Televisie als medeopvoeder heeft invloed op kinderen

Mi ay na mi. De televisie als derde opvoeder was het thema van de paneldiscussie die de stichting Kolberg woensdagavond hield in theater Unique. Is de televisie een opvoeder? Deze vraag stond centraal tijdens de discussie. De voorzitter van de stichting, Chantel Vyent (foto), die eerder dit jaar aan de Academie voor Hoger Kunst en Cultuur Onderwijs afstudeerde, constateerde in het onderzoek voor haar afstudeerscriptie dat 90% van de kinderen tussen de 9 en 12 jaar alleen naar de televisie kijkt. Zij kijken twee tot vier uren per dag televisie. Het onderzoek werd gedaan onder 150 kinderen op vijf basisscholen in Paramaribo.

Het panel bestond uit Gloria Lie Kwie Sjoe van de stichting Weid mijn Lammeren, assembleelid Melvin Bouva, directeur Network Star Suriname Nita Ramcharan en de directeur van Bureau Kinderontwikkeling Lilian Ferrier. De panelleden gingen in op de stellingen die geponeerd werden. Deze waren ten eerste dat moderne ouders kinderen teveel vrijheid geven, dat de media aan banden gelegd moeten worden én dat de overheid te laks omgaat met haar eigen verantwoordelijkheid en de verantwoordelijkheid van de media.

Lie Kwie Sjoe pleitte ervoor dat een mediaraad moet komen die toezicht moet houden op wat er uitgezonden wordt door de achttien televisiestations die Suriname rijk is. Zij is van mening dat er geen verandering zal optreden in het mediabeleid indien er geen sancties opgelegd worden. “Je moet een stok achter de deur hebben, laat ze betalen voor elke overtreding” , betoogde ze.

Ramcharan was het niet eens met de stelling en zei dat je media niet aan banden kan leggen. Zij riep op om voorzichtig te zijn met het roepen om regels voor de media, want deze kunnen desastreuze gevolgen hebben voor de vrije meningsuiting en persvrijheid. Zij was van mening dat bepaalde programma’s, reclames en spotjes wel pas na een bepaald uur uitgezonden mogen worden.

Bouva attendeerde erop dat de televisie naast bedreigingen ook kansen biedt. Hij noemde programma’s als het Jeugdjournaal en Kimmy’Land als voorbeelden die de overheid zou moeten oppakken om een kindvriendelijk mediabeleid te creëren door het stimuleren van meer eigen producties. Hij gaf aan dat dit probleem echter pas verholpen zou worden indien men besefte dat het een wisselwerking moet zijn van ouder, kind en media.

Ferrier haalde aan dat het vergunningstelsel weer onder de loep genomen dient te worden want deze biedt volgens haar de omroepen te veel ruimte. Zij merkte op dat kinderen ook kunnen selecteren en niet alles invloed op hen heeft. Als ze de situatie van Suriname met Trinidad of Brazilië vergelijkt, mogen we niet klagen. Ze wees er ook op dat kinderen ook aan het woord gelaten moeten worden, want zij kijken heel anders tegen zaken aan dan volwassenen.

De aanwezigen die ook de gelegenheid kregen om vragen te stellen aan het panel waren het aan het eind van de avond over eens dat de televisie zowel positieve als negatieve gevolgen op onze kinderen kan hebben en dat deze tot een der opvoeders van onze kinderen gerekend mag worden.

(Sharon Crawford)