Illegaliteit wordt nieuwe norm voor economische bedrijvigheid

Het zat eraan te komen: de illegaliteit is de nieuwe norm voor economische bedrijvigheid in ons land. Alerte burgers hadden reeds het vermoeden dat normen en waarden wezensvreemde zaken zijn bij het ministerie van Handel en Industrie, maar nu zien zij het bevestigd. Minister Raymond Sapoen van Handel en Industrie en zijn directeur Mauro Tuur stellen de illegaliteit als nieuwe norm voor economische bedrijvigheid. Zij doen dat met hun uitspraken over de zogenaamde intolerantie van burgers tegen het vestigen van bedrijven in hun woonomgeving.

Terwijl de minister van Openbare Werken een duidelijke stelling neemt tegen illegaliteit door te stellen: "Het moet nu eens eindelijk een keertje afgelopen zijn met wildwestsituaties", zetten Tuur en Sapoen de deur wijd open voor chaos: éérst vergunningen verlenen en dán de bewoners laten klagen. Dat klagen zal bij HI echter niet helpen, want zoals de HI-minister dat zelf aangeeft, zullen klachten voortaan op hun merites worden bekeken, in plaats van “gewoon vrees voor woongenot”. Kennelijk is woongenot niet een van de merites (= goede eigenschappen) waarop een klacht zal worden beoordeeld.

Geen ontwikkelingsvisie
Door de uitspraken van de top van het ministerie van HI, wordt de visie van president Bouterse bevestigd dat zijn coalitiegenoten geen ontwikkelingsvisie hebben. Bedenk maar het scenario dat HI ons in 2014 belooft: geef maar bedrijfsvergunningen uit aan iedereen die ze wil, waar ze die ook willen. Als die vergunningen toevallig in woonwijken worden uitgegeven, moet men maar naar de politie stappen als er overlast ontstaat door geluidshinder of door hangjongeren. Als het milieu in gevaar wordt gebracht, mag de buurt naar het Nationaal Instituut voor Milieu en Ontwikkeling stappen! Wacht even, is dat niet de omgekeerde volgorde? Het is bovendien illegaal!

Het beleid van HI druist in tegen de geest van de Planverordening van 1972/1973. Daardoor is het illegaal. De Planverordening is een wet die aangeeft dat het de bedoeling is (zoals wij dat van een geordende samenleving mogen verwachten) dat de ruimte, het land, waarin wij als Surinamers vertoeven, planmatig geordend moet worden via bestemmings- en structuurplannen. Die plannen laten een ieder weten hoe onze leefruimte gestructureerd is: hier komen er sportaccommodaties, hier komen er winkelbedrijven, daar komen er fabrieken en ja, daar wonen mensen.

Beschermd door de wet
Als HI nu denkt dat zij burgers kunnen bestempelen als negativisten die tegen economische ontwikkeling zijn, slaan zij de plank volledig mis. Burgers die klagen over bedrijven in hun wijken zijn zich juist bewust van hun rechten. Zij weten zich beschermd door de wet. Zij zijn ervan overtuigd dat zij in een geordende samenleving wonen waar de wetten en regels worden nageleefd. Dat een toevallige leiding van het ministerie van HI op dezelfde 'wild west'-toer wil doorgaan als de afgelopen 40 jaar, neemt niets weg van het principe dat vergunningen aan bedrijven moeten worden verstrekt op basis van geldende wetten met betrekking tot ruimtelijke ordening.

Als samenleving zitten wij vanaf de afkondiging van de Planverordening, zo’n 40 jaar geleden, opgescheept met autoriteiten op verschillende niveaus die zich niet aan de ordening willen houden. De huidige minister van Openbare Werken, Rabin Parmessar, heeft onlangs toegegeven, “als het aankomt op bouwregels kan ik zeggen dat het er nu erg chaotisch aan toe gaat. Er is zelfs sprake van een wildwestsituatie.”

Zo zou het moeten
HI verstrekt vergunningen aan bedrijven die panden hebben gebouwd die op grond van deze chaotische wildwestsituatie zijn verstrekt. De manier waarop het volgens de wet zou moeten gebeuren is als volgt: iemand wil een gigantisch pand opzetten om er een mall te exploiteren. Hij moet een plakkaat hangen bij het perceel om aan te geven “hier komt een mall”.

Burgers mogen tegen dit voornemen protesteren. Op grond van de bestemmings- en structuurplannen (die er jammer genoeg nog niet bestaan) kan de buurt in het gelijk worden gesteld. De bouwvergunning wordt niet verleend. Intussen hebben toekomstige unithouders van die op te zetten mall een vergunningaanvraag ingediend voor de exploitatie van hun winkel. Het ministerie van HI dient af te stemmen met Openbare Werken, om na te gaan of er een vergunning voor de bouw van een mall is verstrekt. Als er geen vergunning voor bouwen is verstrekt, wordt de bedrijfsvergunning afgewezen.

Wildwestsituatie
De huidige wildwest gang van zaken is ongeveer als volgt: iemand krijgt een vergunning om een pand op te zetten. De functie van dat pand doet er niet toe, want degene die de bouwtekening heeft vervaardigd, is tevens degene die de vergunning voor de bouw verstrekt. Er wordt dus geen rekening gehouden met de Planverordening. Het gebouw wordt zo snel als mogelijk gebouwd - er wordt zelfs tot in de nachtelijke uren doorgebouwd, want het pand moet er zo snel mogelijk staan.

Terwijl het pand wordt gebouwd, wordt er bij HI een vergunning aangevraagd om een bedrijf in het in aanbouw zijnde pand te vestigen. Volgens hetzelfde wildwest principe wordt zonder meer de bedrijfsvergunning verleend, want de klachten mogen achteraf binnenkomen. HI zal die klachten op zijn 'ware' merites behandelen, zonder dat 'gewoon woongenot' daarbij enige betekenisvolle rol speelt en vooral: zonder dat de wet daar enige invloed op heeft. Zo is de illegale cirkel rond.

Burger de dupe
Als de illegale cirkel rond is, wordt de 'politiek van de voldongen feiten' gespeeld. Die politiek werkt ongeveer zo: als een burger toch de energie en het geld heeft om op grond van de wet zijn recht op te eisen, dan verdedig je jouw positie als vergunninghouder door aan te geven dat jij al zoveel hebt geïnvesteerd en dat je voor werkgelegenheid zorgt en dat is in nationaal belang! Bovendien heb je met vergunningen gewerkt. Een rechter moet dan afwegen wie hij in het gelijk gaat stellen. De burger of de vergunninghouder.

Die vergunninghouder plaatst de rechter voor het voldongen feit: hij heeft geheel volgens de regels braaf zijn vergunningen aangevraagd en verkregen. Hij heeft dus legaal gebouwd en zijn bedrijf legaal geopend en hij brengt 'economische ontwikkeling'. De burger heeft alleen geld uitgegeven voor zijn advocaat. Jouw kans als burger is dan heel klein, tenzij de advocaat durft het probleem op het bord van de staat te zetten: want de staat heeft de wildwestsituatie doen ontstaan! De staat heeft zich als eerste niet aan wet en recht gehouden. En dat is waar de problematiek om draait. Het ministerie van HI gebruikt de illegaliteit als nieuwe norm voor economische bedrijvigheid, terwijl we zien dat de minister van Openbare Werken in ieder geval belooft de chaos te gaan beëindigen. Wij kijken uit naar hoe deze tegenstrijdigheid zich binnen de regering gaat oplossen, zonder dat de gewone burger er de dupe van wordt.

Robby Morroy
Henkielaan 60
Buurman van de mall die volgens het illegale scenario is gebouwd.