Column: De zwijgende meerderheid
09 Jun 2020, 00:59
foto


Complimenten aan de paar honderdduizend mensen die zich keurig houden aan de regels. Zij ondergaan zwijgend de beperking van hun bewegingsvrijheid die hen  - zonder enige inspraak - heel nadrukkelijk is opgelegd. Velen zijn in deze moeilijke periode aan zichzelf overgelaten. Ze moeten maar zelf uitdokteren hoe ze de eindjes aan elkaar knopen. In deze donkere dagen, waar de economie kapot is, mensen niet meer aan het werk kunnen, niet meer een karweitje hier en daar kunnen verrichten, worden ze ook nog geconfronteerd met loodzware zorgen over Covid-19. 

Heel veel mensen hebben niet behoorlijk te eten. Kinderen moeten worden gevoed. Ze waren gewend om dagelijks de meest noodzakelijke spullen te kopen, omdat zij geen geld hebben om een voorraad op te slaan. Er zijn veel mensen die alleen boodschappen kunnen halen, wanneer ze door een hossel wat geld hebben verdiend. Niet iedereen is lantiman die elke maand - gewerkt of niet, geregeld of niet - salaris gestort krijgt. 

Suriname heeft een grote informele economie. Zelfstandigen - onder wie bushouders, landbouwers, bouwvakkers, schaafijsverkopers, touroperators, muzikanten, worstverkopers, mensen die gommakoekjes, zuurgoed en lekkernijen verkopen, personen die huishoudelijk werk verrichten, tuinlieden - hebben geen inkomsten als ze niet kunnen werken. Zij hebben geen vangnet en geen vast overheidssalaris om te kunnen overleven. Die mensen hebben het behoorlijk moeilijk. Een deel van hen komt voor in het bestand van Sociale Zaken en krijgt in een gunstig geval een pakket. Alle beetjes helpen... 

Het is meer dan logisch dat mensen hun gevoelens zullen uiten op Facebook. Fake nieuws, sensatie, verkeerde informatie, leugens verspreiden, beschuldigingen uiten... zijn niet van vandaag. Hoe meer aandacht eraan wordt besteed, hoe erger het wordt. De juiste aanpak hiertegen is om zo transparant mogelijk de informatie te verstrekken aan de samenleving. Met de communicatie gaat het behoorlijk mis. Belerend bezig zijn en mensen als kleine kinderen op de vingers tikken, roept alleen nog meer protest op. Deze houding moet absoluut achterwege worden gelaten. De 'belerende, vingerwijzende' communicatie is breed bekritiseerd en is de hoop uitgesproken voor verbetering, voor gewoon transparante communicatie met duidelijke heldere woorden waar het respect voor elkaar voorop staat. Voor zelfingenomenheid is er in deze donkere dagen geen plaats.

Terwijl het ministerie van Volksgezondheid via NII meedeelt dat "uit respect voor de familie en overige nabestaanden het ministerie van Volksgezondheid u allen vraagt om geen persoonlijke informatie over de overledene te verspreiden", condoleert de president - ook via hetzelfde kanaal - de familie Pinas bij naam. Over tact en eenduidig beleid gesproken... Trouwens in een kleine samenleving is het haast niet mogelijk om de naam van een overledene geheim te houden. Covid-19 is deel van de wereld geworden, die je buiten je schuld om kan oplopen. Daarbij is er geen plaats voor geheimzinnigheid.

De regering en het Covid-19 team moeten meer beseffen dat heel Suriname lijdt onder de situatie. Het land bevindt zich in een transitiefase, waarbij nu meer dan ooit leiderschap nodig is. Alle schijn moet worden voorkomen dat het volk het gevoel krijgt dat het afgestraft wordt om het verkiezingsresultaat. De regering heeft de winnaars nog niet gefeliciteerd, hoewel alle stemmen nu zijn geteld. Hoeveel er ook wordt geschreeuwd via Facebook en geantwoord via de media, er moet worden stilgestaan bij de zwijgende meerderheid. Deze zelfde meerderheid heeft gesproken op 25 mei en het oordeel is luider en duidelijker dan de world wide web. 

Nita Ramcharan
Advertenties