Aangeboden: Presidentschap VHP 2015!

Koddig alsook te betreuren dat menig politici eerst – ver van huis- en het liefst vanuit Nederland durven hun politieke agenda en aspiraties publiekelijk te maken. Naast dit te kwalificeren als “voor je beurt praten” e/o zoals Mr. J. Lachmon pleegde te zeggen “niet nu je mond openmaken als je morgen moet kuchen/hoesten (e/o woorden van gelijke strekking), is het zeker niet elegant c.q correct naar het thuisfront/achterban. Te meer je voor een belangrijk deel van het eigen thuisfront (kiezersvolk) afhankelijk bent.

En het zijn dit soort zaken -redenen- voor de kritische burger om het een en ander onder het vergrootglas te plaatsen! VHP gaat wederom (!) voor het presidentschap is een zware belediging/aanslag op het intellect van het kiezersvolk. Ook een koe van zondag kan zich niet herinneren dat voor de algemene verkiezingen van 25 mei 2010 NF of VHP een presidentskandidaat had voorgedragen. Nog afgezien van het feit dat de beginselen van de democratische staatsordening en in het bijzonder het kiesstelsel en de kiesregeling dit vooralsnog niet wenselijk achten danwel als niet correct doen vaststellen. Daarnaast zou dit eventueel tot “politieke- zelfmoord” kunnen leiden/betekenen.

Politieke realiteitszin
Immers is het toch DNA (art. 83 lid 26 W) voorbehouden om de president te kiezen. Politieke macht van de burger is zodanig -vertrapt- toevertrouwd geworden aan de kiesmannen/vrouwen- volksvertegenwoordigers”. Een studie en analyse betreffende de beste samenwerking voor en na de algemene verkiezingen 2015 getuigt van enige gebrek aan – politieke- realiteitszin in de zin van leef in het heden! Mede gelet op het feit -ondanks verzoeken van partijstructuren/leden- dat tot heden geen evaluatie -analyse- van deverkiezingen 2010 is gehouden dan wel enige melding hierover is gemaakt! Thans optekenen dat politieke samenwerking binnen NF niet voor altijd is beklonken, is te kwalificeren als nonsense -mosterd na de maaltijd-, camouflage voor politiek falen en politieke arrogantie.

Als een niet onbekend feit staat vast dat het Partij Congres/de Partijraad anno 2010 het Hoofdbestuur slechts gemandateerd had in NF- verband de verkiezingen (2010) in te gaan. Na de verkiezingen heeft één enkeling c.q. select gezelschap, “eigenaren” van de zetels, die zich waande het alleenrecht hierover toegeëigend te hebben om te mogen beschikken en beslissen. Terwijl statutair het hoogste partijorgaan (partijcongres) tot beklinken, bezegelen, goedkeuren c.q. toestemmen bevoegd is. Ten gevolge hiervan alsook politieke kortzichtigheid, -onvolwassenheid, arrogantie van de politici en leiders, thans in de oppositie banken beland eventueel gedoemd. Dezelfde “zaken” doen thans dromen en verkondigen dat VHP- presidentschap een haalbare zaak zou kunnen zijn. Overigens wat koddig – gebrek aan realiteitszin- waar je nu geen regeermacht hebt, te stellen dat interne verkiezingen – op zich al dubieus(!) -tot een grote aantrekkingskracht van de VHP zal leiden.

Constructief politiekvoering
Grote vraagtekens moet dan verder geplaatst worden bij de stelling dat de partij in het belang van de ontwikkeling van het land, geen enkele politieke samenwerking uitsluit. Wat nu- anno 2012- ? Moet geconcludeerd worden dat landsbelang het niet vergt ook als gesteld wordt dat constructief politiekvoering wordt gepropageerd. Natuurlijk is het toe te juichen dat de partij zich niet slechts concentreert op gebieden, waarin ze traditioneel actief is. Doch, de resultaten van de partij “der leeuwen gebieden” gebieden tot enige reserve, voorzichtigheid en realiteitszin.

Vanwege onze kiesstelsel vinden verkiezingen op districtsniveau plaats. Het getuigt van politieke blindheid als niet begrepen is dat bepaalde etnische dominatie in een district- nog steeds- de uitslag van de verkiezingen bepalen. Immers bij de verkiezingen is het niet alleen te doen om het toevertrouwen van belangen aan een partij doch ook om het aanwijzen van personen door wie ze zich bij de behartiging van die belangen vertegenwoordigd wil zien.

Representatieve democratie art. 52 GW houdt onder meer in dat mensen nu eenmaal iets wezenlijks van zichzelf willen terugvinden. De afgelopen verkiezingen leren dat het politieke zelfbeeld van de Surinaamse kiezer- nochtans- in belangrijke mate- etnisch- cultureel is bepaald. Trouwens dat politici anno 2012 nog steeds het begrip kieskring b.v. Wanica, Nickerie bezigen is zeer bedenkelijk. Na de invoering van een nieuw kiesstelsel in 1987 is er immers sprake van kiesdistricten!

A.R. Ramdjielal
Lid VHP- “denkgroep”