Simons: Keti Koti verbonden met alle groepen in Suriname

Vandaag is 1 juli, de dag waarop we in Suriname het formele einde van een wrede slavernij vieren. De dag in 1863 was slechts een papieren afschaffing, want in de praktijk waren de mensen nog tien jaar gebonden om Nederland de gelegenheid te geven de positie van de vrij komende werkers te verzwakken en door middel van immigratie een poging te doen om de kolonisator en slavenhouders van arbeid en inkomsten te verzekeren.

bezinnen en te evalueren.

Volgens historici zijn ten minste ruim 200.000 Afrikaanse mensen naar Suriname gebracht gedurende twee eeuwen. Op 1 juli 1863 kregen volgens de inventarisatie 33.000 mensen de vrijheid. Deze twee cijfers geven een praktijk van genocide aan en dit was niet alleen onder de Afrikanen, want dit soort cijfers zien we ook voor de inheemse bevolkingen van de Amerika's.

Om het leven van vandaag te begrijpen en de verhoudingen in de wereld te kunnen verklaren is het belangrijk dat we ons goed bewust zijn van wat zich in de achter ons liggende paar honderd jaar heeft afgespeeld. Op 1 juli bezinnen we ons vooral op het enorme leed en het onrecht dat onze voorouders is aangedaan door de slavernij en de voortdurende gevolgen daarvan. Maar het is even belangrijk dat we allemaal goed beseffen dat de periode van de translatlantische Slavernij een zeer traumatisch, maar ook relatief kort moment is geweest in de totale geschiedenis van de Afrikaanse mens.

Er is niet alleen een slavernij verleden te onderzoeken en te herdenken door mensen van Afrikaanse afkomst, maar ook een rijke geschiedenis van de voorouders. Afrikanen hebben een geschiedenis van duizenden jaren beschaving en ontwikkeling achter de rug en het is daarin dat de nazaten van de naar de Amerikas gebrachte Afrikanen het karakter, de prestaties, de nalatenschap en bijdrage van hun voorouders aan de menselijke beschaving terug moeten vinden. De bewerking van metalen, grote bouwwerken, kunstwerken, handel, medische technieken, sociale systemen en bestuurlijke organisatie, waren onderdeel van verschillende hoog ontwikkelde Afrikaanse culturen, soms honderden of duizenden jaren vóór ze elders opdoken.

Uit het kennis nemen van deze prestaties van de voorouders, moet het vertrouwen komen dat met volgehouden inspanning, de tegenslag, het trauma en de naweeën van een wrede slavernij kunnen worden overwonnen. We moeten ons op deze dag ook goed ervan bewust worden dat het systeem van de door Europa bedreven slavernij niet alleen het lichaam brak maar ook de geest heeft proberen te breken en dat er daarom een bewuste en kwaadaardige actie is gevoerd door de Europeanen, om de geschiedenis van Afrika te verduisteren, te vernielen en te vervalsen om zo de tot slaafgemaakten en de Afrikanen in de overheerste gebieden van hun eigen onwaardigheid te overtuigen. Anderzijds probeerde men de Europese wandaden zo te rationaliseren en sommigen proberen dat tot vandaag nog te doen.

Op 1 juli moeten we allen beseffen dat door de kinderen van de vrijgekomen mensen en de volkeren van een geterroriseerd Afrika, een lang en moeilijk pad wordt afgelegd om opnieuw de onderbroken ontwikkeling te herstarten, zowel persoonlijk als collectief. Dit herstel is extra moeilijk want de kolonisatoren zijn er nog, de misinformatie en leugens over Afrika en Afrikanen zijn er nog en het herstelproces vindt plaats in een wereldorde die door de aanvallers en daders is gesticht teneinde ook ná de slavernij hun belang te garanderen ten koste van de volkeren van Afrika en de rest van de wereld.

een toekomst kunnen brengen, waarin we weer geheel zelfstandige gemeenschappen kunnen zijn. Een toekomst waarin mensen van Afrikaanse afkomst de gevolgen van het dramatische slavernij moment hebben overwonnen en leven en werken in het volle bewustzijn van onze bijdrage aan de vroegere en vooral verdere ontwikkeling van onze eigen  gemeenschappen en aan de ontwikkeling van de totale mensheid.

Laten we vandaag opnieuw besluiten om met elkaar verder te werken vanuit een positie van respect voor de waarde van elke groep die door de geschiedenis nu hier in Suriname aanwezig is, aan een toekomst van duurzaam welzijn voor onszelf en onze kinderen.