We hebben recent Navratri en Pasen gevierd in het land. Binnenkort zal ook de Ramadan periode ten einde komen. Het zijn allemaal heilige perioden om gedisciplineerd aan zelfreflectie te doen, zodat we allemaal betere mensen kunnen worden. In de spiritualiteit wordt het belang van onbaatzuchtig gedrag uitvoerig benadrukt, omdat je jezelf zo geleidelijk aan kan zuiveren en verheffen naar een hoger en volwassen geestelijk niveau.

Onbaatzuchtigheid betekent over het algemeen handelen zonder enig persoonlijk belang of voordeel eruit te willen halen. In het kinderlijk spel van belangen dat wordt gespeeld in de wereldse politiek van vandaag, ontbreekt vaak een belangrijk ingrediënt en dat is namelijk onbaatzuchtigheid. In de politiek worden diverse belangen van groepen, individuen en ook politici afgewogen tegen over elkaar en op basis daarvan worden er op bestuurlijke en maatschappelijke niveaus, besluiten genomen.

Politici dienen over het algemeen de standpunten van hun eigen politieke partij uit te dragen en de verwezenlijking van de doelstellingen van de partij na te streven. Een natie zal pas werkelijk tot bloei kunnen komen, wanneer de meerderheid van de politici en de bevolking een bepaald geestelijk niveau hebben bereikt. Competenties zoals een professionele achtergrond of een waslijst aan erkende diploma’s zijn natuurlijk ook belangrijk voor het bekleden van politieke functies, maar de geestelijke volwassenheid zal uiteindelijk bepalen als de persoon zijn of haar integriteit zal kunnen waarborgen en de verleidingen onder het mom van lust, naam, faam, status, macht en rijkdom zal kunnen weerstaan.

Volgens mij zouden de bestuurders van een natie in ieder geval ervoor moeten zorg dragen dat de bevolking toegang heeft tot betaalbaar gezond drinkwater en voedsel, huisvesting, educatie, voldoende arbeidsmogelijkheden, goede gezondheidszorg en veiligheid, zodat de mensen zich ook in alle rust kunnen concentreren om geestelijk rijkdom te vergaren. Wanneer we als mens er eindelijk in slagen om werkelijk onbaatzuchtig te handelen, zullen we een natie krijgen waar hebzucht beter beheerst wordt, waar onvoorwaardelijke liefde de boventoon voert, waar we ons eigen belang minimaliseren en het collectief belang maximaliseren, waar er harmonie is tussen winst, mens en de natuur.

Spirituele educatie zuivert het hart en is een randvoorwaarde voor het streven naar geluk en welvaart voor elke samenleving. Het is daarom enorm belangrijk dat leiders en politici van landen over de hele wereld onbaatzuchtig gedrag moeten hebben ontwikkeld door spirituele beoefening en bestudering van de geestelijke literatuur. De gerealiseerde geestelijk rijkdom in het hart van deze leiders en politici zal dan onbaatzuchtig doorsijpelen in het nationaal beleid wat de bevolking van het land zeker ten goede zal komen op langer termijn.

Het eeuwige plezier en het gevoel van vrijheid in de geest die wordt ervaren door onbaatzuchtig gedrag, is misschien nog niet zo bekend bij de meerderheid in de politiek, maar ik ben er heilig van overtuigd dat deze onbekendheid kan verdwijnen door spirituele educatie en beoefening. Het doel is uiteindelijk om een gelukkig en welvarend volk te hebben in de toekomst en dat ligt deels aan de "onbaatzuchtige"’ politieke besluiten die vandaag worden genomen.