Column: De klucht van de koning

Ik heb mijn plezier met de Hollanders dezer dagen. Er heerst een ware koningskoorts. Hoogopgeleide volwassen mannen en vrouwen zweepten enkele jaren geleden het volk op om militairen naar Irak te sturen zodat daar een democratie kon worden gevestigd waar mensen hun eigen staatshoofd kunnen kiezen. Diezelfde mensen lopen nu rond als kleine puppy’s met kwispelende staarten en kwijl uit hun mond en roepen slijmerig op om achter het niet gekozen staatshoofd van Nederland te gaan staan. Weg is de roep voor democratie.

Die slijmerigheid komt het beste tot uitdrukking in de tekst van het koningslied dat nu in de ether schalt.

Laat me weten wat je droomt
Waar je hart zo naar verlangt
Ik zal niet rusten tot het waar geworden is

En waar droomt de koning van? In ieder geval van een salaris van € 829.000 per jaar. Dat krijgt hij ook. Nederland kan gaan rusten. Tja, wie zou voor een uurtarief van € 420 per uur deze functie niet willen bekleden? Maar in tegenstelling tot landen waar democratie heerst, is de functie van staatshoofd uitsluitend voorbehouden aan mensen met bepaalde genen.

Op 20 november 1813 pleegden de voorouders van de nieuwe koning een ordinaire coup. Koning Willem I riep zichzelf uit tot koning van Nederland met steun van buitenlandse mogendheden. Hij werd schatrijk. Toen de Nederlandse staat in 1844 bankroet dreigde te gaan wegens hoge uitgaven en weinig inkomsten leende deze miljardair de regering tien miljoen gulden tegen drie procent rente. In 2013 zou dit bedrag gelijk staan met € 107 miljoen.

Van Koning Willem III zijn de meest beruchte verhalen gedocumenteerd. Hij was een onbeschofte en boerse schuinsmarcheerder, nam iedere vrouw die hij maar kon krijgen en schroomde niet om zijn hofhouding te vernederen. Zo’n verhaal is dat van de lakei die een lucifer moest aansteken voor de koninklijke sigaar. De koning wachtte zo lang met het brengen van de sigaar naar de lucifer dat de lakei, om brandblaren te voorkomen, de lucifer moest doven. De koning had dan de kans om de lakei te straffen met twee weken inhouding van salaris.
Zo’n type was hij. In een democratie als Suriname kan je de man de volgende keer wegstemmen. In een monarchie als Nederland kan dat niet.

Op de vraag “Laat me weten wat je droomt” is mijn antwoord: dat er ooit in de verre toekomst het volk van Nederland het beschavingsniveau mag bereiken waar iedere man en vrouw in staat kan worden gesteld om een eigen staatshoofd in vrije en algemene verkiezingen te kiezen.

Sandew Hira