Te midden van de corona en de financiële crisis waarin ons land zoals veel andere landen verkeert, dreigen nationale vrije- of herdenkingsdagen te worden verzwolgen door de actualiteit van de dag. Toch is het nodig dat we als mens en maatschappij op gepaste wijze deze dagen memoreren, en zeker ook een dag als de afschaffing van de slavernij die wij al 157 jaar herdenken. Bij de herdenking vandaag is het begrijpelijk dat wij het om gezondheids- en financiële overwegingen niet kunnen permitteren om deze historische dag uitbundig te vieren, des temeer reden om deze dag als inspiratie te gebruiken voor reflectie, solidariteit en toekomstgerichtheid. 

Op deze dag herdenken wij immers de overwinning van de menselijke waardigheid op onmenselijke behandeling door de koloniale overheersers waar bij reflectie na meer dan twee eeuwen nog bij velen de vraag leeft hoe de sociaal economische en mentale schade te herstellen is. Het is gepast dat we op dagen als deze stil staan bij de sporen die de Nederlandse slavernij en het koloniaal verleden op ons persoonlijk leven heeft achtergelaten. Maar dit betekent ook dat wij ons moeten verzekeren tegen elke vorm van slavernij in ons zelf en in onze samenleving
 
Ook is er verplichte ruimte ons te bezinnen over de positie van de Afro Surinamers als nazaten van de toen in vrijheid gestelde slaven anno 2020. Tegen deze achtergrond mag bij de herdenking dit jaar zeker niet worden voorbijgegaan aan de democratische verkiezing van een (politieke) nazaat een paar dagen terug tot voorzitter van De Nationale Assemblee. Hoe het ook zij, dit historische gegeven kan niet los worden gezien van de ultieme beleving van het hoogste goed waarvoor de slaafgemaakten en later de immigranten anderhalve eeuw geleden hebben gestreden, namelijk VRIJHEID.

Voor de Hervormings en Vernieuwingsbeweging (HVB) is emancipatie niet een eenmalige gebeurtenis die zich op 1 juli 1863 heeft voltrokken, maar een langdurig ontwikkelingsproces. Een proces dat voortdurende kritische evaluatie van voorgenomen acties vergt, van de bereikte resultaten, maar waar ook de zovele waardevolle leermomenten moeten worden meegenomen. Deze plicht rust niet alleen op de schouders van de Afro Surinamers maar van alle Srananmans! 

De beleving van vrijheid in verantwoordelijkheid in al haar facetten en het voortdurend bouwen aan een sterke samenleving waar een ieder die zijn lot verbonden heeft aan de toekomst van Suriname zich vrijelijk kan ontplooien, is immers een collectieve verantwoordelijkheid. Ongeacht onze afkomst, religie of ras. Niet voor niets staat 1 juli, zoals wij die populair ook kennen als Keti Koti of Manspasi Dey officieel te boek als 'Dag der Vrijheden', alleen om het natievormende karakter van deze dag te benadrukken.

De HVB wenst in deze uitdagende tijd, alle Surinamers waar ze zich ook mogen bevinden, een heel plezierige en bezinningsvolle Manspasi dey, vol inspiratie en bovenal in goede gezondheid.