Valentijnsrozen niet lief voor milieu

De miljoenen rozen die op Valentijnsdag worden geschonken, zijn geen cadeau voor het milieu. Naast duizenden tonnen CO2 brengt de industrie ook groot water- en pesticidengebruik met zich mee.

Het Amerikaanse tijdschrift Scientific American geeft een overzicht van de milieueffecten van al dat romantisch geweld op 14 februari. "Te beginnen met het klimaat", stelt het artikel. "De meeste rozen in de Verenigde Staten (VS) en Europa zijn geïmporteerd uit warmere klimaten. Het vlieg- en wegtransport om ze tot in onze bloemenwinkels te krijgen, leidt tot de uitstoot van duizenden tonnen CO2 in de atmosfeer."

De 100 miljoen rozen die speciaal voor Valentijn in de VS worden gekweekt, zouden alleen al goed zijn voor een CO2-uitstoot van 9.000 ton. De rozen hier kweken in serres is ook geen oplossing: uit een onderzoek in 2007 door de Britse Cranfield University bleek dat daarvoor nog meer energie nodig is dan voor bloemen uit bijvoorbeeld Kenia.

Water en pesticiden
Ook de kweek zelf is verre van milieuvriendelijk. De bloementeelt leidt tot een hoog waterverbruik, en er zijn ook aanzienlijke hoeveelheden pesticiden nodig om de rozen perfect te krijgen. De sproeimiddelen zijn schadelijk voor de arbeiders in de plantages en voor het lokale milieu. Dat milieu wordt ook aangetast door de grootschalige bloemenkwekerijen, die de plaats innemen van bossen en moerassen.

Het milieu is beter af met een potplantje, dat bij goede verzorging veel langer meegaat dan snijbloemen.