Het concept Suripop nader bekeken

Na verschillende reacties gehoord te hebben over de nieuwe Suripop CD, leek het mij goed om enkele kanttekeningen te plaatsen over hoe het anders zou kunnen. De verschillende meningen die ik van de gemiddelde ‘leek’ hoor, blijken niet erg enthousiast te zijn. Eerlijk is eerlijk. En het moet me echt van het hart dat als ik naar de songs luister, ik tot de conclusie kom dat ze gewoon ‘oud’ klinken.

Wat er volgens mij aan de hand is, is dat het concept waarmee er gewerkt wordt, gewoon niet meer voldoet aan de hedendaagse normen en standaarden in de wereld. Als ik me niet vergis, werd jaren geleden overgestapt om niet meer elk jaar, maar om de twee jaar het festival te organiseren. De songwriters werd meer tijd gegund om aan een gedegen song te werken en met een goed product op de proppen te komen. Op zich is daar niks mis mee. Maar wanneer we merken dat uiteindelijk componisten na een lange stilte, toch binnen een maand het product opgenomen, gemixt, gemastered en op de markt wil hebben, moet ik helaas concluderen dat dit niet de juiste gang van zaken is. Dus daar moet wezenlijk iets aan veranderen.

Uit eigen ervaring weet ik dat in het jaar waarin er geen Suripop is, het ook gewoon stil is rond alles wat met de organisatie te maken heeft. Oplossing: begin eerder met de intake van de inzendingen en wijs arrangeurs aan die dan 6 tot 8 maanden de tijd hebben om te werken aan het arrangement. Dan kan de arrangeur aan het einde van de rit zeggen dat hij in samenspraak met de songwriter een goede job heeft gedaan en kan iedereen tevreden zijn. De volgende 5 tot 6 maanden kunnen dan besteed worden aan de opnames etc.

Verder wil ik er ook voor pleiten dat we eens eindelijk ophouden met Suripop een festival van componisten te noemen maar een festival van songwriters en lyricisten. Waarom zeg ik dit? Het antwoord is duidelijk in de verschillende literatuur over deze materie. Wanneer mensen zich in muzikale zin componist noemen, moeten zij ingewijd zijn in tenminste de grondbeginselen van de harmonieleer en compositie techniek. Ze moeten grondige kennis hebben van toonladders, toonstelsels en de leer van akkoorden en hun omkeringen.

Ze moeten in staat zijn om een compositie ten uitvoer te doen brengen, al dan niet langs elektronische weg (tegenwoordig MediaMusic). Naar mijn weten heeft het gros van de mensen dat het tegenwoordig waagt een inzending te sturen, weinig, geen of geen duidelijke muzikale achtergrond. Ik zou graag zien dat het hebben van enige affiniteit met muziek en muzikaliteit een van de vereisten wordt bij het inzenden. Zo kunnen songwriter/lyricist en arrangeur elkaar beter kunnen begrijpen als het gaat om de inhoud van het vak. Want laten we wel wezen, Music Composition, Music Production en Audio Engineering zijn heuse vakken waar er ook gedegen kennis voor moet zijn.

In deze doe ik ook graag de suggestie dat degenen die verantwoordelijk zijn voor de productie hier te lande in de gelegenheid gesteld worden om zich een of twee keer te gaan oriënteren in het buitenland over hoe zaken daar worden aangepakt. Het ligt echt niet aan de apparatuur. Ik kan hierbij de advanced pakketten van instituten als SAE (Mami/Amsterdam: http://miami.sae.edu/en-us/course/1073/Electronic_Music_Production) en Pro Media Training (Miami, New York, Atlanta, Dallas: http://www.protoolstraining.com, warm aanbevelen.

Als Suripop zich inderdaad wil inzetten voor de bevordering van Kunst en Cultuur in Suriname, kunnen we niet na 30 jaar nog op hetzelfde niveau of zelfs lager zitten. En als we echt heel eerlijk zijn en de producties van de afgelopen 30 jaar naast elkaar leggen, zullen we merken dat er, of zeer weinig groei is geweest, of helemaal niet.

Ik wens hier niet de deskundige uit te hangen of de schuldige vinger naar wie dan ook te wijzen. Het kan en het moet gewoon beter. Dit kan alleen door een juiste aanpak en op tijd op zoek gaan naar de nodige fondsen.

Ook een noot aan het bedrijfsleven, want als het om de sport en om koning voetbal gaat worden er tonnen besteed voor uitzendingen etc. Echter als het om muziek gaat, is men vaak heel terughoudend en vooral als het gaat om het bekostigen van studies voor muziekstudenten in het buitenland. We moeten ons gaan bezinnen omdat over de hele wereld Music Production, Media Music, en Post Production “Booming Business” zijn. In Suriname alleen slapen we nog terwijl er zoveel potentie in de muziekindustrie ligt en muziek een van onze grote export producten kan worden.

Eldridge D. Zaandam