BEP staat stil bij de vele offers van mofinawans
20 Jul, 19:44
foto


Een nationale feestdag, vrije dag, herdenkingsdag, betekent dat van het volk van Suriname verwacht wordt, om in solidariteit en saamhorigheid deze dag te gedenken. Het behoeft geen betoog dat het effectief aanpakken en onder controle krijgen van de ongekende coronacrisis een van de grootste uitdaging is van multicultureel, -religieus en -etnisch Suriname.

Het land telt inmiddels 614 bevestigde Covid-19 sterfgevallen en tenminste 24.312 geïnfecteerden op een bevolking van ongeveer 600.000 zielen. Derhalve hebben wij geen andere keus ons aan de preventieve maatregelen te houden. Dat betekent niet alleen de basisregels in acht nemen, zoals afstand houden, testen bij klachten en handen desinfecteren en of wassen, inclusief vermijden van fysieke handdrukken, brasa's of bosi’s delen buiten de gezinsleden, maar wordt ook geadviseerd om ons te laten vaccineren. Ofschoon vaccinatie geen garantie biedt tegen besmetting, geeft het een betere kans niet besmet te worden of minder ernstig verloop te hebben.

Ied-ul Adha is een van de belangrijkste feesten van de moslim broeders en zusters, Het einde van de hadj of bedevaart, een zuil van het islamitisch geloof. De gebeden van Ied-ul Adha aan de Allerhoogste moeten dit jaar, 2021 thuis in gezinsverband opgezonden worden. Welke moslimgelovige geen kans had gezien de zakaat of armenbelasting te geven tijdens Ramadhan een paar maanden geleden, krijgt nu de kans om dat met Ied-ul Adha te doen. In Suriname gebeurt dat veelal door het slachten van runderen, geiten, kippen en schapen, en het vlees voor een derde deel te verdelen onder familie en vrienden en voor twee derde deel te verdelen onder de armen. De armen die in de buurt van een moskee wonen of een rijke moslimgelovige, hebben extra geluk dit jaar, want de porties vlees moeten bezorgd worden. Ook op deze nationale feestdag is er sprake van een totale lockdown. Dus kunnen de armen zich niet op straat begeven om hun traditionele vleesporties zelf op te halen.

Het offerfeest van de moslim, Surinamers laat ons dit jaar ook denken aan de vele offers die de mofinawans in het algemeen al vele jaren brengen, om de Staat in stand te houden. Met de beloftes van de machthebbers of politici om een voorspoedig leven voor eenieder te realiseren, worden de armen ook gevraagd om de buikriemen zo strak mogelijk te trekken. Echter moet de regering beseffen dat het geduld van het getergde volk niet langer op de proef kan en mag worden gesteld.

Het aantal Sranamans dat ‘verborgen honger’ lijdt, onder meer door een tekort aan essentiële voedingsstoffen neemt toe. Daarom is het uit den boze en onacceptabel om na één jaar regering Santokhi-Brunswijk valse en oneigenlijke zegeningen te tellen en of te aanschouwen dat zelfverheerlijking welig tiert. Bij verkeerde intenties en dwaze beslissingen moeten wij ons niet groot voelen om fouten te bekennen. Het voorgaande houdt ook in dat wij alles eraan moeten doen om het aanwakkeren van en of het creëren van voedingsbodem voor tegenstellingen te voorkomen. De samenleving moet voelen dat de politiek voor eenieder is. Immers, we kunnen samen niet alles, maar veel. Het volk moet onder meer rekenen op zorg, gezonde voeding, menswaardig onderdak en inkomen, onderwijs, een veilige buurt, schoon milieu en niet te vergeten kansengelijkheid.  

De politieke partij Broederschap en Eenheid in de Politiek blijft ernaar toe werken, dat de vele offers van de samenleving, rechtvaardig en eerlijk beloond worden.

Ied Mubarak!
Advertenties