Column: Olympisch goud voor Suriname

Winter is het niet in Sotsji, de Russische stad aan de Zwarte Zee waar op dit moment de Olympische Winterspelen plaatsvinden. Dat die stad in een subtropisch klimaat ligt met temperaturen die deze week oplopen tot een graad of 16, vormt geen enkel probleem. Kwestie van 400 sneeuwkanonnen. Met de sneeuw die in de vorige winter bij elkaar is geschraapt en machines die uit water en lucht verse sneeuw produceren, kun je heel goed skihellingen maken en een bobsleebaan aanleggen. En voor het schaatsen heb je niet eens een winter nodig: dat speelt zich af in een overdekte ijshal.

De Spelen in Sotsji hebben een kleine 40 miljard gekost en dan reken ik de schade aan het milieu maar even niet mee. Maar daar hoor je nauwelijks iemand over en al helemaal niet in Nederland. Want dat is ook zonder winter in eigen land dezer dagen compleet in de ban van de Winterspelen. Geen wonder: op de eerste drie wedstrijddagen haalde de schaatsploeg meteen zeven medailles binnen. De wekenlange discussie in de Hollandse media over homo- en andere mensenrechten in Rusland verdween als kunstsneeuw op een groene helling.

Succes maakt blind, dat snap ik ook wel, maar er valt mij wel iets op aan dat schaatstoernooi: het vindt plaats voor halflege tribunes. De toeschouwers die wel zijn gekomen, houden zich strikt aan dresscode oranje en ook de lege stoelen hebben een oranje zitting. Tijdens een dweilpauze komen om de haverklap koning Willem Alexander en koningin Maximá in beeld. Zo is er tenminste nog een beetje vorst tijdens de Spelen. De koning zit daar trouwens niet alleen om het klimaat te beheersen: als erelid van het Internationaal Olympisch Comité hangt hij af en toe een landgenoot een medaille om de nek.

Ze zullen me wel voor landverrader uitmaken maar als je het mij vraagt is dat funest voor de Winterspelen. Al twee keer een clean sweep van drie Hollandse medaillewinnaars met een Nederlandse koning erbij. Wat moet de rest van de wereld daarmee? Het was strategisch veel slimmer geweest om een Japanner, Rus, Italiaan of desnoods een Kazak op het podium toe te laten.

Ook in andere wintersporten is sprake van eenzijdige concurrentie. Noorse en Franse atleten verdelen de prijzen bij de biathlon en bij het freestyle skiën zaten drie Canadese zusjes in de finale, van wie de jongste twee goud en zilver pakte. Hoe leuk die zusjes er ook uitzagen, ook commercieel is dat hoogst zorgelijk.
Zo kan het niet langer en ik verwacht dat het IOC na afloop ingrijpende maatregelen treft. De winterspelen moeten een internationaal evenement blijven en het is niet de bedoeling dat één of twee landen een sport domineren. De grap is om wereldwijd zo veel mogelijk aandacht te krijgen, anders levert het toernooi te weinig geld op. Poetin zal toch wel iets terug willen zien van die 40 miljard?

Eind vorige eeuw zagen ze de ernst van de situatie ook al in maar een campagne om extra landen naar de winterspelen te lokken, liep destijds uit op een grandioze mislukking. Een Jamaicaans bobsleeteam maakte zijn opwachting, er meldde zich een Ghanees voor de afdaling op ski’s en er verschenen langlaufers uit Thailand, Kameroen en Kenia aan de start. Dat leek heel wat maar tot dusver is onbekend gebleven of ze ooit de finish hebben gehaald. Ook herinner ik mij de Brit Eddy the Eagle die head first van de skischans dook.

Dat kan uiteraard veel beter. We moeten er dan ook niet raar van opkijken dat de Winterspelen van 2030 een compleet ander karakter krijgen dan de huidige onderonsjes in Sotsji. Tegen die tijd mengen zich Bolivianen, Slovenen en Tunesiërs in de strijd om het goud op het rodelen. Draait het curling uit op een zinderend gevecht tussen Zuid-Afrikanen, Turken en Armenen. En gaat het in de ijshockeyfinale tussen Finland en het verrassende Maleisië.

De apotheose van de Winterspelen over 16 jaar verwacht ik evenwel op de vrije kür bij het kunstrijden voor dames. Geloof het of niet: daar krijgt Suriname eindelijk een opvolgster van Anthony Nesty. San, een Surinaamse kunstrijdster op de Winterspelen? No man, zo gek is dat helemaal niet. Er loopt volop danstalent rond in Suriname en met het gevoel voor ritme, glitter en glamour zit het ook wel goed. Daarbij, een beetje Surinaamse bil en we hebben de jury in de tas. En als Fernandes tijdens de voorbereiding zorgt voor een solide ijsvloer zit het helemaal geramd. Nu de klimaatverandering kennelijk winterspelen in een subtropisch klimaat in de hand werkt en op termijn zelfs een WK voetbal in de snikhete woestijn van Qatar, kan dat echt niet zo ingewikkeld zijn.
Bovendien wordt het hoog tijd om goud terug te gaan halen. Het zou mij namelijk niets verbazen als het eremetaal voor al die Olympische winnaars ooit bij Nieuw Koffiekamp onder de grond heeft gelegen.


Diederik Samwel