Reactie op onvergefelijke blunder Van der San

Na meer dan vijftig artikelen over het Openbaar bestuur mag ik een keertje onzorgvuldig handelen m.b.t. de rechtshistorie van Suriname. De heer Essed heeft daarvan dankbaar gebruik gemaakt om het accent te verleggen. De kwestie van inmenging ingevolge het vigerende artikel 131 lid 3, is wel in 1987 ingebracht, waarbij deze in tegenstelling tot de vorige bepalingen in het regeringsreglement 1865, de Staatsregeling 1936 en de Grondwet van 1975 niet beperkt is gebleven tot de uitvoerende macht.

Desondanks heeft de toenmalige Grondwetgever niet gedurfd om het wetgevend orgaan, De Nationale Assemblee met name, te benoemen en ik kan het weten want wij waren de grondwetgever en ik was erbij. Het uitdrukkelijk toekennen in artikel 72 onder g van de bevoegdheid aan DNA om een Amnestiewet te mogen aannemen, is inherent aan het uitsluiten van dat orgaan m.b.t. de werking van artikel 131 lid 3.

Het is onvoorstelbaar dat de heer Essed de koloniale grondwetgever van 1865 wil eren, terwijl die koloniale machthebbers zo een bepaling in hun eigen Grondwet niet hebben opgenomen. Heeft u zich wel afgevraagd waarom?
Een vergissing is menselijk, maar dag in dag uit onzin verkondigen dát is onvergefelijk.

Eugene van der San