Indien een land in een crisissituatie komt te verkeren, is het dringend geboden om met een gedegen crisisplan en –team aan de slag te gaan. Ook ombuiging van beleid en bestuur is dan een must, om het tij te doen keren. Gezien de turbulente sociaal-financieel en economische situatie waarin Suriname is beland, maakt de samenleving niet alleen dringend aanspraak op een duurzame en leefbare ontwikkeling, maar vooral op een betaalbaar leven/bestaan.

Het volk wordt al ruim twee jaar door de regering gevraagd om geduld te hebben, offers te brengen en de buikriem strakker aan te spannen, terwijl bestuurders en politici behoorlijk misbruik maken van hun posities en zich allerlei luxe kunnen permitteren. Zeker valt te denken aan de vele lijfwachten (ongeveer 300 politieambtenaren zijn aan hun eigen functie onttrokken), de vele en dure dienst- en volgauto's en uiteraard ook aan de vele en dure dienstreizen, waarvan nut en noodzaak, resultaten en verslagen, onbekend blijven. De regering dient echter, als een goede huisvader, het juiste voorbeeld te geven en niet op grote voet te leven, terwijl de gemeenschap verder verarmt en met heel veel moeite het hoofd boven water probeert te houden!

 

Toch is er nog hoop, als de regering het roer omgooit en gaat doen wat ze zegt en zegt wat ze doet! Er dient terstond te worden overgegaan tot beteugeling van de onbeperkte dienstreizen met daggelden op Staatskosten; ondanks toezeggingen van de president hierover is de daad nog steeds niet bij het woord gevoegd. Uiteraard geldt dit ook voor de peperdure expo's in het buitenland met grote delegaties, die geen noemenswaardige resultaten opleveren, en de vestiging van nieuwe dure diplomatieke posten.

Vóór de verkiezingen van 25 mei 2022, hebben de thans regerende partijen de samenleving paradijselijke groei en welvaart beloofd, waardoor alle pijlen waren gericht op de regering Santokhi/Brunswijk. Helaas hebben deze volksjongens, de samenleving diep teleurgesteld; de president is waarschijnlijk zijn tijd bij Rajpur en de vicepresident zijn  dorpsleven vergeten! Beide heren vergeten dat het electoraat massaal op hun partijen heeft gestemd, om het vernietigend beleid van 10 jaren Bouterse 1 en 2 weg te stemmen; overigens hebben de heren Ronnie Brunswijk en Paul Somohardjo in de regering Bouterse 1 geparticipeerd, nadat ze het Front hadden verraden. Bij de afgelopen verkiezingen stelden kiezers zich vooral ten doel om een beter regeerteam de kans te geven, om ons geliefd land tot een rechtvaardig, waardig en vooral leefbaar en veilig land te ontwikkelen, maar helaas.

Suriname zou immers economisch weerbaar worden gemaakt, door uitvoering van een zogenaamd herstelplan. Na de verkiezingen heeft de regering echter een verkeerde start gemaakt, door haastig te werk te gaan en familieleden en vrienden in sleutelfuncties te benoemen, die bovendien niet altijd competent en berekend waren voor hun taken. Vooral wijziging van de Statuten van Staatsolie, om de First Lady als rvc-lid te kunnen benoemen, en de aanstelling van Leo Brunswijk – de broer van de vicepresident - in vele rvc's en als directeur van de EBS, worden als zeer stuitend ervaren.  Verbazingwekkend is, dat er volgens de president een aantal procedures moeten worden gevolgd om deze leden uit de rvc te krijgen, terwijl hun aanstelling van een leien dakje ging!        

 

Alsof de samenleving niet genoeg voor de kiezen had gekregen, is zij thans ernstig getroffen door schrikbarende prijs- en koersstijgingen. Vooral de recente koersontwikkeling baart een ieder grote zorgen, omdat daardoor haast alles onbetaalbaar is geworden. Terwijl schandalen en wandaden zich opstapelen en steeds ergere vormen aannemen, worden alsmaar meer commissies ná commissies benoemd, waarvan zowel nut en noodzaak als gedegen resultaten uitblijven; zicht op vooruitgang en verbetering ontbreekt compleet en critici worden zonder meer geweerd en gezien als tegenstanders.