Column: Hoe ethisch is de Athletics Integrity Unit?
27 Jun, 00:59
Deze foto van Issam Asinga prijkt op de website van het bedrijf Gatorade.
Op verschillende terreinen proberen vele mensen via korte routes (short cuts) succesvol te zijn, ook al houdt het in dat fasen in de ontwikkeling worden overgeslagen. In de sport is dat niet anders. Sporters doen er alles aan om de hoofdprijs te winnen, soms gebeurt dat zelfs door gebruik van ongeoorloofde middelen. In het ergste geval wordt de gezondheid op de lange termijn geriskeerd voor kortstondige eer en roem. Soms komt men ermee weg, maar in veel gevallen valt men door de mand. Alle prestaties die herleid kunnen worden tot het gebruik van het ongeoorloofd middel, worden dan vervallen verklaard. Deze maatregel is begrijpelijk en valt toe te juichen, omdat een sporter die gebruik maakt van verboden stimulerende middelen blijk geeft van egoïsme en gebrek aan respect voor anderen (sporters, de organisatie, vertegenwoordigend land, etc.).
Wanneer een sporter over de schreef gaat en zich inderdaad bezondigd aan verboden stimulerende middelen, wordt deze na betrapt te zijn, voor een bepaalde tijdsduur gestraft door een ethische commissie. De ethische commissie moet er dus voor waken dat er afbreuk wordt gedaan aan de moraal (normen en waarden) in de sport. Om de moraal te bewaken, worden vooral sporters die goede prestaties leveren, geregeld onderworpen aan dopingcontroles. Bij zo een controle worden urinemonsters en soms bloedmonsters afgenomen van die bewuste sporter. De controle kan geschieden tijdens een competitie, maar ook buiten competities. Sporters worden dus vrijwel constant in de gaten gehouden om oneerlijke competities te voorkomen. Het optreden van een ethische commissie valt over het algemeen toe te juichen.
Maar wat als een sporter buiten zijn schuld om toch positief getest wordt, omdat hij uit onwetendheid iets gebruikt heeft dat als veilig is bestempeld door een gezaghebbend bedrijf? Onlangs is Suriname in de persoon van Issamade (Issam) Asinga geconfronteerd met een veroordeling wegens doping. Van meet af aan hebben de atleet en zijn omgeving ten stelligste ontkend ook maar enig aandeel te hebben gehad aan het gebruik van doping. Desondanks zijn hem zware sancties opgelegd door de ethische commissie. De straf kan gezien de omstandigheden waaronder het een en ander heeft plaatsgevonden, gerust buitenproportioneel genoemd worden. Behalve dat prijzen en onderscheidingen hem werden ontnomen, heeft hij ook een verbod om gedurende bepaalde tijd te trainen. Een straf zou moeten dienen als correctiemiddel, maar in het geval van deze jeugdige atleet heeft het er veel van dat de straf bedoeld is om hem mentaal kapot te maken. Gelukkig stelt hij er alles aan te zullen doen om sterk te blijven.
Op een belegde persconferentie hier te lande heeft Asinga uit de doeken gedaan dat de positieve uitslag vermoedelijk te maken heeft met het nuttigen van een product van gigant Gatorade, dat hem cadeau gegeven is bij zijn uitverkiezing als atleet van het jaar. Het bedrijf zou ten onrechte de indruk hebben gewekt dat de producten gecertificeerd en dus veilig voor gebruik waren. Deze informatie werd naar verluidt later bevestigd door een gezaghebbende instantie in de Verenigde Staten van Amerika. Moet de jeugdige atleet boeten voor deze blunder van het gerenommeerde bedrijf of moet juist het bedrijf instaan voor het laakbaar gedrag? Zou de ethische commissie deze omstandigheden niet grondig moeten onderzoeken en de daadwerkelijke schuldige straffen? Uit het verdere verloop van deze zaak zal blijken hoe ethisch de ethische commissie is.