Timeless Childhood: levenservaringen in mixed media

Eeuwig kind zijn en het belang van familie: kunstenaar Robbert Enfield zet zijn levenservaringen en de emoties die ermee gepaard gaan, om in schilderijen met namen als ‘Brotherhood’, ‘Generation Blame Generation’, ‘Playing’ en ‘Timeless Childhood’. Het gevoel van eeuwig kind zijn loopt als een rode draad door zijn leven en uiteraard door zijn kunst. Enfield legt uit dat in de fase van het kind-zijn talent zich begint te ontwikkelen, een proces dat eindeloos doorgaat. Zijn jeugdervaringen – ook de minder prettige – en de kennis die hij heeft als volwassene zijn een onuitputtelijke inspiratiebron die hij aanboort om zo veel mogelijk te bouwen aan zijn artistieke carrière.

Het leven heeft Enfield niet gespaard, toch is de toon van zijn werken niet somber. De boventoon wordt gevoerd door de onstuitbare drang om het anders, beter te doen. Een abstracte vorm - een huis? - stelt geborgenheid voor, roze bloemen geven uiting aan vrolijkheid en optimisme, een mensfiguur die zijn dochter omhelst temidden van kleurige spatten en speelgoed laat zien dat Robbert Enfield familie en gezin koestert.

In 1990 studeert hij af aan de Nola Hatterman Art Academy. Hij zet zijn studie voort aan het Edna Manley College for Visual and Performing Arts te Kingston, Jamaica, waar hij leert zijn thema’s in zichzelf te zoeken om zo zijn eigen signatuur te ontwikkelen. Enfield woont en werkt vanaf 1999 op de British Virgin Islands.

Met veertien nieuwe schilderijen wil de kunstenaar zijn ontwikkeling laten zien. Zijn vreugde en verdriet verpakt hij in semiabstracte vormen.
‘Ik moet mezelf kunnen zien in mijn werk, het gemis van mijn vader en mijn broer wil ik delen met het publiek, maar mijn persoonlijke expressie mag mensen niet triest maken. Alles verandert met de tijd. De emoties uit mijn jeugd en de ontwikkeling die ik doormaak, breng ik aan op canvas met materialen en technieken die mijn gevoelens van dat moment het dichtst benaderen. Ik experimenteer steeds met nieuwe materialen om de uitstraling van mijn werk te bepalen. Iedereen moet iets van zichzelf in mijn schilderijen herkennen.’

Enfield werkt niet verticaal, bij hem ligt het doek op de grond. Hij weet van tevoren niet hoe hij gaat beginnen, hij laat zich leiden door zijn gevoel en door het materiaal. Wanneer de vorm in acryl is opgezet, geeft hij met kwast, paletmes en alles dat structuur geeft, zijn werk de gelaagdheid die kenmerkend is voor zijn stijl. Zo is in het schilderij ‘Life Time’ gebruik gemaakt van de structuur van bobbeltjesplastic, in ‘Brotherhood’ vormt de gedroogde korst van een verfblik een ribbel op het doek.

Pumice gel en glass bead gel geven structuur aan zijn werken en gemengd met acryl brengt hij het materiaal het liefst zo dik mogelijk op.
‘Ik voel me limited als ik transparant werk, ik kan me niet goed genoeg uitdrukken. Met de verf in dikke lagen op het doek komt mijn hart pas tot rust.’
‘Ik werk een halve dag en dan laat ik het twee dagen drogen. Daarna is het een totaal andere afbeelding geworden, de kleuren zijn intenser en mijn werk is rijker.’

Ze bestrijken het hele kleurenpalet: diep paars en bruin worden in Enfield’s schilderijen afgewisseld met transparante blauwen en intense kleuren met metaalglans – iridescent colours – die door hun structuur veel licht reflecteren. Soms gebruikt hij glitters ‘omdat het leven ook glamour is’.
Opvallend is het gebruik van cijfers die hij op het canvas aanbrengt meestal door middel van een mal. Wat ze exact betekenen, weet hij niet, hij heeft het voornemen er eens een studie aan te wijden.
‘Als ik werk, komen de cijfers gewoon in mijn hoofd op en dan moet ik ze schilderen. Het zijn geboortedata, data van belangrijke gebeurtenissen denk ik, ik ben er niet bewust mee bezig.’

Op sommige schilderijen schildert hij pijlen die een bepaalde richting aanwijzen: ‘move on’ zeggen ze, naar een nieuwe fase, naar een nieuwe ervaring.
In september slaat Enfield zijn vleugels uit, hij zal in Amsterdam exposeren en daarna naar alle waarschijnlijkheid in Barbados.
De expo ‘Timeless Childhood’ opent op 30 juli 2010 om 19.30 uur op de tweede etage van Fort Zeelandia en duurt tot 4 augustus. Openingstijden zijn van 11.00 tot 15.00 uur en van 19.00 tot 21.00 uur.

Claudett de Bruin
claudett.debruin@gmail.com