Column: Een kreng van een vent
13 Mar, 00:59
foto
Hans Breeveld


Het is 4 december 1973. Ik spoed mij naar ‘Het Rond”, het centrale busstation in Zeist. Hier kan je haast elke bus pakken die door Zeist rijdt. Onderweg hoop ik vurig dat mijn praatgrage buurvrouw in huis is en ik dus niet ‘verplicht’ een praatje moet maken. De potige zeventig jarige is echter juist bezig in de tuin. De bloemen die ik bij me heb zijn een extra aanleiding voor dat ‘sociaal’ praatje. “Buurman u gaat naar een feestje”. “Ja, mijn broer is vandaag – op de kop af - 5 jaar getrouwd”. “5 jaar?”, zegt ze geringschattend. “Over 2 maanden zijn mijn man en ik 50 jaar getrouwd.”

In de tuin heb ik haar altijd alleen bezig gezien. Haar man, een onopvallend dun manneke heb ik slechts 2 of 3 keer in de voorkamer zien staan. Één keer heeft hij mij gegroet, terwijl ik in gesprek met de buurvrouw was. De gesprekken met de buurvrouw waren vaak niet zo diepgravend. We spraken over de dingen van de dag. Daar bleef het bij. Ik had niet het gevoel dat ik haar goed kende en haar kennis over mij was eveneens zeer beperkt, dat leek mij althans. Zij kende mij waarschijnlijk niet anders dan de Surinaamse student uit haar straat, terwijl zij voor mij, de uit de kluiten gewassen Hollandse buurvrouw was.

Het was twee, drie, maar het kan ook vier jaar na de eerste lustrumviering van het huwelijk van mijn broer zijn dat ik op de dagelijkse ‘koffie’ met mijn hospita zat. Vanwege haar vriendelijk-, maar vooral zorgzaamheid noemde ik haar “Mams”. Als altijd begon zij met de nieuwtjes van de buurt. “Hans, weet je dat de man van de buurvrouw, waar je mij af en toe over vertelt, gestorven is?”. Aangezien ik niet wist wanneer haar man overleden was en ik geen intimi van het gezin was besloot ik niet naar haar huis te gaan, maar om de eerste gelegenheid die zich voordeed aan te grijpen om haar te condoleren. Die gelegenheid deed zich zo’n 14 dagen later voor.

Met ingetogen stem zei ik: ”Ik heb gehoord van het overlijden van uw man. Ik wens u sterkte toe, “O” respondeerde zij “Die man, die man … het was een kreng van een vent”.  “Koti mi, yu no syi brudu” zou mijn moeder hebben gezegd. Anderen zouden waarschijnlijk zeggen: “Ik stond totaal perplex.” 

Vaak moet ik terugdenken aan deze voormalige buurvrouw wanneer gesproken wordt over huiselijk geweld soms zelfs uitmondend in femicide. Zo trots vertelde zij mij op 4 december 1973 dat ze bijna 50 jaar getrouwd was. Ze vertelde er niet bij dat ze kennelijk aardig wat van die jaren niet als vrolijk had ervaren. Maar door de opmerking over haar echtgenoot had ik het gevoel dat ze flink geleden moet hebben tijdens de reis die ze ruim 50 jaar geleden aanving met het spreekwoordelijk cliché “de mooiste dag van mijn leven.”

Hans Breeveld
Advertenties

Saturday 27 April
Friday 26 April
Thursday 25 April