Ervaringen in het Streekziekenhuis Nickerie (aangeboden)

Devanand Ramcharan geeft zijn ervaring en bevinding, nadat hij vier dagen in het Streekziekenhuis Nickerie heeft doorgebracht.

Ik ben een diabeet en moest met spoed gedialyseerd worden in Paramaribo. Ik kreeg eerst een katheter in mijn lies, daarna werd die verplaatst naar de rechterkant van mijn hals. Hier raakte het ontstoken, waardoor de katheter aan de linkerkant werd geplaatst. Je kunt je voorstellen wat voor ellende dit alles voor mij betekende. Steeds werd ik opgenomen en ik kreeg zware antibiotica toegediend. Uiteindelijk kreeg ik begin september van mijn internist een brief om naar de chirurg te gaan voor het plaatsen van een shunt in mijn arm.

In Paramaribo ging ik van de ene chirurg naar de andere om op korte termijn een afspraak te maken. Inmiddels liep ik ruim vier maanden met de katheter. Van al de chirurgen in Paramaribo kreeg ik een datum voor volgend jaar januari of februari. Een van de chirurgen in Paramaribo sprak toen met de chirurg Veen die op dit moment verbonden is aan het dokter Lachmipersad Mungra Streekziekenhuis Nickerie, maar tot een afspraak kon hij niet komen. Mijn dochter die in Nickerie woont, belde de directeur van het ziekenhuis de heer Antoine Elias op en hield hem het geval van mij voor. De heer Elias had alle begrip voor de situatie en hij gaf direct aan dat hij er werk van zou maken om een afspraak met dokter Veen te bewerkstelligen.

Na een kwartier belde het secretariaat van het ziekenhuis terug en zei tegen mijn dochter dat ik dinsdag 29 oktober om 9.00 uur op de poli van dokter Veen moest zijn. Ik kreeg alle nodige papieren van de doktoren in de stad en vertrok naar Nickerie. Op maandag 28 oktober ging ik naar het Brama dialysecentrum van Nickerie. Daar aangekomen bleek het personeel op de hoogte te zijn van mijn komst. Ik heb van hen vernomen dat dokter Veen hun zelf op de hoogte had gesteld dat iemand van de stad zou komen. Het was een bijzonder geval, want mensen van Nickerie komen naar Paramaribo voor behandeling en ik ging in tegenovergestelde richting naar Nickerie. Alles ging daar zo vlot. Inmiddels maakte het dialysecentrum contact met dokter Veen die zich op dat moment in de operatiekamer bevond. Dokter Veen zei om mij in de gang van de operatiekamer te brengen.

Ik vond het een raadsel dat een chirurg zo positief en meegaand is. Na enige tijd kwam hij naar buiten en maakte kennis met mij. Bij het zien van dokter Veen kreeg ik een gevoel dat ik bij de juiste persoon terecht was. Op 29 oktober ging ik naar de poli van dokter Veen en het bleek dat de zusters allemaal op de hoogte waren, want dokter Veen ging telkens informeren of ik er al was. Hij was heel enthousiast om mij te helpen. Alle papieren werden in orde gemaakt en ik werd op zaterdag 2 november in het ziekenhuis opgenomen. Wat ik heel leuk vind is dat alle afdelingen van het Streekziekenhuis in nauw contact staan met elkaar. Als je van de ene afdeling naar de andere afdeling gaat dan zijn ze van alles op de hoogte. Ik begon mij al gauw thuis te voelen. Het leek alsof ik in het midden van mijn familie was.

Op dinsdag 5 november was de operatie al een feit. Het is een vlotte en succesvolle operatie geweest. Alle hulpverleners van het ziekenhuis zijn zich bewust van wat voor beroep ze gekozen hebben. Ze weten dat patiënten aandacht nodig hebben en ze doen met geduld en liefde hun werk. Ze leven met je mee en dat geeft de patiënt een prettig gevoel. Het Streekziekenhuis moet als voorbeeld dienen voor andere ziekenhuizen. Zo, op woensdag 6 november mocht ik van dokter Veen naar huis gaan. Op donderdag 7 november ging ik terug naar het ziekenhuis om het dialyse personeel, dokter Veen en dhr. Elias te bedanken voor de spontane en vooral menswaardige behandeling die ik van hen heb gekregen. Diezelfde dag keerde ik heel tevreden en blij terug naar huis. De shunt geplaatst door dokter Veen doet het heel goed. Deze vier dagen, ja werkelijk vier dagen in het Streekziekenhuis Nickerie doorgebracht te hebben, zal tot de dood van mij in mijn geheugen blijven.
Heel hartelijke dank aan eenieder.

Devanand Ramcharan