DNA wil meer vrouwen in politieke besluitvorming

Assembleevoorzitter Jennifer Geerlings-Simons gaf woensdag het startsein voor het project 'Meer vrouwen in de besluitvorming 2015'. "We weten dat hier vooral vrouwen zitten die al in de politiek zijn, alleen de meesten van u heb ik nog niet op een lijst gezien", zei Simons. Het parlement heeft volgens haar een rol te vervullen om te zorgen dat vrouwen werkelijk invulling geven aan hun recht op participatie en besluitvorming in de politiek. "Vrouwen doen alles wat nodig is om dat zware politieke werk te doen in het veld, in de praktijk." Het argument dat vrouwen een gezin en kinderen als barrière hebben voor deelname in het parlement, is volgens de voorzitter niet valide.

Er is besloten om te beginnen met vrouwen die al in de politiek zitten, maar nog niet te zien zijn op de kiezerslijsten van de verschillende partijen. De vrouwen zullen trainingen krijgen in spreken in het openbaar en leren een mediaprogramma op te zetten waar zij tijdens diverse activiteiten hun visie aan de samenleving kunnen presenteren. Ook krijgen zij de gelegenheid om deel te nemen aan informatiesessies. Simons geeft aan tevreden te zijn met de kwaliteit van de vrouwen die door de politieke partijen zijn voorgedragen voor deelname. "Ik heb de partijen gevraagd waar deze vrouwen waren in 2010, waarom waren ze niet op de lijsten?"

Gelijkheid in besluitvorming
Simons merkt op dat vaak gevraagd wordt of het beter zal gaan als er meer vrouwen in de politiek zijn. Zij benadrukt dat vrouwen burgers zijn die de helft van de gemeenschap uitmaken; ze hebben het recht om te beslissen over hun eigen leven en dat van hun kinderen, hun mannen, vaders en broers. Dat is de enige reden dat vrouwen gelijkelijk in de besluitvorming moeten zitten. Volgens Simons ligt het aan het politieke systeem dat er niet veel vrouwen in besluitvorming zijn, echter geeft ze aan dat vrouwen zelf ook aandacht aan moeten besteden dat ze betrokken worden. In de regio is wel een geweldige vooruitgang te zien van vrouwen in de politiek, alleen Suriname is achteruitgegaan. "Met de vooruitgang zien we inderdaad ook dat de gemeenschappen socialer worden."

Het is volgens de parlementsvoorzitter belangrijk dat de samenleving begrijpt dat de besluitvormende organen mannen en vrouwen gelijkelijk vertegenwoordigd moeten hebben. "Als het niet lukt om het vrijwillig zover te krijgen, kunnen we ertoe overgaan om voor elkaar regels te maken om dat te verplichten". Simons legt uit dat je een wet kan maken voor de politieke partijen waarbij ze verplicht zijn om een bepaald percentage vrouwen op de lijst hebben.

Rwanda als voorbeeld
Christine Arab, vertegenwoordiger van UN Women Multi Country Office Caribbean, zegt dat er genoeg vrouwelijke leiders zijn, maar dat hen ook de mogelijkheid geboden moet worden. Ze vertelt dat Rwanda de meeste vrouwen in het parlement heeft. Rwanda had maar liefst een percentage van 63.75 % aan vrouwen in het parlement eind 2013. In dit land is een speciale tijdelijke maatregel genomen om meer vrouwen in het parlement te krijgen. Na een aantal jaren is deze maatregel niet meer nodig, omdat vrouwen en mannen gelijkelijk vertegenwoordigd zijn.

Arab benadrukt dat je niet kan stellen dat een parlement de hele bevolking vertegenwoordigt als slechts 12% vrouw is. De helft van de bevolking bestaat uit vrouwen. Volgens haar is vooral het onderwijzen van kiezers belangrijk. Het project 'Meer vrouwen in de besluitvorming 2015' wordt ondersteund door de UNDP en valt onder het 'institutioneel versterkingsprogramma' van De Nationale Assemblee.

Raoul Lith