Politieke Borrelpraat (PBR) deel 91

“Jongens, mag ik jullie even voorstellen: dit is misschien niet mijn beste, maar wel mijn oudste vriend Albert.”
“Hi Albert, aangenaam. Ben je ook op zuipgebied z’n oudste vriend?”
“Dag heren, ja aangenaam, ik ben Albert. Nou, Jules en ik drinken al jaren een borreltje als we een babbel houden.”
“Ja, ja, een borreltje, ja, ja, dat zeggen alle zuiplappen. Wees welkom in dit illustere gezelschap.”
“Ron, doe gewoon, praat normaal. Dalijk ga je Nestie weer nemen.”
“Pardon, ik ben nieuw in jullie midden, maar hoor ik daar dat deze vriend onze beroemde zwemmer tot zich wil nemen?”
“Nee, niet zozeer; hij namnestie, daarover praat en redeneert hij de hele dag. Opeens is de ‘namnestie’ talk of the town; iedereen wil iedereen laten horen en laten lezen wat die erover denkt.”
“Ja, variërend van totaal onzinnig, tot redelijk zinnig tot zwaar zinnig tot lichtelijk gestoord en aardig gefrustreerd.”
“En intussen wordt de aandacht goed afgeleid van de ware problemen waarmee de politieke top momenteel geconfronteerd wordt, namelijk het onvermogen om als één team te regeren en om de regering grondig te resjuffelen.”
“Was dat de reden waarom er zo pats-boem als donderslag bij heldere hemel een initiatiefvoorstel ter wijziging van de namnestiewet uit 1992 werd ingediend?”
“Volgens mij wel, want de hoofdverdachte heeft echt geen namnestiewet nodig om uit de bajes te blijven, vanaf hij en zolang hij de positie heeft die hij momenteel heeft.”
“Ach nee, nou stijgt de Palm naar je hersens. Die indiening was duidelijk paniekvoetbal omdat onze vriend Bloementuin, een van de groep van zestien, nu zijn er geloof ik tien over, als een vogeltje begon te fluiten en de hele beerput begon open te trekken.”
“Ach nee, dat was een goed opgezette afleidingsmanoeuvre, wetende dat een ieder, tot ver in het buitenland, op deze zaak zou springen.”
“Dus je wil me zeggen dat het plotseling fluiten van het verjaarde vogeltje Bloemendaal, ook een opgezette zaak was?”
“Zeer zeker. Dat was het startschot van het scenario.”
“Nou ouwe*&%# je in de ruimte. Wat zal onze gast wel denken van het niveau van onze discussie?”
“Hij zal denken: wat een hoogstaande alcoholische kletstroep is het hier.”
“Nee, heren, ik volg jullie discussie met belangstelling en met genoegen; ik doe geen waardeoordelen erover; dat begin ik aardig af te leren, sinds ik ben geremigreerd.”
“Goed zo, anders hoor je meteen : jullie Surihollanders denken dat jullie alles beter weten.”
“Maar we dwalen even af. Dus dat fluiten van het parkietje was een opgezette zaak?”
“Zeer zeker. Als het geen opgezette zaak was, dan zou hij vóór zijn fluiten al nooit meer hebben gefloten.”
“En hoe verklaar je in je ‘scenario-verhaaltje’ dat hij zelf heeft bekend dat hij een koffer vol met US dollars van Baas heeft gehad?”
“Min honderd US, niet te vergeten. Daar hadden we het vorige week al over gehad.”
“Okee, het is natuurlijk puur verzinsel wat Bloemendaal daar heeft gezegd...”
“Neks verzinsel; de man heeft zwaar geld nodig; een ideaal slachtoffer voor omkoping.”
“Goed, goed, stel dat hij werkelijk dat geld heeft gehad, genomen en geteld, da wat dan nog?
“Mijn vraag is in dat geval is: waarvoor is hij betaald?”
“Om z’n mond te houden, natuurlijk.”
“Wat een lachertje, geloof jij dat nou echt? Waarom zou Baas een lid van de groep van 16 betalen om z’n mond te houden? Daar zijn veel goedkopere en effectievere methoden voor.”
“Da wat wil je ons hiermee zeggen?”
“Hij is betaald geworden juist om z’n mond open te trekken en flink te spuien, al zouden er een hoop verdraaide onzin, halve waarheden en ouwe geruchten tussen zitten.”
“Dat no kang, dat no kang. Hou op man, drink niet meer.”
“Ik ben juist nog zowat nuchter. Ik zeg je: nadat Bloemendaal een paar rondes flink verhaaltjes gespuid heeft en hij alle aandacht kreeg en alle schijnwerpers op hem gericht waren, kregen ‘anderen’ armslag en ademruimte om achter dit rookgordijn bepaalde politieke en andere tories te regelen.”
“Onzin, onzin. Men is gewoon bang voor de verklaringen van Bloemendaal.”
“Ach kom, geen enkele weldenkende, werkelijk onpartijdige rechter neemt zo een warhoofd toch serieus die nog erbij pas aan het eind van het proces opeens begint te fluiten en te zingen? En hoor je hem nu nog?”
“Ehm, nee, niet echt.”
“Nou, z’n rol is uitgespeeld. Hij kan van het toneel. Bedankt Ruben-boy’s trench en ga je geld weer tellen. Nee, niet meer! Je hebt al genoeg gehad.”
“Tja, en hoe bewijst men hetgeen hij daar heeft uitgekraaid? Het is zijn woord tegenover dat van de hoofdverdachte.”
“Nee, toch geloof ik niet dat dit allemaal een scenario is. Een paar stoere jongens van weleer zijn gewoon in paniek. Het vliegtuig naar die obiahmang in Centraal Guinee staat al klaar.”
“En intussen is Basic One bij enkele kandidaatstelling weer tot voorzitter van de grootste politieke partij in ons land gekozen. Waarvoor moet je dan in hemelsnaam nog bang voor zijn? Je hebt twee van de trias politica stevig in je greep.”
“Okee, okee, stel het is allemaal een scenario, waarin een paar bewust en de rest onbewust meespeelt; wat voor voordeel had dan al die opschudding for the man?”
“Hiermee kon hij zien wie hij politiek binnen de coalitie kan vertrouwen en wie niet.”
“Dus zelfs dat geen quorum halen was volgens jou deel van dat scenario?”
“Zeer zeker, een paar getrouwen waren uitlandig, dus het was een mooie test om te zien welke inlanders quorum zouden geven en welke niet”
“Dan Manoris Harrydath, of f’a a jongen ning, valle door de mand.”
“Natuurlijk, die wilde van z’n vermeende wippositie als quorumverlener mooi politiek misbruik maken.”
“Dan wattebout Lonnie? Want die had binnenlands mandaat gehad om naar bevinden te stemmen.”
“Dat is een politiek signaal van: wij staan open voor aanbiedingen. De hoogste aanbieding wint. Put your bets, gentlemen.”
“Men wist dat Lonneman niet openlijk vóór de wijziging van die namnestiewet zou kunnen stemmen, anders zou hij zijn achterban uitsluiten van de voordelen die nog uit de uitvoering van het Wooi Mana-vonnis moesten volgen.”
“Jakkes, inderdaad, die Lonneman zat vastgepind, die kon niet openlijk kleur vóór of tegen bekennen. Dan maar on-openlijk meedoen, zo van: een ieder van onze Akombi DNA-leden is vrij z’n stem uit te brengen hoe die wil.”
“Volgens deze optie is Somo dus de grootste winnaar.”
“Precies. Hij heeft wel openlijk ‘vóór’ durven aangeven met als backing een democratische structurenvergadering, waar zelfs twee leden oneens mochten zijn met hem als voorzitter.”
“”Sjiet u, dit isj nouw democrasjie, sjiet u, Langsiram tegen, Wanlobinsari, ook tegen, de rest: Marowijne, voor, sta op, kom naar voren wie vóór is, ik tel tot tien: een, twee, drie, vier, vijf, zeven, negen, tien, wie niet hier is, is niet gezien...”
“Oooh, daarom zei hij zo pertinent: dit isj een moeilijke besjlisjing, maar we wille toch in de cowalisjie blijven? Ja? Dusj we zijn vóór namnestie, we nemen die nestie, al is het een moeilijke besjlisjing.”
“Inderdaad. Hij heeft het zelf gezegd: tegen namnestie zijn wil zeggen kans lopen uit de regering gezet te worden.”
“Dus zelfs die twee die tegen waren, waren netjes ingestudeerd, om de buitenwacht die staat te loeren, geen wind in de zeilen te geven dat die comedie aan de Genenelandsweg een opgezette zaak was.”
“Wat het dus volgens jouw ‘scenario’ wel was.”
“Natuurlijk, want alleen als hun politieke belangen in gevaar zijn, roepen Surinaamse partijvoorzitters hun ‘achterbanden en voorbenden’ bij elkaar. En je zal dan toch niet durven om daar zonder toestemming van Zijne Hemelse Voorzitter openlijk kritiek op hem te hebben? Ie law, droengoe nanga siki, nò?”
“Jakkes, als dit allemaal waar mocht zijn, wat ik natuurlijk niet geloof, maar stel als het waar mocht zijn, dan zijn we er allemaal mooi vies ingelopen. Al die welgemeende discussies over namnestie, voortgang rechtsproces, ethiek, paginagrote advertenties in de kranten, foto’s van de omgekomenen, heftige opbelprogramma’s, verklaringen van de Rechten van de mens, polemieken over de onafhankelijke rechters, allemaal in feite voor niets.”
“Zo is dat. Laat mensen afleren om zomaar in emotionele is discussies te springen.”
“Mi Gado, wat een vies spelletje.”
“Doe nou niet zo naïef, man. Waar ter wereld wordt de dans om de macht met tien schone vingers gespeeld? Daarom zeg ik over dit hele gedoe: wat een subliem politiek steekspel. Wie ziende blind of verblind was, en een verkeerde zet doet, zal straks gras eten, en wie het door had, die blijft taart eten, al was het een moeilijke beslissing om te nemen. Je wil toch regelmatig blijven vliegen naar het Verre Oosten, naar vrouwske en Bali?”
“Dus n’a now ow resjuffel.”
“Yes man, any moment. He is ready now. Dan wordt het:”You and you are out, you dati e skoifi and you and you: wanne come in? Wat? Je wil niet? Dan blijf nog drie jaren in de oppositiebanken zitten met je tien zogenaamde schone vingers. Happy zitten. Wat wil je?”
“Ik wil een stevige borrel om dit door te spoelen. Mijn hemel, wat hoop ik dat dit scenario niet waar is.”
“Maar de baas der scenario’s kennende....”

Rappa