NPS: 1 juli 1863 een keerpunt

Diverse voorbereidingen worden door vele jongeren en anderen getroffen om op 1 juli, Keti Koti iets te doen, of tenminste de een of andere activiteit te bezoeken. 1 juli is een onmiskenbare mijlpaal in de geschiedenis van ons land Suriname, omdat deze datum het keerpunt betekent in de arbeids en menselijke verhoudingen in Suriname, maar ook omdat het een formeel einde maakte aan een systeem van uitbuiting van de ene mens door de andere en tegelijkertijd ook een einde maakte aan grove schendingen van mensenrechten. Het zou echter pas in 1873 een feit zijn dat de tot slaaf gemaakte Afrikanen daadwerkelijk van hun vrijheid hebben kunnen genieten.

Helaas hebben degenen, die de ketenen van de slavernij achter zich hebben gelaten van de kolonisator toentertijd geen grond, geen werktuigen en geen startkapitaal waarop ook zij recht hadden ontvangen, zodat zij hierna voorspoed en welzijn voor zichzelf en voor hun gezinnen konden organiseren. Integendeel zijn kolonialisten die anderen tot slaaf hadden gemaakt financieel rijkelijk gecompenseerd. Grote aantallen nazaten van de vroegere tot slaaf gemaakten verkeren anno 2014 aan de vooravond van Keti Koti nog steeds in een zwakke tot zeer zwakke sociaaleconomische positie. Lage inkomens en grote jeugdwerkloosheid, slechte huisvesting, zij zijn de grootste groep in onze gevangenissen en nemen ook de hoogste plaatsen in op de negatieve sociale statistiekladders in ons land. De NPS heeft in het verleden aangetoond zich te bekommeren om het lot van de minst bedeelden. Zij zal vooral in de toekomst dit beleid continueren en hierdoor als anker voor de sociaal-zwakkeren in onze samenleving optreden.

Ondanks de hiervoor aangegeven negatieve ontwikkelingen hebben de directe nazaten van de tot slaaf gemaakten grote, maar vooral opvallende prestaties in Suriname neergezet. In dit kader kan zonder wie dan ook tekort te doen gedacht worden aan persoonlijkheden als: Jan Ernst Matzeliger, Big Jones, Jopie Pengel, Sophie Redmond, Bella Richards, Henck Arron, Humphrey Mijnals, Jagernath Lachmon, Quasi, Wim Bosverschuur, Anton de Kom, Eddy Bruma, Cyril Daal, Fred Derby, Clarck Accord, Graman Gazon, Eddy Vervuurt, Eddy Snijders, Akontu Felanti, Lieve Hugo, Boni, Baron en Jolie Cuer, Paul Flu, Henri de Ziel, Frank Essed, Anthony Nesty, Gerard Spong, Clarence Seedorf, Letitia Vriesde en anderen.

De afschaffing van de slavernij in ons land heeft overigens niet slechts te maken met de trans-Atlantische slavenhandel van Afrikanen, maar ook met vele van de andere etnische groepen die Suriname rijk is en die de prachtige Surinaamse menselijke bromtji dyari vormen. Zo zijn de eerste mensen, die door dezelfde kolonisator tot slaaf zijn gemaakt, de Inheemse volkeren van Suriname. Van de Inheemse volkeren is eerst hun land afgepakt, waarna er genocide onder hen is gepleegd. Ook zijn er Chinezen bij wijze van een pilot voor het eerst in 1853 naar Suriname vervoerd om mogelijk de plaats van de Afrikaanse tot slaaf gemaakten in te nemen. Vervolgens zou immigratie van Hindostaanse contractarbeiders vanaf 1873 en immigratie van Javaanse contractarbeiders in 1890 door de kolonisator niet gewenst zijn geweest indien de slavernij in 1863 niet was afgeschaft.

Voor de huidige en toekomstige generatie Surinamers is het belang dat zij hun vaderlandse geschiedenis kennen. Zij moeten daarbij wel beseffen dat de Surinaamse geschiedenis anno 2014 nog in hoge mate vanuit een Eurocentrisch denken aan hun wordt voorgehouden. De NPS is dan ook voorstander van het systematisch herschrijven van de Surinaamse geschiedenis vanuit Wan Sranan Denki. Ook is de NPS een groot voorstander van het uitgangspunt, dat educatie de basis is voor de ontwikkeling naar sterke Surinamers. Sterke Surinamers zijn mensen die geloven in hun eigen kunnen en bewust bereid zijn op te komen voor hun rechten op het gebied van werkgelegenheid, huisvesting, redelijke prijzen voor basisgoederen, redelijke inkomens en redelijke pensioenen. Op dit punt aangekomen is het helder voor eenieder dat de Nationale Partij Suriname gigantisch veel werk te verzetten heeft wanneer het er om gaat om het spectaculaire toekomstbeeld tot werkelijkheid te maken.

Bij het 100 jarig bestaan van de Emancipatie heeft een grote zoon van de Nationale Partij Suriname en van ons land het volgende gezegd: ‘Dankbaar zijn wij, maar allerminst voldaan. Er moet huisvesting, voeding, werk en onderwijs zijn voor allen zonder uitzondering. En die ‘allen’ in Suriname zijn geëmancipeerden, zij hebben recht op een menswaardig leven, een menswaardig bestaan. Zij hebben allen zonder uitzondering recht op een passend onderdak, een volwaardige voeding, voldoende werkgelegenheid voor arbeid tegen een redelijk loon, en genoegzaam grond om te bewerken. Geen van hun kinderen mag deugdelijk onderwijs, goede medische verzorging en een hoopvolle kans op de toekomst tekortkomen. Het is een recht dat bij de voortgeschreden emancipatie hoort, een emancipatie die ons tevens de plicht oplegt, met alle kracht te streven naar de verwerkelijking van deze grondrechten van de vrije mens, wij zijn dankbaar maar niet voldaan. En ook nog niet moe’, aldus minister president Johan Adolf Pengel in 1963.

De Nationale Partij Suriname wenst de Surinaamse gemeenschap een bezingsvolle en feestelijke Keti Koti 2014 toe.