Column: Politieke Borrelpraat 675

“Heren, even stil! Sjaak wil iets zeggen.”
“Zolang hij niet zingt, is alles in orde. Sjaak, zeg op.”
“Bedankt. Ik zeg: De beste regering is die welke door het ene deel van de bevolking wordt gevolgd en door het andere deel wordt vervolgd.”
“Da’s een goeie. Heb je nog meer?”
“Ja, deze: de president die als beste de belangen van dit land zal behartigen, mag geen bestuursfunctie hebben of hebben gehad in een politieke partij.”
“Ja, ook een goeie. Politieke presidenten zijn vaak een speelbal van machten binnen hun partij en binnen hun regeringscoalitie.”
“Hmm, klopt dit wel?”
“Kijk, stel het wiskundig: De president, tevens voorzitter van de grootste partij is X. Zijn coalitiepartner tevens vicepresident is Y. Het is toch duidelijk dat X toegeeflijk moet zijn tegen Y, anders komt het voortbestaan van zijn coalitie, XY, in gevaar.”
“Hier ben ik niet mee eens. De afgelopen jaren zijn X en Y steeds gediscrimineerd in regeercoalities. Nu ze eindelijk regeermacht hebben, mogen ze elkaars achterstand toch een beetje versneld inlopen?”
“Nou, als ik me niet vergis, zijn X en Y behoorlijk aan hun trekken gekomen sinds het jaar 2000 in minstens twee regeercombinaties.
“Oké Sjaak, nog eentje.”
“Eerst sponseren jullie me een shot blue label, anders doe ik als de openbare vervoerders: ik rij geen bus, geen boot, geen truck, geen ambulance als ik mijn prijzen niet mag verhogen. Thanks. Gloek-gloek.”
”Op die manier zuipt hij ons blut.”
“Goed, mijn volgende uitspraak: Men moet niet zeggen: ’die koers van de US-dalla stijgt’, maar met moet zeggen: ‘de waarde van onze SRD daalt.”
“Klopt, hij is weer op dreef.”
“Meester, ik begrijp dit niet. Die koers stijgt toch? Daarom stijgen de prijzen overal in ons land.”
“Dat laatste klopt, maar dat eerste niet. Kijk, als je met een lift met glazen wanden langs een wolkenkrabber naar beneden gaat, stijgt dat gebouw toch niet?”
“Nee, jij zakt.”
“Precies, maar vanuit die lift lijkt het alsof jij stilstaat en dat gebouw omhoog gaat. Zo ook met die koers.”
“Dus die mensen die staan te schreeuwen dat die koers moet zakken, moeten zeggen: de waarde van ons geld moet stijgen.”
“Inderdaad, zoiets.”
“Maar waarom zegt men dat niet?”
“Mi no sabi. Misschien praten ze elkaar maar na zonder er verder bij na te denken.”
“Ik denk dat actievoerders zo zeggen over die koers, omdat je ontevreden en teleurgestelde  mensen dan makkelijker achter je krijgt. Het zou minder krachtig werken als je de mensen zou toeschreeuwen: ‘de waarde van ons geld moet stijgen’ in plaats van: ‘a koers mus’ sakaaaaah!”
“Maar die oproep om morgen op het Plein te gaan protesteren, is toch zinvol?”
“Zeker, en bij een volle bak daar, is het een duidelijk signaal voor de huidige machthebbers dat de bevolking ontevreden is.”
“Maar kom dan wel met realiseerbare eisen en niet met goedkope slogans. Prijzen gaan niet kunnen zakken. De koers van je geld stabiliseer je niet met geschreeuw en gebrul, maar met keiharde productie en export.”
“Goed, maar hoe ga je op korte termijn een volk tot grotere productie brengen als grote delen daarvan al tientallen jaren gewend zijn aan een gesubsidieerde economie met kunstmatig laag gehouden prijzen?”
“En als nu in snel tempo al die subsidies als een dief in de nacht na elkaar afgebouwd moeten worden, omdat men een jaar lang heeft zitten te lummelen met allerlei family and friends-regelarij en diaspora-dromen achterna jagen, zitten grote delen van de bevolking behoorlijk nu behoorlijk in de knel.”
“Maar hebben we nu een bruikbaar alternatief? Wacht, Sjaak wil weer wat zeggen.”
“Yes, thank you. Ik zeg: Het is niet duidelijk of het bij het uitreiken van al die grondbeschikkingen gaat om Bereidverklaringen of Toewijzingsbeschikkingen.”
“Wat is dat nou voor een onzin? Grondbeschikking is toch grondbeschikking?”
“Echt niet. Net zoals ‘verloven’ nog geen ‘trouwen’ is.”
“Meester, ik begrijp dit niet.”
“Een Bereidverklaring is een verklaring van de overheid dat die zus en zo een grond bereid is aan je toe te wijzen, als je binnen een bepaalde termijn voldoet aan een aantal voorwaarden.”
“Wat? Dus met een Bereidverklaring kan je niet naar de bank gaan om hypotheek, dus een lening op die grond te nemen?”
“Nee! Je moet eerst aan die voorwaarden voldoen, dat heet ‘aanvaarden.”
“Wat? Wat voor belazerij is dat?”
“Het is geen belazerij, maar de wettige procedure.”
“En waaraan moet je zoal voldoen?”
“Ik dacht: het maken van een officiële landmeterskaart, het betalen van ontsluitingskosten en zegelkosten en nog een paar dingen.”
“Dus het aanvaarden van een Bereidverklaring gaat je geld kosten?”
“Natuurlijk. Je krijgt al een stuk grond bijna gratis, wat wil je nog meer?”
“En als je dat allemaal gedaan hebt, wat dan?”
“Dan dien je je Bereidverklaring met die vereiste stukken weer in, en dan krijg je na een tijdje je Toewijzingsbeschikking. En daarmee kan je pas zaken gaan doen.”
“Maar hebben al die mensen in Marowijne laatst nou een Bereidverklaring of een Toewijzingsbeschikking gehad?”
“Mi no sabi, want beide beschikkingen zien er precies hetzelfde uit. Beide zijn ook op wit papier gedrukt. Pas als je goed kijkt en leest, zie je het verschil.”
“Maar waarom drukt men de Bereidverklaringen dan niet op bijvoorbeeld roze papier en de Toewijzing op wit papier?”
“Dan zouden de mensen al gauw zeggen: mi no wani a roze-papira, mi wani a weti-papira.”
“Ik hoop dat al die mensen laatst een Toewijzingsbeschikking hebben gekregen en geen Bereidverklaring, anders zullen zij zich achteraf belazerd voelen.”
“Net als die jongeman Attentio uit Commewijne, die voor een groot aantal belanghebbenden al maanden met de vorige Grondminister, die Pokigron, bezig was om de Toewijzingsbeschikkingen los te krijgen van een waslijst aan al aanvaarde Bereidverklaringen.”
“Nu mag de huidige minister van Grondzaken niet zelfstandig meer Toewijzingsbeschikkingen tekenen.”
“Ik zeg: O-la-la-la, we zijn gegaan van Tra-la-la-la naar Badya-lah-lah.”
“ Hoera. I am Ef, you are X and we are Y.”

Rappa