President Chan Santokhi en vicepresident Ronnie Brunswijk in Nickerie, op bezoek bij de Coöperatie Vissers Nickerie. (Foto: CDS)
“En zo landde Zijne Excellentie, de koning van Bruns-Guyana, te laat in het rijstdistrict.”
“Barka Chan wraak.”
“Walving Broosveld wauwelde over deze blunder iets als: ’Het gaat om een protocollair misverstand door de externe organisatie.’ 
“Komt ervan: elk eilandje z’n eigen weilandje. Samenhang zoek.”
“Jullie hebben weer een aanleiding gevonden om tegen deze heldhaftige, hardwerkende regering te stoken, stelletje Pakito-pikees bij elkaar.”
“Ik vind het een goede zaak dat de pres en z’n vice alle districten aflopen om het volk te ontmoeten.”
“Het lijkt op een vervroegde verkiezingscampagne op kosten van de belastingbetaler: ene gaat voor: pres blijven, de andere wil pres worden.”
“Arki mi: geen van beiden gaat z’n zin krijgen.”
“En maar beloven, beloven, beloven op deze Magical Promising Tour.”
“Maar er zal een brug over de Corantijn komen, een waarlijk goed plan.’
“Waar anderen meer aan zullen verdienen dan de Nickeriaan zelve. Die heeft meer aan een verbeterde backtrack-aanmeersteiger.”
“Zeg geen nonsens, wat bedoel je?”
“Die nyang, mi boi, die nyang! Het Syndicaat gaat het maken bij de bouw van die brug: cement, grint, bouwstaal, consultancies, grondspeculanten, ga zo voort.”
“De burgermoeder van het district gaf duidelijk aan wat de bevolking het hardst nodig heeft en op dat lijstje stond geen brug.”
“Wat dan wel?”
“Ik noem die pompen van Wageningen. In plaats van nieuwe, sterke pompen te plaatsen, gaat men dat oudroest uit de vorige eeuw oplappen totdat het weer uitvalt of eens uit elkaar valt.”
“Het renoveren van de markt aldaar, geen laplapu, maar een moderne, luchtige staalconstructie, met een verdieping met liften.”
“Nee, dat is te duur voor het volk, liever een mooiere plangaplanga, minder tingitingi, santisanti, smarasmara vernieuwde ouwru woyo.” 
“En de rivierbeschoeiing van de markt, bij de visstands?”
“Da wat wil je? Een betonnen constructie die miljoenen kost? Willen jullie dat?”
“Ja! Wij moeten toch de volgende keer alle 5 zetels voor de olifant ophoesten?”
“Volgende: de afbouw van de controletoren van het vliegveld. En het afbouwen van het gebouw van justitie: een jarenlange lelekoe in de Vesting.”
“In de Vesting? Wat is dat?”
“Beste jonge vriend in ons midden, zo werd Nieuw-Nickerie vroeger genoemd: De Vesting. Toen men de vroegere Post Rotterdam aan de kust moest opgeven voor het oprukkende zeewater, stichtte men De Vesting, wat meer landinwaarts, aan de linkeroever van de Nickerierivier.”
“Dus alles van Post Rotterdam werd prijsgegeven aan de zee?”
“Niet alles. Een historicus vertelde mij dat het inmiddels gesloopte disctrictscommissariaat het enige gebouw was dat van Post Rotterdam naar Nieuw-Nickerie werd meegenomen.”
“En wat is er na de sloop met het gebouw gebeurd? Is het nergens opnieuw in elkaar gezet als het oudste gebouw van Nieuw-Nickerie?”
“Als je niet oppast is alles als sloop verkocht of gedumpt. Leve de cultuurbarbaren.”
“Had Hans Breef het in zijn artikel laatst op Sterrennieuws ook niet over cultuurbarbaren danwel te Moengo?” 
“Maar mijn  nieuwe regering gaat naar het volk en geeft ons hoop en geruststelling en stabiliteit en, en,…”
“Beste Kries, helemaal met je eens, maar wij zijn die propagandistische dingen al zat; we willen een nationaal beleid zien.”
“Dan zien jullie geen beleid? Zien jullie niet dat deze regering een leeggelikte pot met honing overneemt en worstelt om uit die troep te komen?”
“Zolang Chan die Brontosaurus met seksistische pa en al, niet uit die coalitie trapt, zal dat het steentje blijven in zijn patta, juist nu hij een politieke marathon moet rennen.”
“Maar intussen weigert Steffie Blokkedoos als Nederlandse minister van BUZA rechtstreeks te praten met onze veroordeelde VeePee.”
“Wat een vrijpostigheid. Gelukkig heeft broeder Bordeaux daar fel op gereageerd.”
“Politieke grootpraats. Was hij vroeger niet zo trots op de kleur van zijn paspoort? Vandaar zijn bijnaam.”
“Die Hollanders zeuren, ze kunnen weer eens niet hebben dat we goede vorderingen maken om uit die penarie van die vorige regering te komen.”
“Hé Ron, waar heb je deze plastic-gezichtsschermen vandaan? Ik zoek een paar kleine voor mijn kleinkinderen.”
“Waarom?”
“Die ene van de lagere school komt vrijdag ziek en belabberd naar huis. Blijkt dat hij een lichte kooldioxide-vergiftiging had opgelopen.”
“Wat? Hoe kwam dat?”
“Hoogstwaarschijnlijk door het dragen van dat mondkapje de hele dag door in de klas.”
“Maar dat mondkapje laat toch lucht door?”
“Ja, maar houdt uitgeademde lucht ook tegen, dus bij inademing zuig je een deel van je uitgeademde koolzuurgas weer naar binnen.”
“Ach, een beetje extra koolzuurgas kan toch geen kwaad.”
“Nou, als dat de hele dag bij elke inademing gebeurt, krijg je een verhoogde concentratie van koolzuurgas in je bloed. Bereken dat je hersenen veel zuurstof nodig hebben omdat je les moet volgen.”
“Ach, jullie overdrijven.”
“Echt niet. De lucht om ons heen heeft een gehalte van 0,03% koolzuurgas, daar kunnen we tegen. Ons lichaam scheidt koolzuurgas af als afbraakproduct, dus je uitgeademde lucht heeft een percentage van 3% koolzuurgas, dus honderdmaal meer dan de omringende lucht. Die lucht moet je niet weer inademen.”
“Jeetje. Wat zijn dan de symptomen van een lichte koolzuurgas-vergiftiging?”
“Simpel, zoek maar op Googel op: trillende spieren, hoofdpijn, verhoogde hartslag, moeizaam ademhalen en een vermindering van je vermogen om te oordelen en te beoordelen.”
“Maar dat zegt men niet.”
“Omdat men bang is dat mensen geen mondkapjes meer gaan dagen.”
“Maar die doorzichtige plastic gezichtsschermen zijn toch ook goed?”
“Zeer zeker, maar zijn duurder. Maar je uitgeademde lucht krijgt achter die kap veel meer kans zich te vermengen met de zuurstofrijke buitenlucht.”
“Ik zag Melvin de Bouman laatst met zo eentje zitten, eindelijk zag ik een officieel gezicht weer volledig.”
“Ai, ze zien er allemaal zo boeventronie-achtig uit met die mondkapjes. Vooral als ze zwart zijn, ik bedoel die mondkapjes.”
“En in Nederland en andere landen hoeven jonge kinderen in de klas geen mondkapje op.”
“De leerkrachten kunnen zeker die doorzichtige gezichtskap dragen; dan kunnen de jonge kinderen ook de articulatie van de leerkracht zien.”
“Maar stel als de juf maandag jouw kleinzoon wegstuurt, omdat hij geen mondkapje op heeft, maar een doorzichtige gezichtskap?”
“Ik blijf buiten wachten. Als die jongen naar buiten wordt gestuurd, omdat de juf roomser dan de paus wil spelen, ga ik naar binnen om pauzer dan de roomse te spelen!” 
“Proost”
  
Rappa