Reactie op: Conversie o.g.v. bestaande wetgeving

Op Starnieuws van 23 augustus 2023 verscheen het artikel van mr. dr. C.R. Jadnanansing: Conversie op grond van bestaande wetgeving, waarin hij aangaf dat conversie op grond van de bestaande wetgeving mogelijk is. Wij onderschrijven ten volle de mening van mr. Jadnanansing. Wel benadrukken wij dat voor het toepasbaar maken van de conversie, wellicht nog een of meer staatsbesluiten en/of ministeriele beschikkingen nodig zullen zijn.
Volgens artikel 4 BODE geschiedt de vaststelling van de koopprijs cq waardevaststelling van de grond door de minister van GBB, na daartoe verkregen goedkeuring van de Raad van Ministers.
Artikel 5 BODE bepaalt dat de koopprijs per vierkante meter jaarlijks zal worden vastgesteld door een commissie van deskundigen bij beschikking van de minister, na verkregen goedkeuring van de Raad van Ministers.

Grondslag conversie
De grondslag voor de conversie ligt in de wetgeving (in formele zin) die in 2003 door DNA is aangenomen. Dit betekent dat de medewerking cq goedkeuring van DNA voor de conversie niet meer nodig is. De benodigde staatsbesluiten zijn immers het werk van de President en de Raad van Ministers (gehoord de Staatsraad voor advies).  
Anders dan door sommige rechtsgeleerden wordt beweerd, zijn wij van mening dat er geen fouten gemaakt zijn in de laatstbedoelde wetgeving.

Artikel 10 lid 4 Decreet Beginselen Grondbeleid (DBG)
Dit luidt als volgt:
Bovenstaand artikel geeft op duidelijke wijze aan hoe de conversie moet geschieden. Het resultaat moet zijn dat de grondhuurder cq erfpachter volledige eigendom verkrijgt, namelijk middels het in eigendom overdragen van de rechten die de Staat heeft. En welk recht heeft de Staat? Het antwoord hierop luidt: de blote eigendom.
Door de critici wordt gesteld dat het artikel abusievelijk zou aangeven dat de Staat de volledige eigendom overdraagt. Dit klopt niet. Als dit het geval geweest zou zijn, zou in de wet gestaan hebben: de eigendom in plaats van in eigendom.
Met andere woorden het is duidelijk dat onze wetgever bedoeld heeft dat de blote eigendom wordt overgedragen.

Terugkerende naar de tekst van artikel 10 lid 4 DBG. Deze stelt dat door de overdracht in eigendom aan de grondhuurder cq erfpachter, deze laatstgenoemde rechten door de overschrijving van de transportakte van rechtswege vervallen. Dit is een andere manier om aan te geven dat er vermenging plaatsvindt.
Het resultaat van deze redenering komt op hetzelfde neer als door mr. Jadnanansing in zijn artikel is beschreven, maar met dien verstande dat de hulp van mr. dr. C.A. Kraan ons hiervoor niet noodzakelijk lijkt.  
Immers de vermenging heeft van rechtswege tot gevolg dat de grondhuurder cq erfpachter het onroerend goed in volledige eigendom – zoals bedoeld in artikel 625 Burgerlijk Wetboek - heeft verkregen.

Sieuwkoemar Ramsukul MBA
Kewita Soerjoesing LL.B.