DOE staat stil bij levensgroot belang water (aangeboden)

De Verenigde Naties (VN) heeft in 1993, de dag van 22 maart officieel uitgeroepen tot World Water Day oftewel Wereld Water Dag. De politieke partij DOE heeft gemeend op grond van haar maatschappelijke verantwoordelijkheid als politieke organisatie de volgende verklaring met de Surinaamse gemeenschap en de wereld te delen.
Wij staan op Wereld Water Dag stil bij het levensgroot belang van water voor alle levensvormen en in het bijzonder voor het leven en voortbestaan van de mensheid danwel alle naties. De afhankelijkheid van de mens van gezond en veilig water is simpel maar vitaal: WATER = LEVEN anders gezegd GEEN WATER, GEEN LEVEN!

Er bestaat ook een direct en indirect verband tussen de beschikbaarheid van veilig en gezond water en menselijk geluk, de emotionele staat waar ieder mens en samenleving als collectief naar streeft. In een breder perspectief geplaatst, hoort een van de primaire doelstelling van het (politiek) bestuur van elke zichzelf respecterende natie, dus ook onze natie Suriname, te zijn: het scheppen en instandhouden van leefcondities die ontplooiingskansen bieden en duurzaam geluk bevorderen voor iedere staatsburger. In dit kader speelt de duurzame beschikbaarheid van voldoende goed en veilig water voor een ieder een dan ook een zeer essentiële rol.

De impact van een waterleidingsbedrijf
Het hebben van gezond en veilig drinkwater wordt al te vaak gerealiseerd door de aanwezigheid van een goed functionerende waterleidingsbedrijf. De impact dat zo’n bedrijf heeft op de hygiënische- en gezondheidstoestand van een samenleving is ontzettend groot en moet niet onderschat worden. Wanneer wij echter kijken hoe veel water in Suriname al te vaak verspild wordt is het goed de historie van het ontstaan van onze eigen waterleidingsbedrijf aan te geven.
Voordat Paramaribo van een modern waterleidingsnetwerk was voorzien, was op het erf van elk huis een put in de harde schelpzandbodem gegraven, die brakwater verschafte. Ook werd regenwater opgevangen via dakgoten langs de huizen en opgeslagen in grote van bakstenen gemetselde ondergrondse regenbakken. Als waterreservoir werden ook lege vatten, zoutvlees emmers en petroleum blikken gebruikt. Deze vorm van watervoorziening zorgde voor onhygienische toestanden en gezondheidsproblemen zoals:
- Schadelijke muskieten die als gastheren dienden voor het overbrengen van de filariaworm op de mens. Dit was mogelijk daar de muskieten in deze waterreservoirs geschikte broedplaatsen vonden. De filariaworm (die bij geïnfecteerden de zogenaamde olifanten benen veroorzaakt), maakte in die dagen 30 procent van de stadbewoners tot invaliden of althans tot niet volwaardige arbeidskrachten. Dit geïnfecteerd water werd niet alleen mee gebaad maar diende ook als drinkwater.
- Bij lange droogte raakte de watervatten leeg dan wel werd het water van de waterputten te zout. Er ontstond dan een watergebrek, wat de onhygiënische situatie verergerde. Zo konden de closetpotten, die aan het eind van de 19de eeuw hun intrede deden in de huizen, na gebruik niet meer gespoeld worden. Een dochebad was niet meer mogelijk. Deze ongezonde situatie stimuleerden het uitbreken van tyfus- en dysenterie-epidemieën.
- Als deze problemen al niet voldoende waren hadden verscheidene mensen, vooral kinderen, de baldadigheid allerlei vuil te werpen in de publieke waterputten(stenen, glas, vuilnis enz). Het gevolg was dat in de droge tijd nog minder geschikt drinkwater ter beschikking was. Met de officiële inbedrijfstelling van het pompstation te Republiek op 27 april 1933 (nu 80 jaren geleden) kwam een eind aan vorengenoemde problemen in Groot Paramaribo. Uit het vorenstaande blijkt dus dat het hebben van gezond en veilig stromend water de kwaliteit van het leven aardig verbeterd. Recente jaren geven echter de indruk dat wij met onze waterleidingsmaatschappij nog niet zijn waar wij wezen moeten, vanwege de vele klachten van burgers omtrent de kwaliteit van het water. De klachten nemen met de jaren juist toe in plaats van af.

Onderzoek
In 2003 werd een enquête-onderzoek onder scholieren van Mgr. Wulfinghschool en de A.T. Calorschool verricht. De Leerlingen waren afkomstig van 10 regio’s van Paramaribo te weten Blauwgrond, Rainville, Munder, Centrum, Beekhuizen, Weg naar Zee, Welgelegen, Tammenga, Flora en Latour.
Uit de informatie van de leerlingen bleek al dat in sommige regio’s helder water wordt afgewisseld door water met een afwijkende kleur. Leerlingen afkomstig uit Beekhuizen (50%), Weg naar Zee (20%), Welgelegen (16,7%) en Latour (12,5%) klaagden over bruin water uit de kranen. Volgens de de Amerikaanse Envorimental Protection Agencies (EPA) kan een bruine verkleuring van het water veroorzaakt zijn door opgeloste ijzerdeeltjes. Dit kan verschillende gezondheidsproblemen zorgen.
Andere klachten waren onder andere een chloor-, metaalachtige-, modderige dan wel benzinegeur (10%).

In de periode 2009 –2010 tijdens het Scholenhandenwassen project van de PAHO in samenwerking met UNESCO en CELOS deed de studente Xaviera Ryke een afstudeeronderzoek. Toen bleek dat stromend water een van de grootste problemen is waarmee de basis scholen te kampen hebben. Tijdens schooluren kunnen ze niet optimaal beschikken over stromend water. Een oorzaak is dat de omgeving waar de school ligt te kampen heeft met een lage water druk. Ook komt het voor dat sommige scholen helemaal geen water hebben. Het gevolg hiervan is dat de leerlingen hun handen niet kunnen wassen als ze van het toilet komen en de toiletten kunnen ook niet doorgespoeld worden. Ongetwijfeld wordt goed onderwijs hierdoor verstoord.

Scholen in het binnenland hebben grotere problemen daar ze niet de beschikking over stromend water hebben. Deze scholen maken gebruik van rivier- of van regenwater. Leerlingen moeten met emmers naar de rivier lopen om aan water te komen en glijpartijen tijdens het vervoeren van de emmers water behoren tot de mogelijkheid.
Met de toename van de economische bedrijvigheid (mijnbouw (goud), landbouw, afvalproductie en verwerking, etc.) gedurende de laatste decennia is er ook een merkbare en zorgwekkende toename van dreiging te bespeuren van onze oppervlakte- en ondergrondse waterbronnen met o.a. chemische vervuiling/besmetting. Uiteraard met alle denkbare gevolgen voor onze eigen volksgezondheid en daar aangekoppeld de gezondheid van ’s lands economie op termijn.

De situatie in Suriname
De Surinaamse regering heeft gelukkig de afgelopen periode in verschillende gebieden een waterleidingnetwerk aangelegd om deze gebieden te doen voorzien van (schoon) leidingwater, onder andere de Sawarie- en de Jariecoweg (Para) en de inheemse dorpen Erowarte, Tapoekoe en Pierre Kondre (Marowijnerivier).
Echter zijn er nog te veel gebieden die geen beschikking hebben over gezond en veilig drinkwater.

Ook wordt nog in onvoldoende mate aandacht besteed aan de kwaliteit van afvalwaterlozingen in onze oppervlaktewateren. De kwaliteit (o.a. temperatuur en chemische samenstelling) van de lozingen beïnvloedt namelijk de flora en fauna in deze oppervlaktewateren met name de soorten, het aantal en de kwaliteit. Gevolgen kunnen onder meer zijn dat soorten verdwijnen (verlies van biodiversiteit), dat vissoorten hun prooi niet kunnen zien (geen voeding en dus vissterfte) en dat vissoorten hoge concentraties zware metalen zoals kwik, lood en cadmium accumuleren, welke bij consumptie schadelijk zijn voor de mens (aantasting gezondheid van de mens). De kwaliteit van oppervlaktewateren kan uiteindelijk ook invloed hebben op het grondwater van onze grondwaterpakketten (aquifers) die (gedeeltelijk) aangevuld worden door oppervlaktewater door infiltratie.

Het overheids beleid
De politieke partij DOE staat daarom een proactief en progressief (overheids)beleid op het gebied van de watervoorziening en waterbeheersing voor. Derhalve wordt krachtig aanbevolen:
- Bevordering en aanmoediging van het verantwoord en duurzaam gebruik van water met het oog op minimalisering van onnodige verspilling direct dan wel indirect middels o.a. hantering van een rationeel drinkwater-tarievenstelsel, gerichte burger-educatie en voorlichting voor het verantwoord en bewust milieu-beschermend burgergedrag.
- De realisatie van landelijke beschikbaarheid van goed gezond en veilig drinkwater voor iedere burger in het land middels het treffen (kosten) van efficiëntere productie en distributie maatregelen.
- Effectieve bescherming van onze schaarse waterproductie-bronnen zowel boven- als ondergronds, middels o.a. gedegen milieu-wetgeving en strikte wetshandhaving.

De Surinaamse overheid dient ook haar bijdrage te leveren in het schoonhouden en minimaliseren van vervuiling van zijn wateren. Het vaststellen van standaarden waaraan de kwaliteit van het water dient te voldoen alvorens dit geloosd kan worden in oppervlakte wateren is dus nog een belangrijk vraagstuk dat aandacht vraagt. Bescherming van zoetwatervoorraden in de aquifers en de rivieren, welke door vervuiling en klimaatverandering worden bedreigd, is trouwens in het Ontwikkelingsplan 2012-2016 aangemerkt als prioriteitsproject van de regering. Te adviseren is de genoemde waterkwaliteitsstandaarden in samenwerking met de relevante nationale en internationale instituten vast te stellen.

In de geest van Wereld Water Dag roept DOE dan ook alle Surinamers en anderen in ons land op zich voornamelijk te bezinnen op het daadwerkelijk belang van goed en gezond water. Het levensgoed dat in nationaal als internationaal opzicht economisch steeds schaarser dreigt te worden voor de totale mensheid. Voor de overheid, politieke organisaties, het bedrijfsleven en alle andere belangrijke maatschappelijke groepen in ons land is uiteraard in het geheel ook een belangrijke rol en verplichting weggelegd om collectief samen te werken om deze voor het leven onvervangbare natuurlijke hulpbron (WATER) duurzaam te helpen beschermen voor niet alleen deze maar ook voor de komende generaties.

Partij voor Democratie en Ontwikkeling in Eenheid (DOE)