Een universele basisregel is, dat ieder mens recht heeft op een toereikende levensstandaard. Elke regering dient daarom ervoor te zorgen, mogelijkheden te creëren, zodat elke burger het recht heeft om te leven in omstandigheden die het eigen welzijn en dat van het gezin bevorderen. De Surinaamse regering bewijst juist het tegendeel hiervan. Het grootste deel van de samenleving wordt bewust door hun friends- and familybeleid, in armoede gedompeld. De regering heeft bijvoorbeeld gecreëerd, dat de samenleving met hun karige loon, onvoldoende voeding kan kopen en men kan zich nauwelijks kleden.  

Opkomen voor een beter bestaan, is steeds weer beschouwd als ‘onrechtmatig’ door de rechterlijke macht, hoewel zij juist zouden moeten inzien, dat er strijd wordt gevoerd,  tegen het wanbeleid van de regering, dat armoede veroorzaakt voor de werkende klasse. Maar als je goed en op tijd gestreeld wordt, wordt de verbinding tussen partijen hechter. Het is daarom voor velen niet verbazingwekkend, dat strijders binnen een uur of twee worden opgeroepen, voor de fictieve groene tafel te verschijnen, om te worden gesommeerd, het werk binnen een uur te hervatten. Valt het tijdens persconferenties nog te betwisten, dat ons kader wegtrekt voor een toereikende levensstandaard?

De lakse houding van de regering heeft verder ervoor gezorgd, dat de doorsnee Surinamer onvoldoende kan genieten van goede medische zorg en goed onderwijs. Je kunt geen kwalitatieve zorg bieden, indien je dat zelf niet kunt krijgen. Laat ons met z’n allen nagaan, wat er gaande is in onze gezondheidszorg. Je kunt een samenleving niet stuwen naar een  hoger niveau, als het fundament qua onderwijs is kapotgeslagen, waardoor er geen kompas is, om de koers te bepalen voor goed onderwijs.

Opgeven is geen optie! Daarom bestaat het recht, dat een ieder zich vrijelijk mag verplaatsen en vrijelijk mag vertoeven binnen grenzen van elke staat. Regeerders van een land dienen niet aan het recht van reizen van de gewone burgers te komen, door bijvoorbeeld het legaliseren van documenten met duizenden procenten te verhogen. Minister Ori heeft ooit eens gedreigd, om het vertrek van leerkrachten te minimaliseren door bepaalde maatregelen te treffen. 

Tot onze verbazing zien wij, dat minister Ramadhin de druk legt om het vertrek van zorgmedewerkers te minimaliseren. Sorry, maar kleinmoediger kun je niet zijn. Het is genoeg dat  zorgmedewerkers en leerkrachten worden miskend. Ken je de tijd nog, dat leden uit deze groepen uit dienst mochten treden, indien zij ontevreden waren met de wijze waarop zij bejegend werden? Het zijn geen praatjes… Mogen deze twee groepen vandaag vrij zijn, om de keus te maken naar een veilige bestemming af te reizen? Kom vandaag niet met jouw repressiebeleid op de proppen, om een samenleving te dwingen te sterven in armoede!

Jolanda Kerdijk
Voorzitter Syndicaat voor Onderwijsgevenden