Onze kuststrook: een sluipende ramp
19 Nov, 08:41
foto


Al jarenlang is Suriname bezig met problemen rondom water. Nog vers in herinnering liggen de overstromingen van grote delen van het land en dreiging van dammen van het Brokopondo stuwmeer die het zouden kunnen begeven. Ook van watersnood of (drink)watertekort is regelmatig sprake: in het binnenland worden inwoners zonder berichtgeving in dagdelen voorzien van (drink)water of water moet naar het binnenland worden vervoerd op eigen initiatief van de inwoners.

Inmiddels zijn er ook zorgen over het extreme weer/hittegolven waar wij te maken zullen krijgen van groeiende aantallen zieke- en sterfgevallen van inwoners. De grootste zorg is het zeewater en de kust want de zeespiegelstijging zorgt voor extreme erosie van onze kuststrook en verzilting van vruchtbare landbouwgronden. De noodzaak is groeiende en leidt tot dringende reden om de allerhoogste prioriteit te geven aan onze kustbescherming, de zeespiegelstijging als gevolg van klimaatverandering.

Wat is er loos?
Een groot gedeelte aan de kust ter hoogte van Weg naar Zee is inmiddels weggeslagen door zeegolven. De hoge verwachting die men heeft gehad om onze kustlijnzorg op peil te houden door mangrove aanplant, thans hier en daar waarneembaar als luttele kruintjes, is in realiteit niet bestand tegen de golfslag en de meedogenloze Amazonestroom. Het geld en de inspanning van vele studenten en burgers om de plantjes in de kustaarde te krijgen heeft na bijkans 10 jaar geen oplossing gebracht en het besteedde geld is letterlijk naar zee gedragen.

Voor de boeren en burgers in de kustomgeving speelt bij elk hoogtij of zelfs bij een ‘sibi busi’ de angst voor een overstroming, laat staan bij een storm. Want in dat geval worden de gewassen op het land waardeloos als bron van inkomsten en voedselvoorziening. De dijk blijft afkalven en het gevaar blijft loeren. De verzilting bij de kustlijn die landbouw onmogelijk maakt, is inmiddels realiteit en grote delen van de jonge kustvlakte dreigen (permanent) onder water te komen, met grootste rampzalige gevolgen voor land en volk.

Wat doet de overheid?
De regering heeft in het Ontwikkelingsplan 2022-2026 uitdrukkelijk/letterlijk vermeld wat voor rampzalige gevolgen het binnendringende water heeft voor mens en milieu in ons land: Een verzilting van de vruchtbare grond, visrijke zwampen raken onbruikbaar, verdwijning van diverse typen flora en fauna. Bergingscapaciteiten/irrigatie-en drainagesystemen voldoen niet meer om een afdoende afwatering te bewerkstelligen. Achterstallige onderhoud aan sluizen, gemalen en doorvoer in kanalen belemmert de optimale werking voor ontwatering. Kortom: nog volop werk aan de winkel.

In maart 2021 is zelfs een interdepartementale commissie ingesteld voor kustbescherming en oceaanbeheer. Wat betreft de Wet Kustbescherming lijkt in de ontwerpwet niet te worden geanticipeerd op de natuurwetten, die zich op geen enkele wijze zullen storen aan regels die de wetgevende macht heeft bedacht.

In de strategische Actiepunten uit het Ontwikkelingsplan m.b.t. Kust- en Oeverbescherming wordt melding gemaakt van 1 miljard USD aan toegezegde middelen voor infrastructuur die hiervoor kan worden gebruikt. Zo langzamerhand ben ik ontzettend benieuwd hoe die fondsen worden gebruikt en wat er tot nu toe bereikt is om het wassende water te keren!
Wie op zoek gaat naar klimaatscenario’s voor Suriname, moet met grote teleurstelling concluderen dat er zelfs weinig (wetenschappelijk) onderzoek is gedaan. Effectieve (nood)maatregelen zullen dan ook uitblijven om droge voeten te houden.

De dreigingen voor watersnoodrampen raken Suriname inmiddels ter land, ter zee en uit de lucht. Het lijkt er op dat men vanuit de overheid “het kalf” laat verdrinken, maar dat men “het dempen van de put" bewust negeert. De rampenbestrijding, gezondheidszorg en sociale vangnetten worden voornamelijk opgetuigd, om de rommel na de rampen op te ruimen. Dat is werken aan de achterkant van het probleem!

Tot slot
Zou het niet logischer zijn om risicomijdende (of -verkleinende) noodmaatregelen te treffen nog voor het waterprobleem zich aandient? Of om de boeren bij Weg naar Zee, die hier dagelijks mee te maken hebben, daadwerkelijk te beschermen? Dit soort maatregelen zijn niet zichtbaar voor hen, niet in beleid en niet in resultaat.

Er ontbreekt mijns inziens, ondanks strategische actiepunten, transparante en directe concrete actie en prioritering richting het voorkomen van een ramp, eveneens het koppelen van beleid en maatregelen aan Water- en Kustbescherming. Er mist voorlichting en voorbereiding aan de bevolking over diverse dreigingen rondom het stuwmeer, nabij de kuststrook en (bij extreem weer) een combinatie van rampscenario's.

En… terwijl de voortuin versierd wordt met grootse ambitieuze projecten en initiatieven stroomt de achtertuin over. De Surinaamse regering neemt (ook) op het gebied van water mijns inziens een lijdende positie in, waar het al lang geleden de leidende rol zou moeten pakken.

T. Sansaar
Advertenties

Friday 01 December
Thursday 30 November
Wednesday 29 November