Het verkeer in Suriname: het recht van de sterkste

Al sinds jaar en dag word ik verdrietig van de vele slachtoffers die er vallen in ons verkeer, door onverantwoordelijk gedrag van de verkeersdeelnemers en stoor ik me aan beleidsmakers die onvoldoende doen om het aantal slachtoffers te verminderen. Passieve verkeerscontroles en een beetje verkeersvoorlichting en educatie, zullen echt niet leiden tot een significante afname van het aantal slachtoffers in het verkeer.

In ons land maken voetgangers, fietsers, bromfietsers, motorfietsen, auto’s, vrachtwagens enz. gebruik van dezelfde wegen. Er zijn heel weinig wegen met voet- en fietspaden, waar de diverse verkeersgebruikers en verkeersstromen van elkaar gescheiden (kunnen) worden.

En waar die scheiding er niet is, geldt het recht (wet) van de sterkste. Precies daar schiet de overheid te kort om de zwakkere verkeersdeelnemers te beschermen. Ik ga niet roepen dat wegen moeten worden verbeterd en wegmeubilair moet worden aangebracht, omdat dat geld kost, dat de overheid niet wil opbrengen. Maar wat de overheid wel kan doen is wetten maken en handhaven die de 'zwakke' deelnemers beschermen tegen de sterkere.

De eerste wet die de overheid moet maken is dat bij een aanrijding/confrontatie tussen een zwakke (b.v. een bromfietser) en een sterke verkeersdeelnemer (auto, vrachtwagen), de sterkste verkeersdeelnemer altijd verantwoordelijk wordt gehouden en opdraait voor alle kosten, tenzij hij/zij kan aantonen dat hij/zij niet verantwoordelijk (de veroorzaker) is.

De tweede wet die moet worden gemaakt en aangenomen om het verkeer veiliger te maken is het vooraf vaststellen van strafmaten voor verkeersmisdrijven en -overtredingen. Het moet rechters onmogelijk worden gemaakt om ernstige verkeersmisdrijven (te) licht te bestraffen door minimale strafmaten bij wet vast te stellen.

Het kan toch niet zo zijn dat op Lelydorp, jaren geleden, 2 jonge meisjes door een truckbestuurder worden doodgereden omdat ze door onoplettendheid op de weg kwamen. Niet omdat hij “in zijn recht” stond, hoefde hij geen rekening te houden met wat er om hem heen gebeurde. Voor roekeloos en onverantwoord rijgedrag zou ik deze doodrijder jarenlang (levenslang) de gevangenis in sturen en als je hem niet levenslang wil opsluiten, levenslang laten betalen aan de familie van de slachtoffers.

Er zijn vele wegen zonder trottoir en fietspad. Bescherm wandelaars en andere zwakke deelnemers. Geef ze voorrang. Dwing de sterkere deelnemer rekening te houden met de zwakkere. Voor mijn part worden er borden geplaatst dat als je iemand langs deze weg doodrijd of verwond je tussen de 10 - 20 jaren gevangen wordt gezet.

We lezen vaak in de krant: “de bestuurder was in het bezit van een geldig rijbewijs en niet onder invloed van alcohol”. Daar stopt het vaak bij. Het gevoel bekruipt mij dat de bestuurder dan niets verkeerd zou hebben gedaan. Dat roept bij mij, maar hopelijk ook bij vele lezers het gevoel op, dat als je een rijbewijs hebt en niet dronken bent, je dan het recht hebt, bij wijze van spreken, om iemand “dood te rijden”, waardoor ons rijbewijs is verworden tot een licentie om te doden. Ik pleit ervoor om naast deze zaken ook te vermelden of er te hard, onverantwoordelijk of roekeloos is gereden of dat er niet geanticipeerd is op de verkeerssituatie zoals bij de aanrijding indertijd op Lelydorp.

Er zit natuurlijk een spanning tussen “schuldig” en “verantwoordelijk” zijn, voor een ongeval. Ook al ben je niet schuldig aan het veroorzaken van een ongeval, pleit ik ervoor dat de sterkere verkeersdeelnemer ALTIJD verantwoordelijk wordt gehouden voor het ongeval en opdraait voor alle kosten.

Dus overheid en politieke partijen, neem uw verantwoordelijkheid. Maak beleid en handhaaf het. Houd mensen verantwoordelijk voor dit wangedrag.