VHP, ABOP, NPS, Pertjajah Luhur, DOE, PALU en Celsius Waterberg van BEP hebben de vergaderzaal verlaten vóór de stemming op 28 maart 2019. Raymond Sapoen, Diepakkoemar Chitan en Rudolf Zeeman (BEP) hebben vóór gestemd.
Het kan verkeren bij de NDP. Eerst met hand en tand pre-electorale combinatie verbieden en nu een samenwerking tekenen met drie partijen om samen de verkiezing in te gaan. Bij paars wordt er net als in de jaren 80 van de vorige eeuw van links naar rechts en weer terug gemarcheerd. Paars, die zich op de borst slaat een ideologische partij te zijn, toont dat ze niet standvastig is in haar opvattingen. Er worden besluiten genomen op basis van hoe de wind waait, wat de geloofwaardigheid van die partij aantast.
Het was absoluut een aardverschuiving dat in mei 2015 de paarse partij op geheel eigen kracht 26 zetels kreeg. Dat was een historische overwinning, want daarvoor kon alleen via combinaties een regering worden gevormd. Deze winst maakte dat de NDP ineens vond dat bij de verkiezing in 2020 pre-electorale combinaties verboden moeten worden. Alle andere partijen - die ook vaak alleen de verkiezing ingingen - hebben geprotesteerd tegen dit besluit, maar het heeft niet geholpen. Buitenparlementaire partijen zijn zelfs naar de rechter gestapt om dit besluit ongedaan te maken, omdat de Kiesregeling met 29 stemmen en niet twee derde meerderheid is gewijzigd. De rechter verklaarde zich onbevoegd om de grondwet te toetsen.
De NDP luisterde naar geen enkel bezwaar. Ze vond dat het volk moet zien wat de kracht is van de partijen. Het was volgens paars voor de gek houden van het volk door in combinatieverband de verkiezing in te gaan. Blijkbaar was de NDP bang dat door combinatievorming ze weggevaagd zou worden in mei 2020. Vier jaar geleden bleek dat de NDP 10 zetels minder heeft gekregen en genoegen moest nemen om met 16 zetels in de oppositiebanken plaats te nemen.
De samenwerkingsovereenkomst met HVB, PDO en Nieuw Suriname lijkt bijna op een wanhoopsdaad van de NDP. Op de HVB na stellen de twee andere partijen nauwelijks iets voor. Het enige goede van deze combinatie is in elk geval dat het stembiljet iets overzichtelijker wordt omdat drie partijen - en misschien meer - onder de paarse paraplu de verkiezing in zullen gaan.
Deze samenwerkingsovereenkomst geïnitieerd door de NDP is opportunistisch en toont geen enkele consistentie. De interne strijd over het voorzitterschap van de partij is intussen in volle gang, maar ze wil de verkiezing winnen, de partijvoorzitter Desi Bouterse moet gratie krijgen, maar dat kan alleen bij verkiezingswinst. Voor de NDP is het erop of eronder. Met Jenny Simons als voorzitter of met Ramon Abrahams. Zal de ondergedoken voorzitter zijn veto uitspreken?