WK 2010: Kraken we voor Brazilië of toch voor Nederland?

Het regent op Zanderij en ik ben blij dat ik een overhemd met lange mouwen heb aangetrokken. Het lijkt warempel wel frisser dan in Amsterdam. Na een kleine twee weken Holland valt mijn oog onwillekeurig op de oranje vlaggen op weg naar de stad. Gek genoeg staan er in plaats van leeuwen dit keer olifanten in het midden. In Wanica verkeren veel mensen kennelijk nog in verkiezingssferen en geef ze eens ongelijk: Radio 10 meldt zojuist dat niet Somo maar Simons de nieuwe voorzitter van de Assemblee wordt. Denk je in Holland via Starnieuws de ontwikkelingen in Suriname op de voet te kunnen volgen, krijgen we dit.

Met de voetbalkleuren valt het mee op straat. Automobilisten hebben overwegend Braziliaanse en Argentijnse vlaggetjes aan de antenne, met Nederland als goede derde. Maar opvallend genoeg zie ik ook nogal wat auto’s die zijn versierd met groengele én oranje lintjes. Wat heeft dat te betekenen? Onenigheid in huiselijke kring of gewoon een kwestie van niet kunnen kiezen?

OK, Brazilië-Nederland in de kwartfinale, een mooier affiche valt nauwelijks te bedenken en jammer dat een van beide teams moet afvallen, maar dan weet je als Srananman toch wel voor wie je moet kraken? Dan schiet mij ineens het WK van 1998 te binnen. Toen was ik voor het eerst een paar maanden in Suriname. In de aanloop naar het toernooi merkte ik dat veel Surinaamse voetballiefhebbers geen keuze konden maken. Brazilië is dichtbij en de verwantschap is haast tastbaar maar bij Holland hadden ze twaalf jaar terug volop Surinamers in de selectie. Ga maar na: Reiziger, Kluivert, Davids, Seedorf, Bogarde, Winter. Jongens van Surinaamse bodem nog wel. Een peiling heb ik destijds niet gehouden maar ik had toch de indruk dat de meeste Surinamers kraakten voor Oranje toen het tegen de Brazilië speelde in de halve finale. Ze kraakten overigens tevergeefs want de Goddelijke Kanaries wonnen na strafschoppen.

In 2010 is er van structurele Surinaamse inbreng in Oranje nauwelijks nog sprake. Basisspeler Nigel de Jong heeft Surinaams bloed maar de kans is groot dat de Surinamers Ryan Babel en Edson Braafheid niet eens binnen de lijnen komen tijdens dit WK. En geen van drieën is in Suriname geboren, dat telt ook. Dan is de keuze voor Brazil gauw gemaakt, zou je zeggen. En toch werkt het niet zo. De verwantschap met Holland en de Hollandse Surinamers valt, hoe dubbel en gevoelig soms ook, nooit helemaal weg te poetsen. Hoeveel neefjes spelen er niet ergens in de Nederlandse competitie? Hoeveel Surinamers kraken niet voor Ajax, Feyenoord of zelfs PSV? En als het ooit nog wat moet worden met het Surinaamse voetbal, dan zal de steun toch eerder van de KNVB, de Suriprofs of de familie Seedorf moeten komen dan van de zuiderburen.

Eigenlijk valt dan ook prima te begrijpen dat een Surinaamse chauffeur zijn wagen voor het gemak maar met twee vlaggetjes uitdost. En het mag dan voor sommige liefhebbers eigenlijk al de finale zijn vandaag, vast staat dat een van de twee favorieten vanmiddag de volgende ronde haalt.


(Diederik Samwel)