Van Mulier: PSA-commissie niet welkom

De commissie Personen van Surinaamse Afkomst (PSA) is niet welkom in Nederland. Zij kan rekenen op actie van de stichting Surinamers Overzee (Surov) die de belangen van de zogenoemde ‘diaspora’-groep beschermt. Dat zegt Surov-voorzitter Ludwich van Mulier.

Hij waarschuwt Suriname om de circa 350.000 Nederlanders van Surinaamse afkomst in Nederland met rust te laten. De PSA-commissie is van plan een officieel bezoek te brengen aan Nederland om hearings te houden met landgenoten.

“De Surinaams regering heeft in spierballentaal, bij monde van de minister van Buitenlandse Zaken, Winston Lackin, de betrekkingen tussen Suriname en Nederland al 2,5 jaar bevroren en bewust met onjuiste argumenten teruggebracht naar lagere diplomatieke niveaus,” schrijft Van Mulier. Hij vindt dat het Surinaamse beleid ondanks herhaalde verzoeken en signalen van de Nederlandse regering en evaluaties in de Tweede kamer zeer onvriendelijk is tegenover Nederland. “Contraproductief door de absurde en eenzijdig gewijzigde beleidsinzichten inzake de veranderde positie die Nederland inneemt in het Surinaamse inconsistente buitenland beleid ten opzichte van Europa, dat zich concentreert op Parijs.”

Volkenrechtelijke provocatie
De Surov-voorzitter stelt dat Nederland vooralsnog de absolute jurisdictie heeft over zijn onderdanen met Surinaamse referenties. “Het zal als een volkenrechtelijke provocatie kunnen worden opgevat als Suirname, haaks op eigen beleid, politiek op Nederlandse bodem komt bedrijven met een Nederlandse doelgroep.” Van Mulier ziet dat als het verstoren van het klimaat onder deze onafhankelijke doelgroep.

Er heerst een spraakverwarring over de politieke verhouding Nederland- Suriname en dat elk te voeren beleid ten opzichte van de doelgroep Surinaamse Nederlanders zou moeten zijn gestoeld op een herstelde, duidelijke en stabiele relatie op het hoogste politieke niveau tussen de twee landen, zegt de stichting.

Zij vindt dat “onduidelijke organisatievormen” zich zonder mandaat of ruggenspraak van een achterban, opwerpen als vertegenwoordigers en woordvoerders van Nederlanders met Surinaamse referenties. Van Mulier vindt dat er een achterhaalde etnische politiek wordt bedreven met “onze emigranten die kant noch wal raakt.”