heeft gereageerd op de
vorige twee delen bedanken voor de positieve opmerkingen. Ik zal zeker in
deze laatste aflevering, alle aanvullende opmerkingen die passen binnen de
context van het gevolgde politiek-historische traject van de politieke
partijen met een bosneger, voor andere een Marron signatuur, meenemen. Ook
moet ik vaststellen dat het accent dat door de politieke partijen in dit
politiek-historische traject gelegd is, tot nu toe gericht is op de politieke
emancipatie van de achtergestelde en gemarginaliseerde doelgroep. Dit wordt
soms onterecht gekwalificeerd door externe krachten als etnische politiek.
Tijdens de propagandavoering gebeurt het weleens dat de propagandisten, mobilisatie technieken ontwikkelen buiten de op papier vastgelegde
hoofdlijnen om, waarlangs de propaganda moet lopen, met het doel de doelgroep
te winnen voor de ideeën van de partijen.

Op weg naar de Verkiezingen van 2010
De BEP, ABOP en Seeka hebben in AC verband deelgenomen aan het kabinet
Venetiaan-Sardjoe. De BEP had 4 van de 5 zetels en de ABOP 1. Seeka had
geen zetel. De vertegenwoordigers in DNA in AC verband waren Caprino
Alendy, August Bado, Henk Deel en Cornelis Kanalie (allen BEP) en Ronnie
Brunswijk(ABOP). De partijen NOP en DUS bleven buiten DNA. De pogingen om
zowel in 2005 als in 2010 de Amazone Partij Suriname, de APS met een
Indiaanse signatuur mee te krijgen in AC, mislukten.

In 2010 begonnen reeds in de voorbereidingsfase naar de verkiezingen toe, wanverhoudingen zich af te tekenen in AC. Naar buiten toe leek het erop dat
de verhouding goed was. De reden die hieraan gekoppeld moet worden, is dat er
onderling wantrouwen te bespeuren was. De tendens van wantrouwen, begon
zich reeds af te tekenen in de regeerperiode 2005-2010. Bij de verdeling van
de in te vullen regeringsposten, waren partijen niet op een lijn. De BEP
ging, overigens terecht er van uit, dat zij de meerderheid aan zetels had, dus
kan de verhouding niet anders zijn dan 4:1 bij de verdeling van de in te
vullen posten. Een voorbeeld ter illustratie. AC kreeg drie ministersposten
toegewezen. De ABOP-leider vond dat zijn partij twee van de
ministersposten, namelijk Regionale Ontwikkeling en TCT moest invullen. De
BEP bleef erbij dat de afgesproken zetelverhouding als leidraad moest gelden
bij de invulling van posten. Intern hebben meerdere zaken de
wanverhouding doen aanwakkeren. Een ander voorbeeld is het instellen van de
denktank in 2005. De aanvankelijke bedoeling van dit platform, was het
identificeren van geschoolde bosnegers, die een bijdrage zouden kunnen
leveren aan het ontwikkelen van plannen voor de nationale ontwikkeling over
het algemeen, doch voor het binnenland in het bijzonder.

Een tweede doel was om het jonge kader, dat verspreid zat/zit in diverse partijen te mobiliseren om de politieke emancipatiestrijd van AC (BEP, ABOP en Seeka) te komen ondersteunen. Vanaf de eerste bijeenkomst van de denktank, waren er wanklanken, verdachtmakingen van diverse bestuursleden van de partijen, de een meer dan de andere, tegen het jonge kader dat gemobiliseerd was. Ik kan mij nog goed herinneren toen een bestuurslid van de ABOP de opmerking maakte, dat de jonge intellectuelen zich waren komen aansluiten omdat zij belangrijke posities ambieerden. Voorts zei het bestuurslid dat de jonge intellectuelen zich moeten inschrijven bij een van de partijen binnen AC. Dit terwijl er gekozen was voor een successievelijke aanpak in deze. Enkele van de jongeren, kozen ervoor om weg te blijven door dit soort uitlatingen naar hen toe.

Bij de voorbereiding naar de verkiezingen toe, werd steeds duidelijker dat er
gevaren voor het verder voortbestaan van AC dreigden. Uiteraard hebben
mensen, die het belang van AC inzagen en vanaf het begin kennis en ervaring
hebben gestoken in de totstandkoming en bestendiging daarvan, diverse
pogingen ondernomen om plooien glad te strijken. De structuur die voor AC
ontworpen werd ondervond, misschien vanwege onbekendheid met het wezen en de werking van het Collectief leiderschap, veel tegenstand bij delen van AC. De
structuur bestond uit de volgende organen:
- Het hoogste orgaan was de Centrale Raad Vergadering (CRV), welke uit
vertegenwoordigers van de drie partijen zou moeten bestaan.
- Het Bestuurscollectief (BC), bestaande uit de dagelijkse besturen van de drie
partijen. Dit orgaan zou de leiding hebben van AC. Het voorzitterschap was
roulerend van aard en was telkens voor een jaar bij de respectievelijke
voorzitter van de samenwerkende partijen.
- Het Kaderberaad (KB). Dit orgaan zou bestaan uit afgevaardigden van de
diverse wetenschappelijk bureaus.
Vanaf het in werking treden van deze bestuursvorm, werden door met name de
ABOP en Seeka onnodige verdachtmakingen geuit. Zo zou de ontwerper op
slinkse wijze de partijen willen doen opgaan in een partij, waarbij de BEP
een dominerende rol zou vervullen. De ontwerper van de voornoemde
bestuursvorm, komt uit de gelederen van de BEP.

Er is toen door de ontwerper geadviseerd om het model maar te laten voor wat
het is. Dit ter voorkoming van onnodige spanningen tussen de partijen en
over te gaan tot een besturen overleg (BO) a la model Nieuw Front. Dit is ook
gebeurd. Toch zou de heer Brunswijk dicht bij de verkiezing gesteld
hebben, dat hij de voorzitter was van AC. Dat was absoluut niet het geval en
moet ten stelligste tegen gesproken worden. Overigens is het een feit dat op
het Bestuurscollectief na, de overige organen nimmer bijeen zijn geroepen.
Die organen: het KB en CRV hebben nooit gefunctioneerd. Er was na het
verlaten van de collectieve bestuursvorm, geen sprake meer van het roulerend
voorzitterschap, maar van een besturen overleg. Alle stukken die uitgingen
van AC moesten vanaf dat moment ondertekend worden door alle drie de
voorzitters.

De Campagne periode
In deze periode is slechts een keer gezamenlijk campagne gevoerd. De
verhouding was dusdanig vertroebeld dat van goede en gezonde samenwerking
haast geen sprake meer was. Toch hebben mensen die geloof en waarde hechtten
aan AC hun best beentjes gezet om zaken op lijn te krijgen. De verwijten van
het laat indienen van de kandidatenlijst verergerde de verhoudingen tussen
enerzijds de BEP en anderzijds de ABOP en Seeka. De twee laatst genoemde
partijen hadden altijd een gemeenschappelijk standpunt over diverse zaken
tegenover de BEP.

Laat mij publiekelijk vertellen wat er gebeurd is over het laat indienen van
de kandidatenlijsten. Ik stel vooraf dat het erop leek dat er een complot
tegen iets of tegen personen was.
Het begon met de discussie dat het kandideren van Alice Amafo, niet zo een
wijs besluit zou zijn. Dit uitgaande van de perikelen rond de viering van
haar dertigste verjaardag die tot haar ontslag leidde. Dit omdat de politieke tegenstanders misbruik van de perikelen zouden kunnen maken en AC
in problemen kon brengen of beter gezegd schade doen lijden. Dit argument
werd door de BEP aangehaald om ABOP ertoe te bewegen te kiezen voor een
andere kandidaat. Ook trachtte BEP te voorkomen dat Alice op de kandidatenlijst kwam vanwege de moreel-ethische principe die BEP hoog in het vaandel
droeg/draagt. Het moet ook gezegd worden, dat enkele exponenten van de ABOP
de mening van de BEP ten aanzien van het niet kandideren van Alice Amafo
deelden, maar hebben uit angst voor de ABOP-voorzitter geen publiekelijk
bekendheid gegeven aan hun zienswijze in deze. De ABOP-leiding hield voet
bij stuk en de BEP moest de kandidaatstelling van Amafo ter voorkoming van
grotere spanningen accepteren.
Het wantrouwen bleef maar toenemen in AC. Uiteraard was bekend dat externe
krachten alles aan het proberen waren de opmars van AC te stuitten. Er was
een ware emancipatie beweging op gang gebracht in 2005.

Laat is laat complot
Het is al een hele tijd duidelijk dat het niet hebben kunnen indienen van de
kandidatenlijsten voor 3 uur, zoals dit wettelijk is vastgelegd, gelinkt kan
worden aan een paar complottheorieën.
In het kort zal ik enkele van deze theorieën in beschouwing nemen.
1. Er wordt van uitgegaan dat AC niet mocht deelnemen aan de verkiezingen in
Paramaribo, Wanica, Brokopondo en Sipaliwini. Deze theorie zou zijn bedacht
door personen binnen AC in nauwe relatie met externe politieke krachten. Het
doel zou zijn dat de BEP geen vertegenwoordiger in DNA zou moeten hebben, met
het gevolg dat de groei van de BEP tegengegaan kon worden. In Marowijne
zouden de kandidaten van ABOP gekozen worden, waardoor deze partij ten koste
van de BEP zou groeien. Als je deze theorie toetst aan de politieke praktijk
in de samenwerking, dan lijkt het erop dat meer dan 80% van deze theorie
waar is.

2. Een tweede theorie is dat er kwaadaardige opzet in het spel heeft gelegen. En
deze opzet hield in dat de voorzitter van de BEP en andere prominenten die
in de kustdistricten wonen en mogelijk gekandideerd zouden worden, niet de
mogelijkheid moesten krijgen om gekozen te worden. Het sterke vermoeden
bestaat, dat de gewezen ondervoorzitter van de BEP geconspireerd heeft met
de leiding van ABOP, maar ook met externe krachten. Deze theorie schijnt bij
het plaatsen van enkele zaken op een rijtje enige mate van waarheid te
herbergen. Wat ik ervan kan zeggen is het volgende. Ik word op woensdag
7 april 2010 gebeld door de voorzitter Alendy om de stukken/bescheiden die
nodig waren om de kandidaten op RR, DR en DNA officieel in te schrijven bij
het OKB, bij hem af te halen. Ik moest daarna de heer Linus Diko bellen om
met de stukken naar de ABOP te gaan voor het matchen van de twee lijsten. Ik
was op dat moment in een dienstauto op weg naar Langatabiki. Ik herinnerde
Alendy eraan dat ik voor dienst richting binnenland ging. Ik adviseerde hem
om de ondervoorzitter, Linus Diko, te bellen om de stukken af te halen.

Een uur daarna werd ik gebeld door de ondervoorzitter Diko. Op dat moment was ik
op de Stolkertsijverbrug. De heer Diko zei aan mij dat de voorzitter hem
daarnet gebeld had om de stukken af te halen en deze te gaan matchen met de
lijsten van ABOP en Seeka. Hij had gaarne dat ik erbij was. De laatste
onderhandeling over de RR en DR positieverdeling had Diko en ik namens de
BEP gevoerd. Ik zei aan Diko dat ik nu op de brug van Stolkertsijver was op
weg naar Langatabiki en dus niet erbij zou kunnen zijn. Ik drukte de man op
het hart op de stukken af te halen en tegelijk te gaan naar het ABOP-centrum. Hij zei dat te zullen doen. Ik kwam laat in de middag op Gakaba aan. Houd u deze dag en datum goed vast. In de avond van vrijdag 9 april, dus twee dagen na 7 april, kreeg ik via Apintie te horen dat AC te laat was voor de indiening van de kandidaat-lijsten bij diverse hoofdstembureaus. Dit betekende dat AC niet mee zou kunnen doen aan de verkiezingen van 2010 in de kustdistricten. Dit alles terwijl de voorzitter Alendy de stukken had afgedragen aan de ondervoorzitter op woensdag 7 april. U trekt zelf Uw conclusie uit deze feitelijke informatie.

Het verkiezingsresultaat
Het resultaat van de verkiezingen was goed te noemen ondanks de uitsluiting
van deelname in Paramaribo, Wanica. AC kreeg 7 zetels in de zogenoemde
binnenlandse districten. Dit betekende ook een groei van 40% van het aantal
zetel dat in 2005 behaald was. Er werden afspraken gemaakt, om een
afwachtende houding aan te nemen om te zien welke politieke partij of
combinatie van partijen een uitnodigen zou sturen voor een eventueel te
vormen coalitieregering. Uiteraard wist AC dat de Megacombinatie als eerst
het initiatief daartoe zou nemen,uitgaande van de uitslag van de
verkiezingen.

Die uitnodiging kwam ook van de Mega Combinatie. Allereerst werd door de heer
Kenneth Middelijn in opdracht van de voorzitter van de NDP gebeld naar de
Bert Eersteling met de vraag een gesprek te arrangeren tussen de BEP en de
NDP. Aan Kenneth Middelijn werd voorgehouden door de heer Eersteling dat
hij de voorzitter van de NDP moest voorhouden dat er wel een gesprek
gearrangeerd kon worden, maar dan wel met AC. Kenneth belde na een half uur
terug en zei dat zijn voorzitter akkoord ging met een gesprek met AC. Er
werd daarna gelijk met de voorzitter Alendy. Het bleek dat het contact ook
via een informeel kanaal gelegd was.

De gesprekken begonnen en het werd van de zijde van de NDP aan BEP duidelijk
gemaakt dat het moeilijk zou zijn voor de NDP-leiding om de samenwerking met
de ABOP uit te leggen aan de achterban. De BEP bleef ondanks de interne
slechte relatie binnen AC erop hameren dat AC in totaliteit betrokken moest
worden in de te vormen coalitie.
De bedreigingen vanuit de ABOP die gedacht had dat de BEP haar in de steek
zou laten, bleven niet uit. De geluiden bij delen van het kader was dat BEP
niet moest zwichten voor deze openlijke bedreiging van ABOP exponenten. Om
de gemoederen enigszins onder beheersbare proportie te brengen en te
houden, werd op initiatief van enkele mannen van de BEP een vergadering te
Carribean Centre gehouden. De bedoeling was om geschillen uit te praten en
in het belang van de doelgroep van AC.
Onderhandelingsteam werd gevormd, strategieën werden doorgenomen, de denktank werd nieuw leven ingeblazen met als taak issues uit te werken etc.

Het verraad
De onderhandelingen verliepen alles behalve ordelijk en correct. De interne
verdeeldheid, de hebzucht en het doel om met name de BEP uit te schakelen
zijn ingrediënten geweest voor externe krachten om middels splijtzwammen de
kracht van AC te neutraliseren. De interne afspraak dat BEP namens AC het
vicepresidentschap zou moeten invullen, werd door groot verraad ongedaan gemaakt. Op instigatie van externe krachten begon de ABOP met duidelijke
ondersteuning van Seeka de eerder gemaakte afspraak betreffende het
vicepresidentschap ter discussie te stellen. Ondertussen had de voorzitter
van de NDP tot twee of drie keer toe een beroep gedaan aan de BEP via
voorzitter Alendy om afstand te doen van het vicepresidentschap. De naam
die genoemd werd door de voorzitter van de NDP om de VP positie als
onafhankelijke persoon in te vullen,was de naam van Subhaas Mungra.

Op gegeven moment werd het besluit genomen door de NDP, ABOP en Seeka, en dit medegedeeld aan de BEP ,dat er een andere kandidaat voorgedragen zou worden voor het vp-schap. Dit kwam erop neer dat de BEP naar het vp-schap kon
fluiten. Ik breng dit geval eufemistisch aan, maar de manier hoe dat
geschiedde was zeer denigrerend en verraderlijk naar de BEP toe, vooral
bekeken tegen de waarden en normen van de bosneger.

In feite had BEP met dit voorval reeds de eer aan zichzelf moeten houden.
Dat kon politiek-tactisch en strategisch bezien niet gebeuren. Op dat moment
begonnen ook externe krachten splijtzwammen te zaaien binnen de BEP. Het
heette dat de Saramaccaners ondergewaardeerd werden in de BEP. Met name de
heer Eddy Jozefzoon zou een preponderante rol hierin hebben gehad. De krutu
te Asidon-opo getuige hiervan. Ook hebben groepen buiten alle strategische
bepalingen om,achteraf in het diepste geheim gesprekken gevoerd met de
voorzitter van de NDP.

De regering werd gevormd. Opgemerkt werd dat de diverse ministeries beperkt
werd in hun functionering door het instellen van Taks forces.
In elk geval was het poIitiek-technisch niet meer te verklaren waarom BEP
zou moeten blijven functioneren in AC. Het antwoord op deze vraag was de
terugtrekking uit dit verbond (AC), dat een initiatief was van de BEP om de
fragmentaties politiek te clusteren.
BEP werd op instigatie van ABOP en Seeka uit de regering gezet in 2012. In
een schrijven aan de President vroegen ABOP en Seeka de positie in de
regering in heroverweging te nemen. De kopie van dit schrijven werd door de
President aan de voorzitter van de BEP ter beschikking gesteld

Enkele conclusies
1. Het binnenland in de politiek, loopt structureel al vanaf 1957. Het traject dat tot nu toe gevolgd is, is niet eenvoudig geweest.
2. Enkele van de politieke leiders hebben op cruciale momenten zeer verraderlijke gedragingen vertoond.
3. Het doel om de achterstandsgebieden middels prudent en goed beleid te verheffen geniet bij bepaalde leiders van politieke partijen geen prioriteit
4. Het individualisme en streven naar privébelang is bij enkele leiders
levensgroot aanwezig.
5. De rol die externe krachten vervullen om de Eenheid van de partijen tot stand te brengen is groot aanwezig.


Bert Eersteling