“Hebben jullie wat zinnigs gehaald uit de eerste discussie van dat VES-platform met drie politieke partijen?”

“Dat het geen zin heeft om van politici te vragen met concrete zaken en met cijfers te komen als het gaat om oplossingsmodellen voor de economische crisis in ons land.”

“Politici zijn geen economen; zij pokeren met bluf en intriges om de macht.”

“Daarom dokken bepaalde partijen om met de discussie mee te doen, lafaards.”

“Neks dokken, neks laf, is uit tactische overwegingen.”

“Het enige concrete wat ik uit die online discussie heb geleerd, is dat wie dan ook aan de macht komt na 25 mei, zal moeten doorgaan met leningen sluiten, want anders hebben we geen geld om al die herstelplannen uit te voeren en de massa met subsidies zoet te houden.”

“Al die vage, mooie, dromerige plannen: leuke stemmentrekkers, maar moeilijk uitvoerbaar.” 

“Kunt u met bewijzen komen, meester?”

“Oké, een van de partijen komt met een mooi voorstel om een flink aantal belastingambtenaren het binnenland in te sturen, de goudvelden op, om al die kleine gouddelvers te registreren en belasting in goud van hen te innen en al dat goud als reserve op de CBvS te storten en daardoor onze SRD tot een sterke munt te maken.”

“Mooi plan, inderdaad, hebben we hard nodig, want onze Centrale Bank is simpelweg failliet. Maar waarom niet uitvoerbaar?” 

“Ten eerste wordt er al jaren belasting in goud bij de vele duizenden gouddelvers geheven, alleen gaat dat goud naar de concessiehouders en andere zwaarbewapende figuren die op de goudvelden de scepter zwaaien. Dan ga je met een stel stadse ambtenaren begeleid door bewapende begeleiders effentjes jouw deel op de goudvelden komen opeisen? Yo dede ini a veld.”

“Doet me een beetje denken aan operatie Clean Sweap I en II. Bij III werd de zaak gestopt. Teveel belangen van zware boys werden aangetast.” 

“En geen enkele ambtenaar van de Belastingdienst zal zo gek zijn om zijn leven op de goudvelden te gaan wagen om goud voor de Staat op te halen. Mooi plan, maar niet uitvoerbaar, zonder bloed, kogels en vele doden.” 

“En u zei dat er een ander, ook moeilijk uit te voeren plan was geopperd?”

“Ja, een hele mooie: er zitten in Nederland honderden oudere en rijke ex-landgenoten uit SU. Ze hebben euro’s zat, maar op de banken daar krijgen ze geen rente voor dat geld.”

“Dat zal nu snel veranderen met die coronacrisis; de overheid aldaar moet de salarissen van vele kleine ondernemers nu deels betalen; ze zullen overal geld vandaan moeten zien te halen.”

“Laten ze Hoeffie inhuren, die zal als een geslepen koniman Anansi hetzelfde onderpand twee tot drie keren gebruiken om geld voor ze te lenen. Hebben jullie die schitterende column van Ranha in de Klare Tijd gelezen, hoe Anansi, die luilak die z’n vrouw en kinderen honger laat lijden, met slimmigheden het betalen van zijn schulden weet te ontlopen.”

“We dwalen weer eens af!” 

“Wel dat plan is dat we die euro’s hierheen halen, in een fonds op een particuliere bank storten en gebruiken voor productieve projecten.” 

“Goed plan, inderdaad, alleen moet het geld goed ‘geringfenced’ worden, zodat bepaalde kleptomanen er met hun fikken vanaf blijven.”

“Maar het zwakke punt van dit plan zit hem hierin dat onze nieuwe regering met de Nederlandse overheid eerst een keiharde overeenkomst moet sluiten om mogelijk te maken dat particulier geld van daar hier in een fonds wordt gestort.”

“Hoe bedoelt u? Is die mensen hun geld, toch?”

“Ja, maar de overheid aldaar moet allerlei veiligheidsmechanismen inbouwen, zodat er geen zwart geld hier wordt witgewassen en belasting ontdoken en dat soort dingen.” 

“En veel zal afhangen van wie de volgende president wordt. Alles draait daarom.” 

“Ik heb jullie al gezegd: als Paars minstens 18 zetels haalt, kan niemand meer tweederde halen om de president te kiezen, zonder medewerking van Paars.”

“Klopt. Daarom: Chan, hamar barkha Thoki, wordt de nieuwe president. Geen enkele ‘neks-no-Fouta Bouta.”

“Nee hoor, mijn Somo, landrover en weldoener der daklozen, wordt de eerste Djawah presjiedent.”

“Echt niet, dat wordt Lonnie-mijn-honnieponnie.”

“Maar meester, gaat u stemmen?”

“Zeker, dan heb ik tenminste één dag in de vijf jaren de macht. Tot weer over vijf jaar.”

“Dus die verkiezingen hebben geen zin?”

“Jawel, maar pas als die zogenaamde zwevende kiezer vooral in Paramaribo massaal niet stemt op een van de partijen van die vier grote boys die jullie zo even noemden.” 

“Dus op één van die kleinere stemmen? Wat een dom idee. Dan m’o las mi sting? Nee hoor!”

“Stemmen op een kleinere partij maakt jouw stem groot, terwijl stemmen op een grotere partij maakt jouw stem klein, want die verdwijnt in de massa aldaar. En ze hebben al genoeg aanhang. De zwevende kiezers moeten zich absoluut niet laten meeslepen in het machtsspel van de grote boys.”

“Die niets beters weten te verzinnen dan om elkaars vlaggen neer te halen. Wat een kinderachtig gedoe.”

“Inderdaad! Vandaag hitsen ze je tegen ‘de vijand’ op; morgen gaan ze ‘ter wille van het nationaal belang’ toch met elkaar samenwerken. De zwevende kiezers moeten dit samen met ‘the first voters’ afstraffen door in Paramaribo minstens vier kleintjes naar binnen te stemmen.”

“Wishfull thinking.”

“Maar dan krijg je versnippering van zetels.”

“Dan wil je weer eentje 26 of meer zetels geven? En die vier groten en zelfs een paar kleinere hebben allemaal minstens vijf jaar in een regeercoalitie gezeten. Hebben ze sinds de onafhankelijkheid een duurzame ontwikkeling gebracht, behalve zichzelf te zegenen, samen met hun hielenlikkers en pajongwaaiers? Worden jullie toch wakker, man.”

“Maar als ik naar het niveau en zwakke trackrecord van sommige lijsttrekkers van die nieuwe partijen kijk, dan ziet het er niet best uit.”

“Klopt. Maar ga je op de ideale figuur wachten? En: heb je naar het niveau en de trackrecord van de meeste ‘grote’ lijsttrekkers gekeken? Dat ziet er ronduit beroerd uit. Dan geef ik liever een jongere de kans. En ik zal nooit vergeten wat een groot legergeneraal eens zei toen hij langs de rijen van de nieuwe lichting soldaten liep. Velen konden niet eens rechtop staan, zagen er half ondervoed uit, keken dof uit hun ogen, echt een stel ‘slingre-bere, sosofutu, afu-skoinsi jongens bij elkaar.”

“Wat deed die generaal toen?”

“Hij knikte goedkeurend, groette hier en daar eentje, tot verbazing van de jongens zelve. De aanwezige hoge officieren waren ook verbaasd; ze hadden verwacht dat de generaal de jongens zou afblaffen. Hij zei toen later tegen zijn officieren: ‘Op een dag zal een van deze jongens de nieuwe bevelhebber zijn.’ Proost daarop.”

Rappa