Reactie op 'Hoe wij hier ook samenkwamen: Ons Koloniaal verleden 2.0'

Uit de reactie van de heer Roeplall (hierna Robby en/of Roeplall) op mijn stuk van 18 augustus krijg ik het idee dat ik op zijn geslachtsdeel heb gestaan. En wel zo hard dat hij mij van instabiliteit, een gebrek aan fatsoensnormen en een slechte opvoeding beticht. Dit soort sterke woorden en overdrijvingen kom ik wel vaker tegen in stukken van personen van Surinaamse afkomst. Het moet altijd over the top in plaats van het klein te houden.

Roeplall wrijft mij aan dat ik sterk op Hindostanen zou hebben ingezoomd. Ik kan mij vergissen, maar volgens mij wees ik op het gebrek aan solidariteit en de wil daartoe binnen de Surinaams-Nederlandse gemeenschap in het algemeen en op die van de verschillende  etnische groepen ten opzichte van elkaar. Roeplall komt zelf met een goed voorbeeld daarvan: de eenzijdige etnische samenstelling van de groep die enkele jaren geleden op de Nederlandse televisie geld inzamelde voor de slachtoffers van de watersnoodramp in het binnenland van Suriname. En ik wees op de 'afwezigheid' van andere Surinaams-Nederlandse bevolkingsgroepen (dan de Afro- en creools Surinaamse) bij de Black Matter demonstraties in Nederland en noemde de 'documentaire' waarin Rajiv Bhagwanbali onderzocht waarom er zo weinig personen van Hindostaans-Surinaamse afkomst daarbij aanwezig waren. Als er een documentaire had bestaan over de afwezigheid van een andere Surinaams-Nederlandse bevolkingsgroep, dan had ik die genoemd.

Ik vind het een zwaktebod om mijn stuk op grond hiervan 'sterk racistisch getint' te noemen. En toch verbaast mij dit niet: volgens de wet van Schuster (die is geïnspireerd door de wet van Godwin) mondt elke discussie tussen Surinamers van verschillende etnische afkomst uiteindelijk uit in een beschuldiging van racisme. Dit bij gebrek aan goede argumenten.

Het uitschelden van Santokhi tijdens een demonstratie voordat hij de Anton de Kom uitsprak, had ik een beter voorbeeld gevonden van totaal gebrek aan solidariteit en Surinaams racisme.

Roeplall schrijft dat hij Mauritius met Suriname heeft vergeleken. Bij vergelijkend onderzoek worden twee of meer groepen of situatie vergeleken. Het vergelijkende aspect ontbreekt totaal in zijn eerste stuk, ondanks zijn academisch opleiding. De vergelijking komt pas wanneer Roeplall over het verschil in criminaliteit tussen Mauritius en Suriname schrijft. De vergelijking had echter veel meer hout gesneden wanneer hij ook het aandeel van de verschillende Mauritiaanse etnische groepen in de criminaliteit en de percentages daarvan op de bevolkingsgrootte had vermeld. Dat was een goede pedagogische insteek geweest.

Roeplall heeft gelijk dat het koloniaal verleden alle Surinamers waar ook ter wereld raakt. Dat ik sterk zou hebben ingezoomd op de Hindostaanse bevolkingsgroep is een kwestie van niet goed lezen, ondanks zijn opleiding aan een 'gerenommeerde westerse universiteit', en een paranoïde interpretatie, welke eigen is aan mensen die overal racisme en etnische uitsluiting zien. Anders dan hij, geloof ik niet zo in de 'mechanische' solidariteit tussen de verschillende Surinaams-Nederlandse bevolkingsgroepen. De roep om samenwerking zie ik als een Pavlovreactie die nergens toe leidt. In het verleden was wel sprake van samenwerking, maar dan tussen de welzijnsstichtingen tegenover de Nederlandse staat.

Dat is verloren gegaan met de verdwijning van het 'Surinaamse welzijnswerk'. Het zou mij niet verbazen als elk van de groepen een proces van etnisering heeft ondergaan, in oppositie tegen de witte Nederlanders en (soms) tegen de andere Surinaams-Nederlandse bevolkingsgroepen.

Roeplall eindigt zijn stuk dat hij naar aanleiding van zijn eerste stuk al uitgebreid is geïnterviewd door de media. De onderliggende boodschap hiervan is dat zijn stuk zo goed was dat de media zijn aandacht hebben gezocht. Ik vraag mij af welke media?  Zo lang ik het bewijs daarvan niet heb gezien, beschouw ik dit als een fantasietje ter rechtvaardiging van zijn warrige stuk vol ongerijmdheden, discriminatoire taalgebruik en ondoordachte zinnen.

Tot slot, Robby nogmaals: wie zijn toch die Iraaks-Koerdische wetenschappers?