Deze optie werd bekeken, omdat er een schuld was opgebouwd van bijkans US$ 4 miljard door de vorige regering. Er zijn onvoordelige leningen tegen hoge rentes waren aangegaan, waaronder de Oppenheimer leningen van US$ 675 miljoen met een rente van bijkans 13%. De noodzaak van het vinden van oplossingen voor de financiële crisis was groot, legde de bewindsman uit. Er waren verschillende aanbiedingen van internationale organisaties om goedkoop kapitaal te lenen, alles bij elkaar opgeteld tot een bedrag van bijkans 250 miljard. Op dat moment was er nog geen goed zicht op de uitkomst van de IMF optie. Het was daarom van belang een back-up oplossing te hebben mocht het IMF programma toch geen voortgang vinden.

De president had de opdracht gegeven aan een clusterteam van ministers om na te gaan of er mogelijkheden waren de schulden te herschikken, met het doel met name het renteniveau van bijna 13% terug te brengen naar beheersbare proporties. De regering had volgens Ramdin geen andere keus dan te handelen. Suriname was financieel aan de grond.
Er zijn daartoe met verschillende nationale en internationale partijen op vertrouwelijke basis gesprekken en onderhandelingen gevoerd. "Er is geen sprake van een geheim document of van een geheime operatie, zoals in Uw college gesteld is geworden. Bij deze exercitie zijn verschillende personen en instanties betrokken geweest", zei Ramdin.

"Er is geen publicatie gegeven omdat uiteindelijk de lening niet is gerealiseerd. De verschillende andere gesprekken die gevoerd zijn hebben we ook niet bekendgemaakt. Er is zeker in de initiële fase een mate van confidentialiteit welke betracht moet worden, hetgeen een normaal gebruik is in dit soort discussies. De indruk welke gewekt wordt dat Surinamers financieel voordeel uit deze mogelijke transactie zouden genieten, is volledig bezijden de waarheid. Zo werkt deze regering niet", stelde de minister.