Peace Corps en Rotary leveren aanmeerplaats Pikin Slee op

Het project 'Nieuwe aanmeerplaatsen Pikin Slee' is in gebruik genomen door hoofdkapitein Wanze Eduards, ambassadeur Jay Anania van de Verenigde Staten en Oliver Smith, secretaris van Rotary Club Paramaribo Central. Na het lint van de hoofdaanmeerplek woensdag te hebben doorgeknipt, zijn Anania en Eduards samen de trap afgegaan naar de rivier om hun gezicht te wassen, waarna de basja’s een plengoffer brachten. Het project is aangedragen door de dorpelingen en door Peace Corps Volunteer (PCV) Evan Delahanty met ondersteuning van de Rotary tot stand gekomen.

Delahanty vertelt aan Starnieuws dat hij aan het begin van zijn tweejarige vrijwilligersperiode aan het dorpsbestuur heeft gevraagd naar prioriteiten om het dorp verder te ontwikkelen. “De leiding heeft om 24 uur elektriciteit per dag gevraagd, maar dat ligt buiten mijn vermogen. Als tweede prioriteit is de hoofdaanmeerplaats als officiële ingang van het dorp naar voren gekomen.” De Amerikaanse vrijwilliger heeft in zijn thuisland verschillende organisaties over het project gesproken en heeft Rotary Club of Stow-Monroe Falls bereid gevonden om mee te doen.

“Wij zijn een samenwerking aangegaan met onze Amerikaanse zusterorganisatie om als lokale partner de gelden te beheren en rapportage over het project te doen”, zegt Rotarian Smith. Hij legt uit dat Delahanty ook een presentatie voor zijn club heeft gehouden en dat de buitenlandse organisatie, “onvoldoende geld heeft opgehaald dus zijn wij in Suriname door gaan fundraisen”. Op deze manier is Vensur bereid gevonden cement te sponsoren voor het project en voor de activiteiten rond de ingebruikname, wat prijsjes en versnaperingen voor de bootrace.

Eigen bijdrage
Tijdens de krutu, gehouden voorafgaand aan de ingebruikname, heeft hoofdkapitein Eduards zich gericht tot Anania en Smith: “PCV vertrekt binnenkort, maar laat weggaan niet betekenen dat de drie andere aanmeerplaatsen niet doorgaan”. Smith heeft geantwoord het verzoek van Eduards mee te nemen en gezegd al bijna te kunnen garanderen dat het project zal worden afgerond. Na de officiële inwijding van de bootlandingsplaatsen, zegt Smith met Vensur te hebben gebeld en meteen de toezegging heeft gekregen voor het afronden van de overige aanmeerplaatsen.

“Hun eigen bijdrage en passie voor dit project geeft aan dat dorpelingen in het binnenland niet alleen ‘nemen’, maar ook geven voor eigen ontwikkeling” zegt Delahanty enthousiast. De dorpsgemeenschap heeft gezorgd voor zand en arbeid, maar ook eten voor de arbeiders, hout voor de bekisting en andere benodigde dingen. “We begonnen midden maart en toen de eerste af was,, hadden we geld en materialen over. Na overleg met dorpsbestuur besloten we om de tweede aanmeerplek te doen.”

Behoefte groot
De hoofdaanmeerplaats is bij de ingang die naar het museum en de kliniek leidt en heeft een trap met een glad gedeelte. Het dorp vindt het belangrijk om een stenen trap te hebben, vanuit hun trotse culturele spirit, om de hoge gasten uit de stad formeel te kunnen ontvangen, toeristen te verwelkomen en natuurlijk de veiligheid van de eigen mensen. “De vorige bootlandingsplek was van klei en hout en zorgde voor veel ongerief bij regens en overstromingen”, zegt Delahanty.

De tweede aanmeerplaats is helemaal glad uitgevoerd als een platte brug. Het is bestemd voor afleveren van grote bagage, zware vrachten en vaten brandstof. Daarom staat het ook dichtbij het generatorhuisje. Pikin Slee is een groot dorp dat twee kilometer uitgestrekt langs de Boven Surinamerivier ligt. Vandaar de behoefte aan nog drie landingsplaatsen.

Edward Troon