Mathoera: Populistische plannen treffen de armsten

"De middenklasse en lager opgeleiden zijn het hardst getroffen door het beleid van regering-Bouterse. 60 jaar oude politiek, Nederland of andere spoken zijn onzin en hebben hier niets mee te maken. Het is de populistische beleidskeuze van de NDP-regering, waarvoor zij zelf verantwoordelijk is. 4 miljard SRD verdienen en 10 miljard SRD uitgeven, is absurd. Deze keuze van meer uitgeven, dan verdienen heeft de economische instabiliteit en de ontwaarding van onze nationale munt juist gecreëerd en helaas wordt deze trend verhevigd voortgezet". Dit zegt Assembleelid Krishna Mathoera (VHP).

Populistische leiders spelen in op de emoties van laagopgeleiden en mensen, die makkelijk beïnvloedbaar zijn. Zij manipuleren de geest van mensen met mooie plannen en mooie beloften, als onderdeel van een politieke strategie om macht te verkrijgen en deze machtspositie te vergroten. Deze mensen worden dubbel gepakt. Eerst met de mooie beloften, waardoor ze hun vertrouwen geven aan deze leiders. En ten tweede, wanneer ze realiseren, dat ze zelf slachtoffer worden als gevolg van de zeer desastreuze effecten van het populistische beleid, stelt het Assembleelid.

Het Stabilisatie- en Herstelplan was een bewust plan om een prachtig beeld te creëren, bij de burger, dat de regering, de diversificatie van de economie ter hand zou nemen en dat Suriname meer zou verdienen aan deze projecten. Nu, na bijkans twee en een half jaar, blijkt niets hiervan gerealiseerd te zijn. De ontwikkeling van de cacao-, kokos-, aloë vera-, acai- en noni-industrie tezamen met agro-verwerking, houtbewerking en de rehabilitatie van Alliance als citrusindustrie, zijn nooit van de grond gekomen, omdat ze nooit serieus bedoeld waren, benadrukt Mathoera. "Een bewuste misleiding van het volk. Zo ook de verhoging van kinderbijslag, AOV, gratis onderwijs en gezondheidszorg, allemaal voorbeelden, van populistische maatregelen, die niet duurzaam zijn gebleken en die mensen niet uit de armoede hebben gehaald".

De belofte aan het volk, dat 2017 een beter jaar zou worden door de operationalisering van Newmont en de olieraffinaderij van Staatsolie, blijkt ook zo een misleiding te zijn geweest. In plaats van voordelen, geeft het volk extra uit aan brandstofkosten (7 SRD nu, terwijl in 2010, slechts 2,95 SRD betaald werd) en straks ook de herinvoering van rij- en voertuigenbelasting.

"Populistische leiders creëren een beeld dat zij opkomen voor de arme bevolking. Zogenaamd willen ze met belastingverhogingen op hoge inkomens en vermogens de ongelijkheid verkleinen, terwijl de praktijk leert dat belastingverzwaringen juist in een crisis een negatief effect heeft. Ze verkleinen de koopkracht van de middenklasse, waardoor deze armer worden. Armen maak je niet rijker door rijken armer te maken.

Armen kunnen rijker gemaakt worden door goed onderwijs, door meer mogelijkheden om aan banen te komen, door extra voorzieningen voor alleenstaande vrouwen. Mensen met een gemiddeld salaris van 2500 SRD, die nu slechts 333 US$ waard is, terwijl ditzelfde bedrag in 2010, 892 US$ waard was, zijn 559 US$ armer geworden. In plaats van deze mensen tegemoet te komen heeft, het populisme van de NDP, deze mensen opgezadeld met tal van verhogingen. De middenklasse is zwaar aangepakt, terwijl het belastinggeld gehaald kon worden bij die mensen, die zich verrijkt hebben met gronden, concessies en andere illegale praktijken, meent Mathoera.

Het populistische beleid, welke geleid heeft naar minder banen, minder innovaties en het verlies aan bestaande en startende ondernemers hebben jonge werkzoekenden kansloos gemaakt. Hoogopgeleide personen trekken uit het land voor beter betaalde banen. Laagopgeleide personen hebben weinig keus en zijn zonder nieuwe banen, gedreven in een afhankelijke en gemarginaliseerde positie, met vaak als oplossing 'hossel' of criminaliteit.

Mathoera vindt dat juist deze groepen duidelijk gemaakt moet worden, dat kiezen voor populisme, betekent kiezen voor meer armoede en minder kansen. "Pakketten, een bruggetje, een straatje hier en daar, een paar leslokalen en tijdelijke diensten en hulp aan kiezers, gaat hen niet duurzaam uit de armoede halen. Dit is bedoeld om kiezers voor korte termijn tevreden te stellen en hen het gevoel te geven dat er hard gewerkt wordt. De enige manier om economisch wanbeleid te herstellen is keiharde bezuinigingen, hard werken, meer productie, beter onderwijs en innovatie, meer banen en aanpak van de loonverschillen bij parastatalen en vrije beroepen."