Reisschema Bouterse kost Marlet de marathon in Rio

Woede, teleurstelling, onbegrip? Atlete Carolien Marlet weet het zo langzamerhand zelf ook niet meer. Als gevolg van het reisschema van president Desi Bouterse kan ze de marathon van Rio de Janeiro vergeten. Maanden van intensieve voorbereiding blijken voor niets. ‘En ik zeg het je, ik had écht een sterke tijd gelopen. De vorm is uitstekend.’

Tot vrijdagavond ging Marlet er nog vanuit dat ze zondagochtend aan de start zou verschijnen in Rio, maar uiteindelijk besloot ze thuis te blijven: ‘De vlucht stond gepland voor vrijdagavond laat, maar de SLM kon ons geen garantie geven dat we in Belem een aansluiting naar Rio hadden. Die vluchten zitten allemaal vol. En ik wilde toch minimaal een dag van tevoren daar zijn. Hoewel, dat zou eigenlijk ook al gekkenwerk zijn. Het was sowieso een gebroken nacht geworden met veel hangen en zitten. Bovendien moet je goed en regelmatig eten in de dagen voor de marathon. Dat zou er ook bij inschieten.’

Aanvankelijk zou Marlet donderdag aan het eind van de ochtend naar Belem vliegen. Een eventuele vertraging van de SLM-vlucht had ze wel ingecalculeerd. Maar Marlet had geen rekening gehouden met de wisselende plannen van de president. Die charterde eerst een SLM-toestel om een spoedvergadering van de Unasur in Bolivia bij te wonen om de kist vervolgens nog een dag bezet te houden en ook af te reizen naar de Caricom-vergadering op Trinidad.

Machteloos
Dat met Marlet nog talloze andere SLM-passagiers daar de dupe van werden, was voor Bouterse kennelijk van een andere orde. De atlete kan er met haar verstand niet bij. ‘Het belang van een marathon kan ik nog wel relativeren maar er zijn genoeg mensen die voor hun werk naar Rio moeten. Die moeten maar zien hoe ze het oplossen. Verder is vooral de onzekerheid over je vlucht onverteerbaar. Je stelt je in op een reis en vervolgens heb je geen idee waar je aan toe bent.’

Samen met haar man zat ze twee dagen bij de telefoon. Donderdagavond reden ze met een taxi naar Zanderij om daar bij de balie te horen dat de vlucht alsnog was afgeblazen. Vrijdagochtend vloog er wel een SLM-toestel naar Belem maar dat was al tot de laatste plaats bezet. Ook de hele vrijdag was het afwachten: ‘Bij ons reisbureau konden ze niets voor ons doen. En bij de SLM evenmin. Voor ons is dit heel vervelend, maar ik heb eigenlijk ook medelijden met de SLM-medewerkers. Op gezag van de regering beslist de leiding over het inzetten van hun toestellen, maar het personeel weet van niets. De mensen achter de balie durven ons nauwelijks onder ogen te komen. Ze schamen zich tot in het diepst van hun ziel. Je vraagt je af of onze regeringsleiders daar wel eens bij stil staan.’