'Reactie op reactie' van de heer Pahladsingh

Met enige teleurstelling en geamuseerdheid heb ik de reactie van dhr. Pahladsingh gelezen op mijn kritiek. In deze faalt hij alle kritische punten aan te halen welke ik heb belicht, namelijk de leugens welke hij heeft verkondigd over de kernenergie programma's van twee goed bevriende landen van Suriname, China en India. De beweringen heeft hij gedaan tegenover een volle zaal en naderhand waren er velen die de stellingen van de heer Pahladsingh en zijn collega's, Boksteen en Meherdjan verdacht vonden.

Dhr. Pahladsingh wijkt in zijn reactie uit naar het zuiver speculatieve deel van zijn presentatie, de prijs van ruwe olie en marktvoorspellingen voor Suriname tot 2040. Gelukkig heeft hij geen voorspellingen tot het jaar 3000 gedaan. We kunnen het weer van volgende week niet voorspellen, laat staan inflatie, klimaatsverandering, geopolitiek. Vrede en oorlog in het Midden-Oosten hebben meer invloed op de prijs van aardolie en energie dan menselijke consumptie. Juist wij als 'arm land' moeten niet gokken op een energiebron welke wereldwijd niet commercieel is bewezen. Geen land of bedrijf heeft een commerciële thorium kernreactor. Dhr. Pahladsingh heeft nooit een thorium kernreactor gebouwd of verkocht. Dit heb ik hem voor de volle zaal gevraagd en dit heeft hij ook toegegeven. Vele aanwezigen en ik vonden het dus verdacht dat Dhr. Pahladsingh en zijn collega's namens westerse bedrijven een thorium-reactor te koop hadden voor maar 400 miljoen euro, waarvan we 75% konden krijgen als zachte lening vanuit Duitsland en zou Suriname 32 miljard dollar terug verdienen in 25 jaren...dus bijna $1 miljard winst na 1 jaar??!! Dit gaat zelfs voorbij aan politieke propaganda en grenst aan het absurde.

Geen bewijzen
De IAEA TECDOC 1450 (2005) document waar dhr. Pahaldsingh naar verwijst, had ik al gelezen. Het is geschreven door een werkgroep geleid door een Indiër, Dhr. C.Ganguly. Deze wetenschapper was blijkbaar niet op het kernenergie symposium waar dhr. Pahladsingh de vloer heeft aangeveegd met Indiase beleidsmakers en kernwetenschappers. Zoals het staat aangegeven in de titel, beschrijft dit zuiver verwacht potentieel, niet het bewezen potentieel. Het document maakt verder ook duidelijk dat er nog veel onderzoek en ontwikkeling moet komen om thorium als werkelijke oplossing te implementeren. Er is dus GEEN thorium-kernreactor in de wereld die de voordelen commercieel kan bewijzen.

Dit document maakt zelf ook geen verwijzing naar de onwaarheden (zowel technisch als beleidsmatig) die op de lezing van 3 december j.l. zijn verteld over China en India. Evenmin is er sprake van dat India feitelijk achter is op het gebied van thorium kernenergie terwijl het in werkelijkheid een voorloper is.

Een groepje westerse bedrijven zoekt een land waar het kan experimenteren op kosten van dat land om zo de onwil, bureaucratie en regelgeving in West-Europa te omzeilen. India heeft 30 jaren zijn kernenergiesector moeten ontwikkelen met westerse boycot (tegenwerking). Deze boycot is opgeheven in 2008. De bedrijven van dezelfde landen die India toen hebben geboycot, willen nu kerntechnologie verkopen aan Suriname via dhr. Pahladsingh, nadat deze was afgekeurd en heengezonden uit India. Volgens dhr. Meherdjan lopen hij, dhr. Boksteen en dhr. Pahladsingh zelfs 'levensgevaar' door alleen al te praten over thorium en moeten wij ze beschouwen als echte helden. De anti-thorium lobby wil dhr. Pahladsing dus doden, maar ook de pro-thorium lobby wil van hem af?! Dit kreeg ik als antwoord op de vraag waarom er nog nooit een thorium kerncentrale is opgeleverd door Pahladsingh en partners en waarom Suriname de eerste moet zijn in de wereld.

Anderen beledigen
Mijn hekelpunt is niet thorium of kernenergie. Thorium lijkt een prima alternatief te kunnen worden voor uranium. Maar nog niet en niet voor Suriname. Het is de manier waarop dhr. Pahladsingh zichzelf verkoopt door anderen te beledigen (1.3 miljard mensen om precies te zijn) en te verklaren als onkundig. Dit heeft hij ook gedaan op de lezing door geen enkele kritische vraag te beantwoorden maar deze te omzeilen met een belediging en bedrog. Als ik iets verkeerd heb begrepen is het omdat dhr. Pahladsingh het foutief heeft gepresenteerd. De volle zaal en ik waren immers zijn publiek.

Er is veel te vinden over thorium op het internet. Jammer genoeg is er heel weinig te vinden over dhr. Pahladsingh als uitvinder van de STGR en de activiteiten en netwerk van zijn bedrijf. Dhr. Pahladsingh zou ik graag een keer weer willen spreken bij een publieke forum met zijn presentatie als achtergrond, een cameraman en eventueel vertegenwoordigers van India, China en Duitsland.

Anwar Alibux
Chemische Technoloog
Voorzitter Stichting Samarja