Blijvende herinneringen uit een diplomatieke periode

Carrière diplomaten leiden een zwervend bestaan, het is alsof je iedere keer wordt ge-reïncarneerd zegt Brigid Keenan. Je komt als het ware naakt aan in iedere stad; familie en vrienden zijn heel ver weg, je kent in het begin niemand. Na enige tijd heb je een nieuwe vrienden- en kennissenkring opgebouwd, daarna krijg je bericht dat je ergens anders naar toe moet, dus alles begint weer van voren af aan.
Echter, hoe kort de periode van verblijf ook is, als diplomaat moet je het land waar je verblijft zo snel en zo goed mogelijk leren kennen. Naast de officiële zaken die je meestal in rapporten hebt vastgelegd, zijn er altijd ook vele herinneringen die je aan de verblijfsperiode in een bepaald land overhoudt.

De diplomaat die voor het eerst voet aan land zet in India raakt helemaal in de war van de afkortingen die je in de media tegenkomt, het duurt echt enige tijd om al deze afkortingen te leren kennen. Het gaat dan niet alleen om afkortingen voor politieke partijen, maar ook plaatsnamen, rebellerende groepen, personen en zelfs voor internationale overeenkomsten. Je voelt je soms zeer beschaamd om collega’s te vragen waar de afkortingen voor staan.
Het hart van Nieuw Delhi wordt gevormd door Connaught Place, maar wordt alleen als CP aangeduid. Hele winkelwijken worden slechts aangeduid met afkortingen zoals GK I en GK II, dat staat voor Greater Kailash One en Two. De Congrespartij van Sonia Gandhi wordt aangeduid als Cong, de rebellerende groepen in Nagaland als NSCN-IM en NSCN-K en de nucleaire deal tussen India en de Verenigde Staten heet gewoon 123. Een bekende politicus uit het zuiden van India heette Nandamuri Taraka Rama Rao, hij werd alleen met zijn initialen NTR aangeduid. Voor de Indiërs in de diaspora wordt de term ‘desis’ gebruikt. Als je na enige jaren de meeste afkortingen weet te ontcijferen, is het weer tijd plaats te nemen op het vliegende tapijt naar andere standplaatsen.

Speciale gevangenis
Bij de volkstelling van 2001 in India hadden de census autoriteiten de 11000 opgeslotenen in de Tihar gevangenis in Nieuw Delhi onderverdeeld in categorieën waaronder één voor bedelaars. Onder deze bedelaarscategorie waren ondergebracht: smokkelaars, dieven en prostituees, maar zij vonden de gehanteerde indeling helemaal niet leuk. De smokkelaars zagen zichzelf als importeurs–exporteurs terwijl de dieven zichzelf zagen als instrumenten voor een meer rechtvaardige verdeling van de rijkdommen. Commerciële sekswerkers zien het het oudste beroep ter wereld als zeer nobel d.w.z. absoluut niet als bedelaars. De smokkelaars, dieven en prostituees voelden zich diep beledigd door de census autoriteiten.

Voorzover kan worden nagegaan heeft alleen India in de Tihar gevangenis een speciale vleugel, de zogenaamde saas-nanad barakken waar alleen schoonmoeders en schoonzusters worden opgesloten. Zij zitten daar vanwege ‘dowry’ (bruidschat) gerelateerde misdaden tegen hun schoondochters en of zwageressen. Er is ook sprake geweest voor het bouwen van een speciale gevangenis waar veroordeelde hoge pieten hun straf konden uitzitten. Want het kan toch niet zo zijn dat deze pieten onder wie politici, eenzelfde ruimte moeten delen met ordinaire kruimeldieven.

De matrimonials of huwelijksadvertenties zijn voor een pas in India gearriveerde diplomaat een complete puzzel, de afkortingen doen je denken alsof je bij de oogarts voor een oogtest zit. Maar voor de eenzame harten en hun ouders die dagelijks deze advertenties lezen kan iedere detail belangrijk zijn voor het maken of afketsen van een huwelijksalliantie. In zulke matrimonials worden alle aspecten die in India belangrijk zijn in het leven van een persoon genoemd: religie, kaste, beroep, familiestatus, eetgewoonten en de huidskleur. Zelfs intieme details zoals of een geannuleerd huwelijk is geconsumeerd, zijn ook niet 'off limits' voor een desperate 'huwelijkzoekende'. Zeer belangrijk is de diepere betekenis van sommige afkortingen bij deze matrimonials. Bijvoorbeeld, N/A staat voor ‘no assets’ en is een beleefde afwijzing voor gescheiden personen met kinderen.

Married with a dog
Alleen in India kan je in de krant, koppen lezen zoals 'Indian man married a dog'. Als spijtbetuiging voor het doden van twee honden trouwde een Indiase man in een traditionele Hindu ceremonie met een wijfjes hond. Of 'dog dies after biting judge, docs suspect rabies'. Een hond die een rechter had gebeten, stierf direct daarna, waarschijnlijk aan hondsdolheid overgebracht door de rechter, dus een vorm van directe straf. Een andere schreeuwende kop 'mother fights with leopard to save child', een 30-jarige moeder die zag dat een luipaard op de rug van haar dochter Pratiksha zat, aarzelde geen moment en sprong bijtend en slaand op de rug van het beest. Het luipaard, geschrokken van deze “laffe” aanval in de rug koos terstond het hazepad.
Of 'women beat maulvis for issuing talaqnama'. Nishat Fatima drong met twee andere vrouwen een Shia gerechtsgebouw in Lucknow binnen om drie op hol geslagen maulvis een lesje te leren. Deze maulvis waren door Nishat’s echtgenote omgekocht voor het uitgeven van een éénzijdige echtscheidingsvonnis. Bij de Shia Moslims heeft de vrouw namelijk het recht om haar kant van de zaak te bepleiten bij een echtscheiding. Vermits dit niet was gebeurd, namen Nishat en haar twee vrienden het heft in eigen handen. Tot groot vermaak van de toegestroomde massa verklaarde Nishat 'dil ko kitna sukoon mila hai in logon ko peet kar, bataa nahi sakti hoon' (het aftakelen van deze drie heren was zo’n opluchting, ik heb er geen woorden voor).

Een leuke is ook 'Wife kidnaps ‘Hubby’ and demand money for his release'. Narinder Singh uit Punjab had alleen maar telefonisch contact met zijn vriendin Sonia, zij waren niet getrouwd. Narinder’s familie beschouwde Sonia als hun “ schoondochter”. Op de dag dat Narinder voor de eerste keer Sonia ging ontmoeten, keerde hij nooit meer terug. Zijn familie kreeg een telefoontje van hun imaginaire schoondochter waarbij zij om een losgeld vroeg van 700.000 rupees (ruim $ 15000). Onvergetelijk is ook 'Bihar girl calls off wedding after groom’s dirty dancing'. Een bruid blies haar huwelijk af toen zij ontdekte dat de bruidegom samen met de andere 'baraatis' (begeleiders van de bruidegom) heel erg ‘dirty' dansend de trouwtent binnenkwam. De bruid gaf als reden voor niet meer te willen trouwen dat deze 'ongeciviliseerde' manier van dansen niet acceptabel is voor haar en haar familie”.
Dan, 'Hindu deity becomes chairman in Indian business school'. De Sardar Bhagat Singh College of Technology and Management in Lucknow heeft tot haar voorzitter Lord Hanuman benoemd, compleet met een eigen kamer + bureau + stoel en 4 bezoekersstoelen. De ondervoorzitter van de school, Vivek Kangdi, gaf als verklaring voor deze zeer ongebruikelijke benoeming dat de school op zoek was naar belangrijke personen voor de job van voorzitter en besloten werd om uiteindelijk akkoord te gaan met de benoeming van Lord Hanuman, die door niemand overtroffen kan worden.

Indonesië blijft niet achter
In de Indonesische kranten kan je ook vreemde en grappige berichten tegenkomen zoals in de Jakarta Globe van 13 februari 2010. Onder de kop 'same sex couple forced to marry' lees je het volgende: inwoners van het dorp Labuhan Batu in Noord Sumatra dwongen een koppel om te trouwen omdat zij dachten dat het stel, seks voor het huwelijk had; pas later vonden zij uit dat de 'man' in deze relatie een vrouw was. Homoseksualiteit is niet illegaal in Indonesië, maar homo’s, in dit geval lesbiennes, hebben een heel moeilijk leven in de gordel van smaragd. Zo’n een relatie moet het liefst in het diepste geheim plaatsvinden. Hendra en Trisnawati, het lesbische stel in dit verhaal, ontmoeten elkaar laat ‘s avonds waarbij Hendra gekleed ging als een man, maar in het echt was “hij” een vrouw met de naam Indah. De buren , misleid door de mannelijk geklede Indah, dachten dat het stel zich schuldig maakte aan seks voor het huwelijk. Ter voorkoming van een schandaal voor hun dorp dwongen zij de twee te trouwen en zo vond in Indonesië een 'same sex' huwelijk plaats. Indah en Trisnawati werden gearresteerd, niet omdat zij lesbisch zijn, maar omdat zij gelogen hebben over hun geslacht in officiële huwelijksdocumenten.

In het vaak eenzame leven van een diplomaat zorgen deze grappige gebeurtenissen toch wel voor enige afleiding en vermaak en definitief voor blijvende herinneringen.

Rudie Alihusain