In memoriam Benjamin Mitrasingh
03 Jul 2019, 08:35
foto
Benjamin Mitrasingh (1944 - 2019)


Grote vriend Ben,

In het leven is het een voorrecht om met een verstandig mens van gedachten te mogen wisselen over de dingen die eraan toe doen. Het is een nuttige, aangename en vooral leerrijke methode om een bredere kijk op zaken te verwerven om het even of je dezelfde mening bent toegedaan of niet.

Die ervaring heb ik mogen hebben in de persoon van Benjamin Mitrasingh, studiebegeleider van de Academie Hogere Kunst en Cultuur Onderwijs en goede vriend. Ben was een vraagbaak met een luisterend oor, die de tijd en moeite nam je serieus te nemen, zonder enig moment je het gevoel te geven, dat het onderwerp hem niet interesseerde.

Prettig in de omgang met zijn medemens om het even tot welke rang of stand of klasse je behoorde. Een aanwinst voor de gehele Surinaamse natie vooral op kunst en cultuurgebied. Kortom je voelde je altijd op je gemak.

Er is een berg van vele deugden, maar boven op de berg, op de steile top toornen spaarzaam, eenvoud, bescheidenheid en ingetogenheid, eigenschappen die Ben zonder meer kenmerkten en die Ben tot een zeer bijzondere persoonlijkheid hebben gemaakt.

Eén van zijn stokpaardjes waar hij de laatste jaren alle wetenschappelijke kennis en kunde aan wijdde was de ontknoping van het raadsel rond het massagraf van Mariënburg. Zeventien Hindostaanse contractarbeiders, stakers die zich aan het begin van de vorige eeuw verzetten tegen de zware werkcondities en de lage lonen, werden door militairen zonder enige vorm van proces doodgeschoten. Een onderzoek van nationaal historisch belang zoals Ben het noemde.

Ben heeft zich de laatste acht jaren ingezet om het massagraf te vinden waar de lijken van de contractarbeiders in zijn gedumpt na de slachting. Hij wilde op die plek een gedenksteen plaatsen. Daarmee kon de geschiedenis echt worden afgesloten. "Dat is heel belangrijk voor ons, maar ook voor het zelfvertrouwen van de mensen in Marienburg, de schooljeugd (lesbrief) en de jongvolwassenen daar, die letterlijk op steenworp afstand wonen van de suikeronderneming en vooral voor de oude 'historische' kampong. Dan hebben zij ook eindelijk weer hoop op betere tijden", hoorde ik Ben nog zeggen toen ik samen met hem een bezoek bracht aan Mariënburg.

Als er stemmen zouden klinken om de roep naar een ere doctoraat postuum voor zijn wetenschappelijke verdiensten, dan ben ik daarvoor in de voorlinie te vinden. Mijn woorden zijn maar een lichte schijnsel van Ben als mens in zijn totaliteit beschouwd.

Ben bedankt, bedankt en rust zacht.
Wij zullen trachten je levenshouding door ons doen en laten voort te zetten.

Jennifer Zandwijken,
Oud-studente Academie Hoger Kunst en Cultuuronderwijs (AKHCO)
Advertenties

Monday 06 May
Sunday 05 May
Saturday 04 May