Gepensioneerden Staatsolie halen herinneringen op

“Wij zijn niet zomaar gepensioneerden, we zijn de gepensioneerden van het beste en grootste bedrijf van Suriname,” stak oud-directeur Eddy Jharap de pioniers van Staatsolie Maatschappij Suriname NV een hart onder de riem. De werknemersbond van Staatsolie heeft de gepensioneerden zaterdag bij elkaar gebracht tijdens een educatieve tocht.

De eerste jaren van het bedrijf waren niet zo geweldig, sprak Jharap zijn ex-medewerkers toe. “Laat het een troost en genoegdoening zijn dat jullie het gepresteerd hebben om het bedrijf groot en trots te maken.” De ex-directeur is al acht jaar met pensioen en zegt dat hij alleen maar positieve dingen ziet bij het bedrijf dat hij vanaf de jaren 80 heeft geleid. Hij hoopt dat het zo blijft doorgaan met Staatsolie. “Niet altijd gaat het om het geld, maar meer nog om de waardering.” En precies daar wil vakbondsvoorzitter Lloyd Read inkomen met zijn sociaal beleid. “Deze mensen van het eerste uur zijn in geen tijden bij elkaar gekomen. Ze hebben elkaar zo lang niet gezien om hun herinneringen op te halen.” Read zegt dat de mensen behoefte hebben aan het contact met elkaar.

De educatieve tocht bracht de gepensioneerden met de boot vanaf de SMS-pier naar plantage Frederiksdorp. Uniek is dat de plantage beschikt over de enige koffiedroogvloer in Suriname. De huizen op de plantage zijn gerenoveerd in de oude stijl en zijn er logeermogelijkheden gecreëerd. Na een wandeling op de plantage stapt het gezelschap weer op de boot richting plantage Rust en Werk.

De sfeer zit er goed in. De oude tori’s worden opgerakeld. Het lijkt wel gisteren gebeurd. Er wordt veel gelachen om de leuke belevenissen die de ex-werknemers met elkaar delen. Wanneer de boot stopt bij plantage Rust en Werk, staat er een tractor gereed met aanhangwagen. Onder het genot van een koude kokosnoot vervolgt de toer langs het vis-en garnalenbedrijf Comfish om vervolgens langs de weilanden van de verschillende runderen te gaan. De witte kudde, de bruine en gemengde kudde, de manager van het vee-en melkbedrijf VCM, weet er alles van te vertellen. En de regen mag geen spelbreker zijn.

Ook het graf van gouverneur Crommelin wordt bezocht. Na een uitgebreide lunch en de nodige koude Parbo’s op de plantage, begint in de middag de terugtocht. Voldaan maar nog niet uitgesproken, worden nog de laatste owru tori’s gedeeld. Het plenst, maar dat bederft de sfeer niet. “Iedereen heeft genoten en dit smaakt naar meer,” verwoordt Jharap de gevoelens van zijn ex-medewerkers als eenieder weer op de SMS-pier staat.