Onderzoeksteam Mariënburg trekt aan handrem

Het onderzoeksteam dat op zoek is naar het massagraf 1902 te Mariënburg heeft noodgedwongen aan de handrem moeten trekken. Het wachten is op betere weersomstandigheden.

Intussen wordt gewerkt aan een betere inrichting van de kantoorfaciliteiten van het onderzoeksteam. Ook naar geschikte transportmiddelen wordt gezocht. Aan de buitenlandse deskundigen is gevraagd voorlopig even een pas op de plaats te maken.

Onderzoeksleider Benjamin Mitrasingh zegt dat wie regelmatig tussen Paramaribo en Mariënburg reist, weet hoe lastig het is om belangstellenden in de hoofdstad uit te leggen dat de regenbuien het onderzoek enorm stagneren. “Het verhaal wordt bijna eentonig en soms vervelend. Toch is de werkelijkheid niet anders, omdat het slechte weer in deze tijd van het jaar heel normaal is.”

Langzaam en stroef
De enige archeoloog in Suriname wijst erop dat het onderzoek vanaf het begin langzaam en stroef verloopt. Langzaam omdat de originele plattegronden en kaarten wel voorhanden waren, maar niet werden afgestaan aan de onderzoekers door de Cultuurmaatschappij Mariënburg. En ook omdat de veldwerkers van Milieubeheer “hoe enthousiast ze ook zijn” geen ervaring hadden met een systematisch wetenschappelijk onderzoek, “waar alles heel nauwkeurig moet geschieden.”

Daarnaast bleek ook dat de ambtenaren die belast zijn met de financieel-administratieve begeleiding van het hele project, niet bekend waren met de kneepjes van dit typische vak dat archeologie heet, somt Mitrasingh op. “Archeologie is net als het museumwezen in Suriname aldoor een Nederlandse aangelegenheid gebleven. En als archeologie ook nog onder het Directoraat Cultuur moet resulteren en cultuur altijd te lijden heeft gehad onder de stiefmoederlijke behandeling van de nationale overheid, zullen archeologie en museumwezen ook hetzelfde lot beschoren zijn.”

In ontwikkelingslanden, vooral buiten de hoofdsteden, voltrekt het nationaal bewustzijn zich heel langzaam net zoals de drang om zich te emanciperen, legt de onderzoeksleider uit. “Slavernij en contractarbeid konden in die streken ook welig bloeien met als gevolg dat het laag ontwikkelde volk, met alle gevolgen van dien, ook als ‘werkvolk’ gemakkelijk kon worden verscheept naar de kolonies van de rijke landen. Dat is ook met Suriname gebeurd.”