Van Tanzania naar de groene helden van Suriname

Ze zijn er. In de dorpen langs de Surinamerivier, de landbouwvelden in Saramacca en in de goudmijnen van Brokopondo. Jennifer Baarn (38) ondernam vanuit haar woonplaats Tanzania een ontdekkingstocht naar haar geboorteland Suriname. Op zoek naar groene helden: Surinamers, die op zoek naar inkomen, actief proberen de natuurlijke hulpbronnen van hun land zo verantwoordelijk mogelijk te benutten. Het resultaat van deze zoektocht is Roots journey, een blog waarop de financiële vrouw haar ervaringen deelt.

Een uit de hand gelopen vakantie, zo omschrijft Baarn haar tocht door Suriname. Die maakte ze in 2011 samen met Brindusa Fidanza, een ‘groene’ investeringsspecialist van het World Economic Forum. Suriname is volgens Baarn om meerdere redenen interessant: het land is rijk aan natuurlijke hulpbronnen, het heeft een diverse bevolking, de welvaart is ongelijk verdeeld en het is een omgeving waar natuur, cultuur en economische welvaart op gespannen voet staan met elkaar. Baarn:“ Kijk maar naar onze goudvelden. Men maakt keuzes die vandaag gezinnen voeden, maar desastreuze gevolgen hebben voor ons milieu, onze gezondheid en op lange termijn onze economie. We hebben met jonge goudzoekers gesproken. Welke overwegingen maken mensen die dicht bij de natuur staan en waar zitten onze helden?”

Helden
“We zijn bijzondere mensen tegengekomen die erkenning verdienen”, licht Baarn toe. Monique Pool van het Green Heritage Fund in Suriname en de Marron houtwerkers van Pikin Slee bijvoorbeeld. Zij hebben volgens haar “een unieke levensvisie ontwikkeld”. In hun levensvisie vormen inkomen, onderzoek en natuurbehoud een sluitend geheel, zegt Baarn. Het werk van Pool en dat van de houtwerkers noemt zij verder ook ‘visionair en holistisch’.

Van kunstenaar Dhiradj Ramsamoedj is Baarn ook onder de indruk geraakt. “Hij is een jonge Surinamer, getalenteerd, gedisciplineerd, bescheiden en een grote fan van Lieve Hugo”, zegt ze. In het drijvend kunstwerk Batra Yusu uit Ramsamoedj kritiek op de ‘petflessen-overspoeling’ in Suriname. Ook hij is een voorbeeld van iemand die een manier vindt om zijn brood te verdienen, in combinatie met onderzoek en het behoud van de natuur.

Het was Baarn en Fidanza vooral te doen om de positieve kant van Suriname te belichten. “Wij wilden Surinaamse oplossingen laten zien die bedacht zijn door enthousiaste Srananmans. Brindusa en ik werken in ons netwerk ook met wereldleiders die indrukwekkende doelen bereiken en gemeenschappen inspireren”. Met Rootsjourney willen de vrouwen op ‘ bescheiden wijze laten zien’ waar soortgelijke leiderschapskwaliteiten in Suriname zitten.

Volle levens
Dat de vakantie van Baarn uitmondde in zo’n roadtrip, is eenvoudig te verklaren voor degenen die haar kennen. Je kan gerust stellen dat Baarn - dochter van cultuurkenners Wilgo Baarn en wijlen Elfriede Baarn-Dijksteel - twee volle levens leidt. Eén is het zakelijke: 60-70 uur per week is geen uitzondering. In Dar es Salaam (Tanzania) is zij onderdirecteur van het SAGCOT Centre, die drie miljard US dollar aan investeringen voor de Tanzaniaanse landbouwsector moet binnenhalen. Het is voor Baarn een mooie uitdaging, na haar loopbaanervaring bij Rabobank International in Utrecht en Londen en het World Economic Forum in Zwitserland.

De rest van haar tijd gaat vooral zitten in hobbyprojecten die met geschiedenis, kunst en cultuur te maken hebben. Sinds ze in Tanzania woont, plaatst ze haar activiteiten in een Surinaams-Afrikaanse context. Zo is ze het afgelopen jaar druk bezig geweest met een Ghanees-Nederlands kunstproject dat in 2013 naar Suriname komt. Daarnaast is het haar ambitie om de nalatenschap van haar moeder te laten voortleven via verschillende projecten, maar vooral door het verwezenlijken van een documentatiecentrum over de Afro-Surinaamse cultuur.

Diaspora-Surinamers
Moe van haar volle dagen wordt Baarn niet: “Het meest inspirerende voor mij is als ik zie wat kan groeien uit het bij elkaar brengen van gelijkgestemde geesten”, zegt ze. “Ik ben een netwerker, ik wil synergie creëren, een zaad planten en iets ontwikkelen”. Ze heeft nu in vier continenten gewoond en ziet een duidelijke rol weggelegd voor Surinamers die niet in hun land wonen.”Er zijn duizenden Surinamers verspreid over de hele wereld met hoofden vol kennis en indrukwekkende netwerken. Als elke diaspora-Surinamer één projectje uitvoert voor een Surinaamse organisatie zou ons land er anders uitzien”.

Maar naast Suriname had Baarn ook altijd het gevoel om 'iets' te doen in Afrika. “Voor anderen is de VS het land van onbegrensde mogelijkheden, maar geef mij maar de bruisende gigant Afrika. Het continent staat 60 jaar na de onafhankelijkheidsgolf op een economisch en sociaal keerpunt. Daar wil ik vorm aan geven”. Nadat Baarn zo’n twintig landen van het continent had bezocht, streek ze uiteindelijk neer in Tanzania. Met haar baan in Dar es Salaam is haar droom eigenlijk al verwezenlijkt. Het komende jaar wil Baarn samen met Fidanza hun reis door Suriname presenteren in London, New York en Bern. Eerder waren Genève en Amsterdam al aan de beurt.

Peggy Brader